Schaamte, schaamteloosheid en hebzucht

Na dat de New Yorkse Debbie Stevens zo vriendelijk was geweest een nier af te staan aan haar baas Jackie Brucia werd ze ontslagen omdat ze te lang in ziekteverlof was gebleven. Van  dankbaarheid gesproken. Maar het geeft ook de mentaliteit weer van vandaag en het laat zien dat velen zich niet schamen om andere mensen voor zichzelf te gebruiken en eens dat zij ze niet meer nodig hebben te laten vallen als een blok lood in water. Eens in de diepte verdwenen, niet meer zichtbaar en niet meer van geweten.

Twee maal per jaar willen het dagblad De Standaard en NT Gent de Grote Gevoelens van deze tijd peilen. Woede, lust, afgunst, moed, wanhoop, angst, melancholie, empathie. zondag 6 mei bracht NT Gent de aftrap over ‘Schaamte’.

Voor velen is ‘Schaamte’ iets onbekends geworden. Wij zijn de schaamte voorbij lijkt het wel. De kijkkast brengt heel wat woorden in de huiskamer die wij het liefst niet aan de tafel horen uitspreken. Bij sommigen mag uit die tegenwoordig zo platte doos heel wat uitstralen waarbij wij vroeger rode oortjes zouden van gekregen hebben. Terwijl het nu helemaal normaal lijkt om die woorden en gebaren dagelijks te gebruiken.

Indien er vandaag iets verkeerds gaat hebben velen daarna over dat gebeurde ook geen schuld gevoel meer. Zelfs het nare gevoel er rond ontgaat hen dikwijls.

Men kan zich afvragen in welke mate de mensen nog ethiek hoog achten of waarde hechten aan welke normen en waarden? Normaal gesproken moeten de morele emoties ons socialer maken naar de persoon tegenover wie we ons schamen of die we slecht behandeld hebben. Volgens Ilona de Hooge (UvT) zouden wij ons  slechte gedrag ook weer goed kunnen maken.

Het gros van de Belgen mocht dan al van een dagje vrij genieten voor Hemelvaart, de belegger is geen respijt gegund want de financiële wereld draait door en heeft deze dagen genoeg besognes rond haar hoofd die de schaamte voorbij gaan. Euronext is gewoon ‘open for business’ en een hemelvaart beloofde het niet te worden en was het niet het voor de aandelenmarkt.

Door dat een hele groep marktleiders en bankbedienden totaal geen schaamte hadden en geen jota aan ethiek gaven mogen beleggers nu onverminderd tobben over de schier onontwarbare Griekse knoop waar de eurozone in beland is. Europees Commissievoorzitter Barroso waarschuwde de Griekse kiezer woensdag nog eens dat ze niet én in Europa kunnen blijven én onder de besparingen uitkomen.

Door schaamteloze spilzucht en grove bedriegerijen naar beleggers toe zijn vele mensen een rad voor de ogen gedraaid en moest uiteindelijk de grote Amerikaanse en Europese luchtbel als een zeepbel ontploffen. Maar in plaats van de reinigende zeep zat ze eerder vol met allerhande opgehoopte vuiligheid.

Naast de eurocrisis die wereldwijd de belegger verlamt mochten wij de laatste maanden ook geconfronteerd worden met het ene schandaal naast het andere waarbij de zeden ook licht geraakt werden. Vele katholieke huisjes werden omver gegooid. Zelfs hoogwaardigheidsbekleders bleken hun macht misbruikt te hebben om allerkleinsten en vonden zich in een heiligen status onder gratie van hun kerk. Zij die macht hadden verworven in de media en oh zo katholiek waren bleken ook hun polletjes niet goed thuis te kunnen houden. Zij schuwden geen risico’s terwijl nu de belegger steeds meer risico schuwt en inzet op een stevige afkoeling van de wereldeconomie. Wall Street leverde woensdag voor de tiende keer in elf dagen terrein in, de olieprijs tuimelde in New York naar het laagste peil sinds november en de goudprijs noteert dik 20 procent onder de piek van september en zit dus in een ‘berenmarkt’.

Om die reden hou ik misschien van de Zazagravure in dsWeekblad van zaterdag 5 mei, nr 37:

Een prent van Zaza met een beetje schaamte wel zo over genomen uit het tijdschrift om de Zazagravure en het blad te promoten, en vandaar toch nog een beetje gevoelen van rechtvaardiging van de opname van deze prent in mijn onbetaalde en vrij toegankelijke blog.

Nieuws is vaak heftig, geeft ook Karel Verhoeven,hoofdredacteur van de Standaard toe. “Haast elke dag zijn we in staat van beroering. De gêne om emoties publiekelijk te uiten, is weggevallen.” dat merken wij heel goed als wij al die reality shows zien op de televisie en hoe de vele populaire volksbladen daarmee omspringen.

