België en toenemende armoede in Europa

Onze maatschappij houdt er aan het ongemakkelijke en ongewenste te verdoezelen. Wat niet gezien is zal ook niet gekend moeten zijn en hoeven wij niet te weten, denken velen.

Zeker op het vasteland wordt er zo veel in de vergeetput gestopt. Men ziet in België praktisch geen gehandicapten op straat of in de openbare gebouwen zoals zwembaden, sportcentra en andere.

De media houden er aan om alles zo mooi rooskleurig voor te stellen en de vele tijdschriften dringen de mensen een luxueus beeld op met allerlei prachtige woonomgevingen en culinaire escapades.

Politiek hart niet bij de zaak

Meerdere Belgen voelen zich op straat gezet - Foto GvA

Sommige politici krijgen wel de job toegewezen om de minder bedeelden in dit land onder ogen te houden, maar laten duidelijk voelen dat hun hart niet bij die zaak ligt. Sommige zaken worden zelfs makkelijk gebagatelliseerd. Velen willen ons doen geloven dat de Belgische regering zich geen zorgen moet maken, vooral omdat er, in tegenstelling tot een overschrijding van de begrotingsnormen, er geen sancties zijn verbonden aan het missen van de armoededoelstelling. anders zou men wel anders kraaien.

Decennium doelen uitgesteld tot 2020

In de zogenaamde Europa 2020-strategie beloofden alle 27 lidstaten om het aantal armen te verminderen met 20 miljoen. Die doelstelling lijkt ver af.

GM opgedoekt na veel palaver en vele loze beloften

Als wij enkel België bekijken zien wij daar al een aangroei van het aantal mensen met een risico op armoede of sociale uitsluiting van 20,2 tot 20,8 procent. Dat brengt het totaal op 2,23 miljoen. In 2008 moesten reeds 110.000 Belgen een beroep doen op voedselbanken. In de speciale voorzieningshuizen is het nu soms aanschuiven om met tweedehands spullen en voedselpakketten het leven te verzachten. Op het vlak van werkvoorziening heeft België ook niet echt iets om trots op te zijn. Het mag zelfs ongelofelijk zijn dat deze regering nog steeds cadeautjes uitdeelt aan bedrijven zonder er zekerheden voor in de plaats te willen.  Philips, Renault, GM, Arcelor Mittal en andere mochten op staatssteun rekenen maar konden met gemak de vele arbeiders in reorganisatie de laan uitsturen of op vervroegd en brugpensioen sturen, om zo de gehele bevolking hiervoor te alten opdraaien, terwijl zij de winsten wel konden verzilveren. Met 13 procent is België samen met Groot-Brittannië koploper van het aantal mensen dat in een gezin woont waar bijna niemand een job heeft. Deze mensen zullen extra hard getroffen worden door de besparingen in de werkloosheidsuitkeringen. Ook dat verscheidene mensen verplicht uit het werkcircuit zijn genomen en niet veel mogen bijverdienen duwt meerdere mensen in een hoekje waar het niet makkelijk is om een heel gezin van de nodige middelen te voorzien. Ook al vroegen die ouderen niet om op pensioen gesteld te worden, worden nu hun kansen ontnomen om een redelijk inkomen te hebben of te behouden.

Cijfers

Winteropvang met warme maaltijd

Met een vertraging van twee jaar komen cijfers boven water. Als wij dus nu de statistieken van Eurostat inkijken moeten wij goed beseffen dat er nog geen rekening is gehouden met de gevolgen van de eurocrisis in landen als Griekenland, Spanje en Portugal.

Eurostat hanteert drie criteria om te onderzoeken hoeveel armen er zijn in Europa. Ze tellen het aantal mensen dat een lager inkomen heeft dan 60 procent van de inkomensmediaan, het aantal mensen dat dingen als de huur, facturen en andere standaardproducten niet kan betalen en het aantal mensen dat in een huishouden leeft waarvan alle leden minstens deeltijds werkloos zijn.

In Europa zijn er 115.479.000 mensen die onder één of meerdere van die criteria vallen. Dat is 23,5 procent van de bevolking, een stijging met 0,3 procent ten opzichte van 2009.

Image via Wikipedia

Ook al is het in België nog niet zo erg als in de Oost Europese landen zullen wij er toch hard moeten op toekijken dat het niet gaat escaleren.

Voor 2010 zijn het die landen die eigenlijk beter nog niet in de gemeenschap waren opgenomen wegens hun achterstand, zoals Bulgarije (42%) en Roemenië (41%). Maar ook Letland (38%), Litouwen (33%) en Hongarije (30%) valt de beurt om minder goed geplaatst te zijn. Duidelijk vindt men er nog een veel te groot aantal personen die in risico van armoede of sociale uitsluiting werden geregistreerd. Verwonderlijk mag  Tsjechië (14%), Zweden en Nederland (beide 15%) vervoegen, terwijl Oostenrijk, Finland en Luxemburg (elk 17%) ook niet zo slecht boeren.

Armoededrempels

Armoede barometer

In 2008 lag de armoededrempel voor een alleenstaande op 860 euro, terwijl het leefloon 20% lager lag (698 euro). In België behoorde in 2009 14,6 % van de Belgische bevolking tot de groep die een verhoogd armoederisico loopt. De armoededrempel bedroeg toen 966 euro per maand, welk een stijging was tegenover de voorgaande 899 euro van  7,5 % . Die armoedenorm bedraagt voor dit jaar voor een alleenstaande 1.013 euro per maand.  Voor een koppel moet je er volgens Europese normen 50% bijtellen, zodat 1.520 euro nodig is per maand.  Per kind (beneden de 14 jaar) moet nog 304 euro bij geteld worden.

Velen moeten het echter met veel, veel minder stellen. De minimumwerkloosheidsuitkering voor een alleenstaande bedraagt binnenkort 898,3 euro per maand.  Dat is 11,3% te weinig om geen armoede te riskeren. Iemand met een leefloon gaat naar 770,2 euro per maand als hij of zij alleenstaande is.  Dat is 24% te weinig.  Voor een koppel zonder kinderen stelt het OCMW 1.026,9 euro ter beschikking. Dat is 32,4 % onder de norm.

Armoederisico in Vlaanderen

1 op 10 Vlamingen loopt een verhoogd armoederisico. Bij ouderen is dat percentage dubbel zo hoog. Zij hebben 19,4% kans om in armoede terecht te komen. 213 438 vijfenzestigplussers moeten het stellen met een inkomen dat onder de armoededrempel ligt. België heeft één van de laagste pensioenen van Europa. Geen wonder dat heel wat ouderen moeilijk rondkomen. Vooral de oudste ouderen en alleenstaande oudere vrouwen lopen een hoger armoederisico. 41% van de 65-plussers kan de uitgaven voor gezondheidszorgen moeilijk betalen en 9% van de 65-plussers moet het gebruik van gezondheidsdiensten uitstellen.

Eén van de meerdere arme straatjes die België rijk is

In België hebben toch nog 5.9% inwoners veel te veel materieel te kort en riskeert 14.6% nog ernstige armoede na sociale voorzieningen. Met 2 235 000 had men in 2010 reeds 20.8% van de bevolking die zich genoegen moest nemen met te korten welke een sociale uitsluiting teweeg konden brengen. Dit terwijl Europa zo een 115 479 000 armen onder haar 27 Eurolanden mag rekenen.

Armoederisico in Nederland

In Nederland heeft men 2 483 000 personen die een risico lopen voor armoede of sociale uitsluiting, of 15.1% van de bevolking. Het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) is zich wel bewust dat het  aantal mensen dat in Nederland onder de armoedegrens leeft, de komende jaren nog zal toenemen. In een gezamenlijk rapport Armoedesignalement 2011 (.pdf) wijzen ze op het koopkrachtverlies en het toenemend aantal werklozen die de hoofdoorzaak van de stijging zullen zijn.

In 2010 moesten er daar een miljoen mensen rondkomen van 998 euro of minder per maand. Daar zijn zo’n 70.000 mensen bij gekomen in 2011. Voor 2012 raamt het SCP een stijging van 55.000 mensen. Het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft, zal volgens het SCP eind 2012 1.134.000 miljoen bedragen.

Getroffenen

Hetzelfde als in andere landen komt in België en Nederland vooral veel armoede voor bij eenoudergezinnen, uitkeringsgerechtigden, alleenstaanden jonger dan 65 jaar en kleine zelfstandigen. In België vindt men ook een enorme toename bij de gepensioneerden.

Voedselbank

Vooral eenoudergezinnen met kinderen hadden het in 2010 lastig, zeggen SCP en CBS. Eén op de tien kinderen onder de 18 jaar woonde in een gezin met een inkomen onder het zogenoemde niet-veel-maar-toereikendcriterium van 998 euro. Dit zal dit jaar nog verder oplopen tot een op de negen kinderen (367.000 in totaal). Dat is het hoogste peil sinds het begin van deze eeuw.

Dat in België 23.2% onder de 17 jaar arm is,  beloofd niet veel goeds voor de toekomst als de regering er niet snel genoeg werk van maakt om deze kinderen op te vangen en degelijke middelen aan te bieden om zich te kunnen opwerken in de maatschappij.

Hervorming sociale zekerheid

Het is ontoelaatbaar voor een geciviliseerde maatschappij, die naam waardig, om de vele daklozen en in povere omstandigheden wonenden niet meer ter hulp te komen.
Het constant maar blijven roepen dat er bespaart moet worden en dat proberen af te wentelen op de kleine burger terwijl grote bedrijven geen belasting moeten betalen is ongehoord. Het constant besparen op kap van de gewone burger en het afremmen van de economische evolutie zal de levensstandaard verder ondergraven. Dat komt neer op het creëren van nog meer armoede.  Een hervorming van de sociale zekerheid door meer mensen op het minimum te zetten even zeer. Wat geheel in strijd is  met de Europese objectieven inzake armoedebestrijding (20 miljoen minder mensen met risico op armoede of uitsluiting tegen 2020 in Europa) én met het deel van die doelstelling dat België op zich heeft genomen (380.000 minder mensen met risico op armoede of uitsluiting tegen 2020).

Het ABVV berekende dat, door de beperking in de tijd van een wachtuitkering, zo’n 24.000 van de jongeren hun uitkering zouden verliezen. Maar men kan zich afvragen of zij wel voor de juiste jobrichting hebben gekozen met hun studies of de voldoende kwalificaties hebben. Indien nodig moet een afgestudeerde misschien eerst een andere job verrichten vooraleer hij in zijn vak iets vindt, maar het gaat niet op dat indien hij nog nooit gewerkt heeft voor maanden, en zeker niet voor drie jaar zo maar zonder iets te doen geld van de  maatschappij zou krijgen. Ook gaat het niet op om deze mensen dan door te sturen naar de gemeentelijke hulpverleningscentra. Het is daarenboven lang niet zeker dat al deze mensen hun weg naar het OMCW zullen vinden, alsook kan men die centra niet opzadelen met al die betalingen zonder dat die jongeren of steuntrekkenden er iets voor zouden moeten doen. Indien zij bereid zijn sociaal of gemeenschapswerk te verrichten kan men hier wel goedkeurend op in gaan. Maar geen werk zou moeten betekenen geen brood op tafel. Voor wat hoort wat.