Passie is de motor van het nieuws geworden. Hoe meer snaren een onderwerp beroert, hoe hoger het op de agenda raakt. De nieuwsmedia verkneukelen zich aan de vele roddels en schandalen en vinden hun grootste handelsmerk in aanklachten en schandalen, winnaars en verliezers, en op tijd een ontroerende ramp.

Voorgaande decennia kon de pers zich voldoen aan de politieke partijen en hun vakbonden. De geschreven pers vond genoeg materiaal in de buurt, geloof, school en werk. Maar vandaag lijken deze geen stabiel raamwerk meer te geven en moeten zij elke dag hun positie bepalen, hun “morele kompas herijken”. Sommige kranten, zoals De Standaard en De Morgen herbekijken hun positie regelmatig en nemen alle dagen de nodige zorg om alles goed te overschouwen. andere doen geen moeite meer om de degelijkheid voorop te stellen maar opteren al langere tijd voor het geld gewin en populariteit. Zij schamen zich er niet meer voor om de schaamteloosheid open en bloot te presenteren.

Nederlands: Vlaamse krant ‘De Standaard’, hoofdredacteur Karel Verhoeven en Bart Sturtewagen (r). (Photo credit: Wikipedia)

Karel Verhoeven schrijft: “Kardinaal Danneels waarschuwde in 2002 al, toen hij nog in de bovenste schuif van de media lag, dat de westerse cultuur zich in een ‘jungle van irrationaliteit’ verliest. Al dat gevoel neigt snel naar hysterie. Emoties zijn bovendien onstandvastig. Morgen, nee straks, ruilen we de ene alweer in voor de andere.”

Vandaag kunnen wij niet anders vaststellen dat wij tegen een verschraling – de pornografie van publieke emoties – tegen aan kijken. Daarover heeft Stefan Hertmans laatst helder geschreven. Emoties bij de vleet, breed geëtaleerd, maar reële gevoelens waaraan tastbare engagementen vasthangen, daarvoor deinzen we terug.

De media overladen ons met emoberichten. Zij trachten deze dan dikwijls goed te praten mat aan te halen dat gevoelens betrokkenheid demonstreren. dat mag dan wel zo zijn maar voor die betrokkenheid zijn er ook normen die men moet respecteren. De ethica Martha Nussbaum heeft dat medeleven grondig onderzocht en zindelijk bevonden. Onze emoties zijn niet weg te wuiven als irrationeel. Het zijn intelligente reacties, vaak diepgewortelde overtuigingen. Ze sturen mee ons ethische oordeel, wat we goed en slecht vinden. Ze geven aan wat voor ons waardevol en belangrijk is. En hoe wij daartegenover staan. Ze zijn essentieel voor ons als politiek wezen.

De ds redacteur geeft terecht aan dat ge geen burger kunt zijn van een maatschappij waarvoor je geen medeleven voelt. “Je hebt sowieso mededogen en empathie nodig om dat kostbare sociale weefsel te bouwen en solidariteit te verantwoorden. Je gooit jezelf in de strijd, inderdaad. Je maakt niet alleen een zakelijke analyse over het morele tekortschieten van kardinaal Danneels of – in een heel ander register -Jean-Luc Dehaene, nee,je voelt boosheid. Je spreekt je schaamte over hen uit. En via die emotie betrek je de wereld op jezelf.”

Met één slag haalt hij ook namen aan waarbij men de vraag kan stellen hoe het komt dat zij zich niet schamen of zeker zich niet schaamden. Maar al te gortig vond ik de reacties van Dehaene op de Dexia Holding aandeelhouders vergadering. Persoonlijk heb ik niet de stappen ondernomen om aanwezig te zijn op een vergadering van aandelen die mij zelfs kosten om ze te verkopen in plaats van iets op te brengen. Ik hou ze dus maar in portefeuille en kijk met lede ogen aan hoe zij die ons in de zak zetten lekker zichzelf gratuit verrijkt hebben. En zij die de boel nog moesten redden, lekker een goede cent hebben bijverdiend, maar het niet achten na te denken of hun verloning wel in verhouding stond naar hun al of niet welslagen. Zonder gêne verkondigen ze zichzelf ook als onschendbaar en gedragen ze zich zo.

De bankier voelde helemaal geen schaamte, waarom zou hij (denkt hij), iedereen moet zich toch verrijken en u zou dat toch ook zo graag doen dat u ook lekker kon genieten van het ‘schandalig rijk zijn’. Het woordje schandaal zit er zelfs in verweven, maar dat schrikt helemaal niet meer af. Een schandaaltje meer of minder, moeten zij gedacht hebben. De mensen lijken er ook niet meer van wakker te liggen. Het is dagelijkse kost geworden. En zoals in de jaren zestig de koude schotel in was en bij een koud buffet na een tijdje het werk van de kok niet meer om aan te zien was,  zijn hier alle groenten ook door elkaar gehaald, met ‘Groeten uit Balen’.