Men zou moeten eisen dat die mensen die geld krijgen van het OCMW, de RVA, VDAB, of Hulpkas voor Werklozen, voor dat gekregen geld wel moeten aantonen dat zij effectief werk zoeken, alsook dat zij hiervoor sociaal dienstbetoon moeten leveren of zich moeten  herscholen.

Dienstverlening - Foto ACV-dienstencentrum

Niet zomaar voor niets uitkering

Er is genoeg werk in de gemeenschap te doen. (Openbare gebouwen en plantsoenen, hulpverleninggscentra, kinder-, ouder- en gehandicapten opvangtehuizen, enz.) Hieromtrent is ook de verscherpte degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen een noodzakelijk kwaad, dat niet zo negatief moet bekeken worden als het kan ingedijkt worden door het vernoemde sociaal werk of een herscholingsprogramma, zodat de persoon in een andere sector werk zal kunnen gaan zoeken.
Wij mogen namelijk de gemakzuchtige oplossing die sommige voor ogen houden niet in stand houden. Geen enkele maatschappij kan zich een “Zit neer geld” of “Sit down money” permitteren. In Australië zien wij de slechte gevolgen van zulk een systeem maar al te goed. Er moet een sociale werkvoorziening zijn maar het principe moet ook zijn dat wie niet gewerkt heeft of niet werkwillig is ook geen aanspraak kan maken op een vergoeding. En diegene die een vergoeding wil krijgen zal er iets tegenover in de plaats moeten stellen. Geen werk = geen vergoeding. In de maatschappij is er voldoende te doen. Men komt er nu handen te kort, zo diegenen die op werklozensteun zitten kunnen daar een handje bijsteken.

De wijziging van regels voor de beschikbaarheid op de arbeidsmarkt, kan men wel in vraag stellen. Want hoe ver mag of moet men zich verplaatsen om een werk te vinden. Nu is er een verruiming voorzien van de definitie van passend werk waardoor mensen sneller als werkweigeraar zullen worden gecatalogeerd. Ongeacht de duur van de verplaatsing zal bijvoorbeeld een geografische afstand van 60 km als benchmark worden gehanteerd; voorheen was dat 25 km. Veel zal echter afhangen van hoe deze maatregel concreet zal worden geïnterpreteerd. Komt er bijvoorbeeld begrip voor de specifieke moeilijkheden van alleenstaande ouders? Wil men ook rekening houden met de werkplaats van de partner? Trouwwens moet er wel een uitkering voorzien worden als een van de partners full time werk heeft? Dat gaat zeker niet op als men dan nog verlangt dat de gemeenschap zou gaan betalen voor kinderopvang. Kan men voor alle soorten jobs een dergelijke afstand rechtvaardigen? Wanneer een werkzoekende gedwongen wordt een ‘passende betrekking’ te aanvaarden op grote afstand, zullen de bevoegde diensten er dan ook voor waken dat de noodzakelijke randvoorwaarden (kinderopvang, openbaar vervoer) vervuld zullen zijn?

Uitgesloten en zwakkere groepen

Ook mogen wij niet uit het oog verliezen dat er in onze maatschappij steeds bepaalde sociale gevallen zullen zijn die eigenlijk nooit op de werkmarkt degelijk zullen kunnen functioneren. Daar zal de maatschappij haar sociale rol moeten uitoefenen en het solidariteitsprincipe moeten hanteren.
We mogen zeker niet vergeten dat het risico op werkloosheid, en al zeker langdurige werkloosheid, niet iedereen in gelijke mate treft maar geconcentreerd is bij de zwakste groepen die het moeilijkst te (her)integreren zijn in de arbeidsmarkt.

Eveneens zal men moeten rekening houden met de oudere werknemers in België, die maar al te gemakkelijk worden verbannen uit de bedrijven en bureaus. Zo lang er geen verandering komt in de houding naar deze generatie zullen zij slechts  een geringe kans hebben om terug een passende job te vinden. Vooral zal men daar ook meer rekening moeten gaan houden met hun lichamelijke en geestelijke mogelijkheden. Voor hen zou er een aangepaste werktijdvermindering moeten toegestaan worden zodat zij toch nog makkelijker op de arbeidsmarkt iets kunnen vinden waar zij zich ten nutte kunnen maken en als werknemer aanvaard worden.

Ruim 40.000 zelfstandigen leven in armoede - Foto © John Moussiaux

Zelfstandigen ook getroffen

Men mag ook niet over het hoofd zien dat het niet enkel arbeiders en bedienden zijn die getroffen worden door de armoede. Volgens een in februari vorig jaar gepubliceerde wetenschappelijke studie, die werd uitgevoerd door de professoren Johan Lambrechts en Wouter Broekaert van de Hogeschool-Universiteit Brussel, blijkt duidelijk dat het bestaan van echte en vaak verborgen armoede bij zelfstandigen dramatisch blijft stijgen.

Vooral zelfstandigenorganisatie Unizo klaagt aan dat het Steunpunt Armoedebestrijding naar eigen zeggen weinig of zelfs geen rekening heeft gehouden met de studie die in haar opdracht werd uitgevoerd.

Van diegenen die in 2006 minstens zeven opeenvolgende jaren een hoofdinkomen als zelfstandige hadden, bevond zich 15 procent na minstens zes jaar onder de armoedegrens. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest kwamen zo 17 procent en in Antwerpen en Gent 16 procent te leven in armoede terwijl bij actieve werknemers slechts 2 procent in armoede leeft. Dat zijn ruim 40.000 zelfstandigen in ons land, aldus de studie.

Een grote oorzaak voor de hoge cijfers is onder meer het feit dat zelfstandigen niet zomaar kunnen terugvallen op een minimumloon of vervangingsinkomen in geval van wisselend inkomen. Daardoor moeten ze vaak verregaande financiële risico’s nemen en hier speelt de noodzaak van een grote financiële discipline welke niet iedereen aangeboren heeft. Probleem is ook dat sommige jongeren eerst het makkelijk zien binnen komen, maar geen rekening houden met de kosten die daar rond zijn geleverd en er nog moeten van af getrokken worden. Het bruto inkomen wordt soms als een netto te besteden som genomen, waardoor die jongere ondernemers al snel hun boekje te buiten gaan in hun pronkzucht naar anderen.

Bij langdurige lage verkoopresultaten kunnen heel wat zelfstandigen niet sparen voor het aanleggen van reserves voor het opvangen van ziekte, tegenslag of pensioen omdat ze al hun financiële middelen moeten aanwenden om het hoofd boven water te houden. Uiteindelijk lopen zij het gevaar door al of niet uit te breiden weg te glijden in een schuldenberg.

Kinderen dupe

België heeft de grens van één op vijf kinderen dat opgroeit in armoede overschreden. Dit is totaal onaanvaardbaar en er moet iets aan gedaan worden. Indien men ook naar de toekomst een veilige omgeving wil behouden zal men die armen op de juiste manier moeten benaderen en helpen. Armoede raakt kinderen in alle aspecten van hun leven. Enkele jaren leven in armoede, in een onveilige woning, met een zwakke gezondheid, en met beperkte onderwijskansen, laat blijvend littekens na. Die littekens zullen bij hen ook een bepaald beeld van de maatschappij geven waar zij op volwassen leeftijd zullen naar reageren. Als men laat gedijen zal men moeten gaan beseffen dat men met vuur speelt en hierop olie giet.
Op een bepaald moment zal de verarmende maatschappij het niet meer nemen dat de ‘groten’ en ‘rijken’ (met 0,5% van de bevolking super rijken) alsmaar rijker worden terwijl zij maar steeds verarmen. Ook zij die verder gepluimd worden zullen het niet meer gaan nemen dat bepaalde bedrijven belastingen kunnen ontlopen terwijl zij door de gulzige staat gepluimd worden. Deze steeds meer belaste maatschappij zal zien hoe de armen alsmaar blijven vermeerderen en zullen er zeker niet willen toe gaan behoren. Ook zij zullen het geweer van schouder gaan veranderen en op een bepaalde tijd in actie komen.
Persoonlijk hoop ik tijdig genoeg, want hoe langer zij protest uitstellen, hoe groter de gevolgen en harder hun acties zullen zijn, en dan zal het veel erger zijn dan de crisis die de regeringsleden nu onder ogen moeten zien.

Verantwoordelijkheid gemeenschap

De gemeenschappen in dit land zullen er alles moeten aan doen om hun kosten te drukken en elke eurocent nuttig te gebruiken. Elke verspilling moet tegen gegaan worden. Alsook kan men niet verlangen dat de burgers langs alle kanten moeten bezuinigen terwijl de regering dit niet doet, en dat parlementariërs maar 20 moeten zetelen om een vol pensioen te krijgen terwijl de gewone burger 45 moet ‘afdokken’. Als zij zelfs nog geen vermindering voor zware beroepen zoals brandweerlui, bouwvakkers, of onderwijzend personeel willen inlassen, moeten zij dat zeker niet voor hun eigen reeds meer dan voldoende potje doen.

Het sociaal engagement moet langs alle fronten komen, en zij die het meest hebben zouden eerder het meest moeten bijdragen uit solidariteit met hen die minder hebben.

Wil men tegen 2020 een werkzaamheidsgraad van 73,2% bereiken, een stijging met 5,4 procentpunt ten opzichte van het huidige niveau zal er nog hard gesleuteld moeten worden om zowel werkgevers als werknemers te motiveren en kansen te geven.

De bijdragebasis van de sociale zekerheid verbreden door meer mensen langer aan het werk te houden lijkt geen slechte oplossing, maar verscheidene beroepen houden bepaalde risico’s  en beperkingen in. De sterk gewijzigde verhouding tussen het aantal actieve werknemers die bijdragen voor de sociale zekerheid en het aantal mensen afhankelijk van deze bijdrage zal nog in het negatieve toenemen. Maar daar zou men verandering in kunnen brengen door mensen die beperktheden hebben of op rust gesteld zijn toch voor die uren te laten werken die zij zelf voor mogelijk achten. Hierdoor zullen zij als deeltijds actieve passieven verder mee kunnen bijdragen aan de Rijkskas voor Invaliditeit, Ziekten en Pensioenen, alsook meer belastingen binnen brengen op de extra vergaarde centen. Doordat zij wat kunnen bijverdienen kunnen zij het te lage pensioengeld tot een leefbaar bedrag optrekken en weer meer gaan consumeren, wat de tewerkstelling bevordert en met BTW en inkomensbelastingen weer eens de staatskas extra kan spijzen.