Het kon gerust zijn dat er velen bij waren die wisten dat het niet zou blijven duren, bleven zij hun arrogantie hoog houden. Zelfs bij het te water gaan en het raken van de kliffen bleven zij als bij de Titanic zweren dat hun niets kon overkomen. Erger nog zij wisten zich verzekerd van hun heiligen huisjes door hun hoge functie, waar ieder bang voor was om ze ook maar even aan te tasten, want die lieve heren had het vaderland toch ook al zoveel diensten geleverd.

“En waarom zouden wij toch nog niet blijven kruipen voor die heren, want zij zouden ons toch nog van dienst kunnen zijn.” moeten velen denken. En dan zijn zij verwonderd dat zij nog altijd slaagt erin slagen om de regels naar hun hand te zetten en anderen – ons – te laten betalen voor hun falen.

Was de wereld er ook niet van uit gegaan dat de hoge bazen riante uitbetalingen moesten krijgen en dat hun wedde toch nog extra verhoogd moest worden, ook al waren zij in hun opdracht niet geslaagd.  Schaamteloos hadden de maatschappijen toch ingestemd om extra bonussen te geven aan hen die het schip mee in de verdoemenis hadden gebracht. Dan moest men toch ook toelaten dat de ceo zichzelf ook nog aberrante bonussen mocht blijven toeschuiven, ook al was zijn beleid desastreus.

Heel de wereld mag ‘schaamteloos’ toekijken hoe bepaalde mensen tot honderdvoud van een ander mogen verdienen en dan nog zo hebzuchtig mogen zijn om nog meer op te eisen. Maar zijn het dan de enkele indignados die durven roepen?: “U allen, de machtigen van onze maatschappij, u moet zich schamen.” Heeft onze maatschappij maar zo weinig verontwaardigden dat er slechts een handjevol zich durft uit drukken en reageren, of schaamt al de rest er zich voor dat zij er mee ingeluisd zijn of schamen zij zich om zich te uiten?

Blijft iedereen nu aan de zijkant stilzwijgend omdat zij beseffen dat zij er lekker mee van genoten hebben met de hoop eer ook graantjes van mee te pikken?

Of  mag het zijn als K.Verhoeven schrijft dat wij de schaamte over hen af roepen omdat onze redelijke bezwaren geen indruk meer maken. De vraag die men kan stellen is hoe veel mensen hun falen als moreel aanschouwt en daarbij ook denkt dat  onze afkeuring  ook moreel moet zijn.

“Wij zijn machteloos, wij hebben alleen nog de schaamte, het wapen van de groep. Wij vervloeken, drijven het afgekeurde gedrag uit en zuiveren onszelf. We zijn zelf mee gestapt in de hebzucht, ja, we zijn ook blind geweest, we hebben het misbruik gezien en we hebben evenmin ingegrepen, maar wij voelen nu tenminste schaamte. Noem die schaamte ons ethisch reveil, onze strohalm waarmee we onheil proberen af te wenden.” schrijft Karel Verhoeven die vervolgt: “Die schaamte is publiek. En ze is opstandig. Schaamte is de nieuwe deugd.”

Ook al heeft Schaamte binnen de psychologie een slechte naam: je voelt je slecht over jezelf en er is moeilijk vanaf te komen. Toch is dat beeld niet terecht, blijkt uit onderzoek van de Tilburgse Ilona de Hooge. Volgens haar is schaamte juist een positieve emotie, die ons aanzet tot beter gedrag. Zijn we namelijk sociaal naar de persoon tegenover wie we ons schamen, dan knappen we daarvan op. Schaamte maakt ons dus sociaal.

Aldus zou men kunnen denken dat na de hetze van schaamteloosheid nu terug een tijdperk van schaamtegevoel en schaamtebesef zal zich mogen komen aandienen.

In de modetrends heeft men altijd die excessen kunnen waarnemen en heeft men door de eeuwen heen telkenmale een reactie gezien op de voorgaande beweging waarbij men ook telkens naar openheid en verborgenheid teruggreep.

Normaal zou je denken dat iedereen zich wel eens schaamt. Nochtans heb ik regelmatig de indruk dat vandaag zich nog maar weinigen schamen voor iets. De veelwijverij en omgang louter om de seks zijn schering en inslag, maar ook voelen weinig zich schuldig aan het bedrog dat zij constant op allerlei vlakken plegen. Er heerst voor het ogenblik een mentaliteit van alles kan en mag, alhoewel van de meest natuurlijke dingen moeten ze liefst niet te veel weten. Naturisme zal voor de meeste niet bespreekbaar zijn, om maar een voorbeeld te noemen. zij die een perverse geest hebben verknoeien het voor anderen in deze maatschappij die graag iedereen over één en dezelfde leest schoeit.