De verhouding uitkeringsafhankelijk/bijdragebetalers veranderde van 40/100 in de jaren 1970 naar ongeveer 100/100 heden ten dage en zal onder invloed van de vergrijzing nog verslechteren. Door mensen toe te laten langer te mogen werken zonder vermindering van hun rechten zullen meerdere partijen er wel bij varen.

Een loopbaanspreiding zal de levensuur van de mogelijke werkperiode kunnen verlengen en kwalitatiever kunnen maken, doordat er minder druk op de werknemer en het gezin zullen zijn en zo een aangenamere loopbaan zal kunnen verwezenlijkt worden. Zo zal men ook minder burn-out krijgen en meer interesse en vernieuwing in het werk kunnen behouden.

Het verhogen van uitkeringen tot tenminste de armoedegrens zou een reële impact hebben op de levenskwaliteit van de zwaksten in onze samenleving en leidt volgens onderzoek ook tot een betere (!) doorstroming naar werk. Alle uitkeringen zullen adequaat genoeg moeten zijn om de kosten voor een menswaardig leven te dekken. Wanneer men op basis van de huidige prijzen de kosten samentelt van wat levensnoodzakelijk is (voeding, huur, verwarming etc.), dan blijken de bedragen van bijvoorbeeld het leefloon niet te volstaan om dat te bekostigen. Ook zal men voor de uitkeringsbeperking naar werkzoekenden moeten rekening houden dat men vandaag bijna niet kan overleven zonder twee inkomens. De werkafstanden voor de partners te ver van het woonhuis leggen zou een te grote stress teweeg brengen plus een te korte tijd toelaten om met de kinderen bezig te zijn, die in hoofdzaak door de ouders horen opgevoed te worden. Om die reden moet men ook nog mogelijkheden laten om deeltijds te kunnen werken en deeltijds voor de kinderen te zorgen, zonder dat dit een al te negatieve weerslag zal hebben op de later pensioenregeling.

Een analyse van de Armoede in Vlaanderen door Marcus Ampe – Poverty in Flanders, an analysis by Marcus Ampe

+

Vindt de statistieken:

• Raadpleeg alle gegevens van de SILC-enquête van 2004 tot 2009

• At risk of poverty or social exclusion in the EU27
  In 2010, 23% of the population were at risk of poverty or social exclusion
  …and 27% of children aged less than 18
  > Eurostat STAT/12/21
• Platform against poverty
  The fight against poverty is at the heart of the Europe 2020 strategy. Some 116 million people (or almost a quarter of the EU population) are at risk of poverty or social exclusion in the EU, falling under at least under one of the following criteria: 1) being at-risk-of poverty after social transfers (81 million); 2) being materially deprived (42 million); or 3) living in workless households (34 million). The impact of the economic crisis has hit the most vulnerable and disadvantaged the hardest. Combating social exclusion and promoting social justice and fundamental rights have long been core objectives of the EU, which is founded on the values of respect for human dignity and solidarity. A prosperous Union must ensure that its benefits accrue to all segments of society, bringing growth and social cohesion together. Economic growth with more and better jobs is a key factor to fight poverty and must be part of a coherent policy approach which balances economic, financial and social measures within the 2020 Strategy.
  +
  EESC opinion: European platform against poverty and social exclusion

++

Lees verder meer in:

1985-2012 Poverty in Europe

Aanverwante artikelen:

1. Kinderrechtenplan krijgt 40.000 euro Vlaams geld
2. Publicatie: Armoede in België
   In de tweede helft van 2010 was ons land voorzitter van de Europese Unie. Dat dit gebeurde tijdens het felbesproken ‘Europees jaar van de bestrijding van armoede en sociale uitsluiting’ was een uitstekende gelegenheid om bijzondere aandacht te schenken aan de toestand van armoede en sociale uitsluiting in België en aan de vraag hoe in België aan armoedebestrijding wordt gedaan.Een nieuw boek biedt een uitstekend kader om het fenomeen te duiden en beter te begrijpen.
3. Armoede in België, meer dan een gebrek aan centen: huisvesting
   Er is ook een binnenkant van mensen in armoede . Dit verteld ons iets over hoe mensen in kansarmoede zich voelen.
   Door een veelheid aan problemen en ervaringen die eigen kunnen zijn aan een leven in kansarmoede ervaren ze vaak gevoelens van schaamte, schuld, moedeloosheid, laag zelfbeeld en uitsluiting. Langdurig leven in armoede en uitsluiting ondergaan, creëert kwetsuren, die slechts heel langzaam genezen. Het zorgt ervoor dat mensen het gevoel hebben dat ze de greep op hun eigen leven verliezen.
4. Armoede in België, meer dan een gebrek aan centen: armen en hun verhaal
   Alle armoede-indicatoren staan op rood. De Jaarboeken armoede en sociale uitsluiting, de rapporten van de verengingen waar mensen in armoede het woord nemen, de ocmw’s en de rapporten van de Vereniging van Vlaamse steden en gemeenten vertellen ons dat armoede in België stijgt.
5. De 15,2 % vergeten armen in België
   Meestal als er in Vlaanderen gesproken wordt over armoede, denken mensen aan een andere tijd (lees: vroeger) of aan een ander continent (lees: Afrika). Wel, armoede is ook een persistent probleem in het huidige België.
6. Verborgen armoede onder zelfstandigen stijgt dramatisch
7. Vierde Armoedebarometer tekent geen goed nieuws op Posted on mei 25, 2011
   Zondag 1 mei was het in Vlaanderen Erfgoeddag met als thema “Armoe troef”. Ontegensprekelijk is het belangrijk om armoede zichtbaar te maken. Alleen, armoede behoort niet alleen tot ons verleden. Vandaag leeft 1 op de 8 Vlamingen in armoede. Alleen … Verder lezen →
8. Lappendeken als uithangbord
   Vindt u het normaal dat meer dan 1 op 6 van de kinderen en jongeren(1) in België (of 16%) in armoede leeft! Dit terwijl de meerderheid van de Belgische bevolking er zelfs geen weet van heeft dat er in België … Verder lezen →
9. Geen drie maaltijden voor kind
   Steeds meer mensen lijden honger en doen beroep op voedselhulp. In 2010 telde Vlaanderen 49.631 leefloners, 12,9 procent meer dan in 2008 (43.968).  In de eerste helft van dit jaar zijn 8.890 werklozen hun uitkering tijdelijk of definitief kwijtgeraakt. Dat … Verder lezen →
10. Onderbroeken, vreemdelingen en rechtsstaat
    Paul Krugman zocht in september 2011 een verklaring voor de ellende waar Europa zich in bevond. En hij kwam er (nog) niet helemaal uit. De Nederlander Hans Achterhuis denkt dat het einde nabij is van een zuiver economisch gerichte benadering … Verder lezen →
11. Droevig vooruitzicht voor jonge kinderen
    Tegenwoordig vindt men meerdere mensen die met twee moeten gaan werken om de eindjes aan elkaar te knopen. Ze vertrekken ‘s morgens vroeg als het nog donker is en  komen ‘s avonds pas terug thuis als de zon al lang … Verder lezen →
12. Tot de 99% of de 53% behorende
    Enkele decennia geleden moesten de arbeiders hun mond houden en “mochten blij zijn dat ze werk hadden”. zij zorgden er voor dat de economie kon draaien, maar hun werk werd toen zoals nu nog steeds niet gewaardeerd. Hun rol in … Verder lezen →
13. Premies en opvang voor armen
    Volgens Matti Vandemaele (1) zal het activeren (aan een job helpen) van armen hen niet uit de armoede tillen. Onderzoek door Carmen Mathijssen (KUL) toonde aan dat deze veronderstelling niet klopt. De mensen die tewerkgesteld worden in de sociale economie … Verder lezen →
14. Hoe sociaal wordt de regering Di Rupo I?
    In deze bijdrage nemen we het sociale luik van het regeerakkoord van de regering Di Rupo I onder de loep. We bekijken het akkoord vanuit de bril van de sociale bescherming in de ruime zin en concentreren ons op drie grote thema’s: tewerkstelling, armoedebestrijding en de combinatie arbeid-gezin.
15. Lezing: Wat als we nu eens niet zouden besparen?
    Ik ga eerst kort uitleggen waarom ‘groeien-door-te-besparen’ in deze wereld en dit tijdperk niet kan werken, vervolgens schetsen hoe de logica van competitiviteit die is ingebakken in het Europese project sinds het begin van monetaire integratie aan het leiden is tot Europese desintegratie, en ten slotte argumenteren dat meer overheidsuitgaven (in de vorm van investeringen en herverdeling), liefst via een veel groter gemeenschappelijk Europees budget, een veel betere kans maakt om ons uit de crisis te helpen, en ons nog eens met een betere wereld achter te laten ook.
16. Armoede in België
    België is een van de meest welvarende regio’s in de wereld, maar toch neemt de armoede ook hier toe. De schuld van de crisis of is er een andere reden? Feit is dat vijftien procent van de bevolking op een bepaald moment met armoede in aanraking komt.
17. ‘Armoede bestrijden via actieve insluiting.’ ‘Armoede in België. Federaal Jaarboek 2012.’
    De Staatssecretaris voor Maatschappelijke Integratie en de POD
    Maatschappelijke Integratie gaven opdracht aan OASeS om, in samenwerking
    met de Universiteit van Bergen, een federaal jaarboek te schrijven over
    toestanden en beleid inzake armoede en sociale uitsluiting.
18. Armoede in 2010 niet verminderd, toename verwacht in 2011 en 2012 + Armoedesignalement 2011 + CBS – Inkomen en bestedingen – 2012 + Binding arbeidsmarkt; gemiddeld inkomen
19. GM – Gaat Antwerpen dicht ?
20. Opel Antwerpen moet dicht!
21. Sluiting GM: de strijd werd tussen 2000 en 2007 verloren
22. Over geestelijke gezondheid en dakloosheid…
    

    Dat steeds meer Belgen nog met moeite de eindjes aan elkaar weten te knopen, daardoor soms uit hun huis dreigen te worden gezet en zo in de armoedestatistieken dreigen terecht te komen, is ook de Knackredactie niet ontgaan. Omdat 15 procent van de Belgen, dit is ongeveer anderhalf miljoen mensen, in armoede leeft, ging zij met de daklozen van Oostende van oud naar nieuw. Pascal, oud gediende bij het vreemdelingenlegioen en een van de dakloze getuigen in het tijdschriftartikel, vertelt over zijn verleden in de psychiatrie en het begin van de armoede

23. Steeds vaker volledige gezinnen onder daklozen
    

    Het aantal dak- en thuisloze jongeren en gezinnen is het afgelopen jaar fors toegenomen. En dat zorgt voor extra problemen, zeggen Brusselse en Vlaamse welzijnsorganisaties unaniem. Minister van Welzijn Steven Vanackere (CD&V) bevestigt dat en wil meer geld om jongeren uit de dakloosheid te houden, zo bericht De Morgen.
    + Lees ook: Tweeduizend daklozen dolen rond in Brussel

24. Dagboek van een dakloze reporter & De koning van de pretparken

    Op dit ogenblik zijn naar schatting 2000 mensen in Brussel dakloos. Het is de Brusselse opvangdienst Samu Social die de telling heeft gehouden. De duizenden asielzoekers zijn niet meegeteld, omdat ze onder de bevoegdheid van Dienst Vreemdelingen Zaken vallen.
    +
    De wetten van de straat zijn hard.

Zal de bevolking reageren en hoe?

Gerelateerd kan u lezen in het Engels / Please do find also in English:

1. Anti-Crisis anger calling out
   At last, in many countries there seem to be people who want to let hear their voice, making it clear they had quite enough of this system where certain folks can keep enjoying good life at the cost of others. … Verder lezen →
2. Welfare state and Poverty in Flanders #3 Right to Human dignity
   Universality – the idea that human rights apply to all people, in all places, at all times – was the basic principle underlying the 1948 Universal Declaration of Human Rights. From the … Verder lezen →
3. Welfare state and Poverty in Flanders #4 The Family pact
   There is a narrow mutual connection between both terms. Poverty makes humans vulnerable and can destroy families. Sometimes the poverty goes so far that they take away the revenue … Verder lezen →
4. Welfare state and Poverty in Flanders #5 Housing
   Just over 84 million persons or 17 % of the EU-27‘s population were at-risk-of-poverty in 2007, while a similar proportion (17 %) of the total EU-27 population suffered from material deprivation. There was a … Verder lezen →
5. Welfare state and Poverty in Flanders #8 Work
   Work Work-related factors were the principal explanations given as to why people were poor or excluded from society, the three main reasons being long-term unemployment (35 % of respondents giving it as one of up … Verder lezen →
6. Welfare state and Poverty in Flanders #9 Consumption
   Consumption People with higher incomes are likely to consume more goods and services, and to attribute a far higher proportion of their expenditure to ‘non-essentials’ such as holidays, visits to restaurants, or other leisure activities. … Verder lezen →
7. The scandal of child poverty in Europe
   Across Europe, whole families – children, parents and grandparents – find it hard to escape poverty as it is passed on from one generation to another.
8. Bailout ‘helps stabilise Greece and Europe’
   In Brussels, the mood was one of congratulation that the marathon to agree Greece’s second major rescue – in principle – was finally at an end. Much of the multi-billion euro deal comes from strong arming private investors, forcing them to take heavy losses on their existing bonds.
9. Minimum European income to fight poverty?
   Given persistent shortcomings of minimum wage policies, legislators and organisations instead debate the merits of ‘minimum income’ to combat poverty in Europe. But it remains to be seen whether the EU parliament will force continent-wide reforms
   +
   Rebeka Smith of Businesseurope (the confederation of European business) affirms that while ‘employment has to be viewed as one of the prerequisites for combating poverty,’ unemployment is only one of the principal issues. Given the proliferation of precarious jobs and low wages, 8% of workers still approach poverty despite earning salaries.
   +
   the Brussels-based European anti-poverty network (EAPN), founded in 1990, recently launched a campaign in favour of minimum income. On the website of their initiative there is support from people such as the Danish president of the European socialists group Poul Nyrup Rasmussen, and the French vice-president of the committee of the regions (CoR, a European institution), Michel Delebarre. Members of the greens have also rallied in favour of the initiative. Échos d’euro-écolos (‘Echoes from European ecology party members’) is one blog run by two young MEPs of the party, Karima Delli and Pascal Canfin, defends not just a minimum, but also a maximum income.
   +Ensure an Adequate Minimum Income for all!
   +
   Vers un revenu minimum européen?

10. EAPN’s Input to 2012 Commission Recommendation on Child Poverty – SPC Adhoc group questionnaire

11. EAPN calls on President Barroso to demonstrate that solidarity with people and not markets is the basis for the financial aid packages
    In the wake of the new “bail out’’ package for Greece by the “Troika’’, EAPN has sent a letter to President Barroso, copied to the Heads of the IMF and ECB, setting out 5 key actions, consistent with the agreed Europe 2020 strategy, that should be taken in all countries in receipt of such economic support. These actions are aimed at reversing the attacks on social rights that has been a key feature of these “bail out’ packages to date.

+++

Related articles

• FW: Realiseren NIMBY zorgvoorzieningen (anaconda15.wordpress.com)
  “Als een vrije samenleving de vele armen niet kan helpen, kan zij niet instaan voor de weinige rijken.”
  Engels: “If a free society cannot help the many who are poor, it cannot save the few who are rich.””Onze nationale vooruitgang kan niet sneller zijn dan onze vooruitgang in ontwikkeling.
  +
  Hoe is het mogelijk dat een directeurtje van de WRZV sporthallen met zijn PvdA kliek erin slaagt de gemeentelijke begroting van Zwolle op te lichten vanaf 1988 door creatief boekhouden,huurschulden en exploitatietekorten te veroorzaken en is nu supervisor over de Herberg in de Nijverheidstraat in Zwolle alhoewel  het gemeentebestuur Zwolle anders beweert.
  Nooit gewerkt heeft en er een louche handelsonderneming erop na houd en de belastingen oplicht en daklozen onbetaald voor zich laat werken en waar RIBW bewakers daklozen mishandelen binnen die Herberg en die niet in staat zijn om aangifte te doen bij de politie Zwolle-IJsselland om dat die de opdracht heeft geen onderzoek te plegen en aanhoudingen te verrichten.
  Hoe verrot en corrupt is Nederland geworden en waar het afschuiven van verantwoordelijkheden en zorgplichten van boven af in de regering doorwerkt naar de samenleving en de werkvloer en daar de beschaving is weg gevallen want zelfs het personeel van die opvanginstellingen denken alleen maar om hun maatschappelijke status en volgen precies de orders op van de graaiende managements en bestuursculturen op en hou alstublieft op over die “christelijke naastenliefde” want dat is een illusie.
• Working towards a strong Social Dimension of Europe 2020 (fidest.wordpress.com)
  At a time of financial and economic crisis and increasing austerity measures, the Europe 2020 commitment to Smart, Sustainable and Inclusive Growth is in danger. The social dimension of the Europe 2020 strategy is being weakened by the continuing emphasis on growth and austerity as the only way out of the crisis. All stakeholders’ efforts and involvement are needed to overcome this ongoing crisis.
• Greece on shaky ground as coalition party rejects troika loan deal (guardian.co.uk)
  The Greek government appeared increasingly shaky on Friday night as its junior partner, the populist Laos party, said it would not support a controversial €130bn (£108bn) loan agreement for the crisis-hit country and several senior ministers resigned.
  +
  Several leading parliamentarians questioned whether, in good conscience, they could endorse the rescue package. “If we accept them we’ll be setting in motion the bankruptcy of our country,” said Odysseus Boudouris, an MP with the socialist Pasok. “Bankruptcy will be bad for Greece but it will also be bad for Europe, too.”Austerity measures over the past two years, including a barrage of tax rises and wage and pension cuts, have plunged Greece into its worst recession since the second world war. Unemployment exceeded one million this week, hitting a record 20.9%. Manufacturing has all but collapsed with many companies moving across the border into Albania and Bulgaria.
• Greece’s Choices: Deep Cuts or Default (time.com)
  Why would Greece accept more pain when unemployment is at 21 percent, the economy is enduring its fifth year of recession and rioters are hurling gasoline bombs in the streets of Athens?Because the alternative might be worse.
  +

  Exiting the euro would throw Greece’s banking system into chaos. Lenders would panic over the prospect of being repaid not in euros but in drachmas of dubious value. Adopting a suddenly much weaker currency could also ignite Greek inflation because prices of imported goods would soar.

  International investors would be reluctant to lend to Greece’s government, its companies or its banks. The freeze-up in credit could cause a depression, worse than what Greece is suffering now. Economists at UBS estimate that Greece’s economy would shrink by up to 50 percent if it left the eurozone.

• Greek deal helps RBA justify its rate freeze (smh.com.au)
  With continuing European doubts over Greece’s ability to fulfil the deal, Greece will open an escrow – or third-party – account to ensure the €130 billion in loans designed to repay government creditors is used only for that purpose.
  +

  Greece strikes rescue deal, but bleak times ahead

  22 Feb A huge eurozone rescue package saves Greece from default, keeps it in the single currency bloc under strict controls but markets are sceptical and Greek unions are calling fresh protests.

  

  Iedereen verstaat dat dit het moment van de waarheid was - Steven Vanackere. Photo: Reuters

• A Hard Look At Greece’s Grim Choices (businessinsider.com)
  Greek leaders are gritting their teeth as they move forward with a plan to further slash spending in return for a bailout of about $172 billion (€130 billion) from other countries in Europe and around the world.
  +
  Even with the austerity plan in place, the International Monetary Fund estimates it will be 2020 by the time Greece can shrink its debt load to a sustainable level.
• European CAP (Common Agricultural Policy): We Need Food Sovereignty (freegankolektiva.wordpress.com)
  Food WasteThere is increasing awareness about the issue of food waste. A recent FAO report showed that 1/3 of the food for human consumption is being thrown away. In developed countries it is a result of overconsumption, broad assortments etc.

  Food Prices’ Volatility

  Food prices are not stable so are rural livelihoods. As proven in 2008 higher food prices can lead to food crisis, driving large parts of the population to extreme poverty and chronic hunger.

  Hunger and poverty

  Rural livelihoods suffer from minimal returns; poverty in turn diminishes livelihood options and human potential while chronic hunger is an unbearable toil and a vicious cycle. 925.000.000 people suffer from chronic hunger while another two billions suffer from inadequate food.

• Greece is a smokescreen to hide the mother of all bank bailouts (leftfootforward.org)
  the economic policies pushed on Latin America in the early 1980s were an excellent way of helping US banks out of crisis, but an appalling way of resolving Latin America’s debt crisis, instead creating two decades of more debt, poverty and inequality.
• Tibor Navracsics, Dr. Deputy Prime Minister, Minister of Public Administration and Justice – Government – Ministry of Public Administration and Justice – News (worldwright.wordpress.com)
  Twenty years after the political transition of 1989/ 90, Hungarian society is face with the need for effective treatment of problems coming from poverty, or causing poverty. Statistics and studies prove that the situation of groups living on the edge of society in most extreme destitution is becoming permanent. Extreme situations and social differences and the development of social stereotypes,  and failure and disadvantage coming from all these and inherited through generations threaten the stability, sustainability and security of society as a whole. The lack of social cohesion, disintegration and segregation processes seen in specific areas – related to age, ethnicity, region, etc – also inhibit economic development.