Schuld en schaamte zijn eigenlijk onlosmakelijk verbonden doch door velen ver uit elkaar getrokken.

Schaamte is een menselijke emotie die niemand vreemd is. Toch is niet iedereen even bewust van een noodzaak van een zekere schaamte noch gevoelig voor de dreiging van sociale afwijzing en de schaamte die daarvan het gevolg kan zijn.

Is het niet omdat er tegenwoordig ook weinig kansen zijn tussen de vroege interactie tussen moeder en kind dat velen niet meer een schuld en schaamtegevoel aangekweekt krijgen? In het onderwijs mogen de leerkrachten en opvoeders ook al niet meer berispen of schuldgevoelens aan de kinderen mee geven. en wat niet wordt aangeleerd ook niet gekend.

Leidse onderzoeker Mattie Tops geeft terecht aan: “In een gezonde hechtingsrelatie kijkt een kind naar de moeder wanneer het de omgeving verkent. De moeder vormt in dat geval een veilige exploratiebasis en een bron van positieve bevestiging. Maar wanneer het kind regelmatig onverwachte negatieve feedback van de moeder krijgt, bijvoorbeeld in de vorm van een verbale of fysieke berisping, dan leidt dat waarschijnlijk tot een verhoogde gevoeligheid voor schaamte op latere leeftijd. Dit maakt bepaalde groepen, zoals mensen die op jonge leeftijd mishandeld zijn, extra kwetsbaar voor afwijzing.” In de overbemoedereing kan men ook de gevaren zien van ontspoorde kinderen die van die afgrijselijke daden gaan doen, en in het andere uiterste belanden, waarbij zij zich niet schamen voor een veelvoud van moorden. Logisch want ” “Wanneer mensen een taak uitvoeren en negatieve feedback ontvangen op hun prestatie, leidt dat tot een uitschieter in hun elektrische hersengolven.” De elektronische kortsluiting ligt dan ook niet ver af indien er verkeerd wordt omgegaan met de begeleiding van kleine kinderen. Onze maatschappij zou daarom ook veel meer belang moeten hechten aan die kinderbegeleiding en kinderopvang. Uiteindelijk zal die mee gaan bepalen hoe die kinderen opgroeien naar een volgende generatie die op een bepaalde wijze zal omgaan met haar medemensen en met de navolgende generaties.

Maar al te dikwijls vergeten wij dat wij de volgende omgangswijze zelf in de hand hebben gehad en bepaalde reacties van volgende generaties zelf hebben laten ontstaan.

Naïviteit, eigen gewin en hebzucht helpen mee om een kader te creëren waarin de schaamteloosheid kan groeien. Door dat geloof in een godheid bij velen is weg gevallen, is ook bij velen het geloof in moraal weg gevallen. Daar waar geen zonde meer was kon die zonde ook welig tieren. Het verkeerd gaan leek daar wel de goeden weg naar het opper geluk en rijkdom, het zalig leven. “En al kwam dat zalig leven ten koste van een ander waarom zouden wij daar mee inzitten? ” dachten velen, want met dat niet meer  houden aan waarden en normen verdween ook het gevoelen en respect naar de ander toe.

Ook al mag het voelen van schaamte sociaal en cultureel gedetermineerd zijn heeft men vandaag door de globalisering een verwatering. Men had de normen en waarden, opgelegd door onze opvoeding en het milieu waarin we vertoefden, die voor een groot stuk de mate van schaamte bepaalden die ons overvalt in gênante of beschamende situaties. Naargelang de achtergrond van de familie en het milieu waarin men opgroeide had men zich te houden aan bepaalde normen en waarden. Met het wegvallen van bepaalde sociale groeperingen of standen, zijn ook bepaalde etiquettes uit het daglicht verdwenen.

Iedereen zijn of haar schaamte hangt vast aan de omgeving waarin hij of  zij is groot gebracht. Maar dat invloeden van het gehele tijdsgebeuren, inclusief ontspanningswereld mee een inslag hebben of verdoken tweespalt brengen. Zo kan men bijvoorbeeld een blanke extremist vinden die met heimwee naar de apartheid oogde maar bij een confronterende Theroux  in een reportage over blanke Afrikanen toch uit kwam dat de man fan was van Lionel Ritchie.   In A place for paedophiles, Theroux  zijn reportage over een Amerikaanse instelling voor veroordeelde pedofielen, was een pedofiel zo opgetogen over Therouxs oprechte interesse dat hij schokkend enthousiast zei dat ‘hij het heerlijk zou vinden om de details van zijn misdaden te delen’.

In Twilight of the porn star bezoekt hij opnieuw de Amerikaanse pornosterren die hij vijftien jaar geleden interviewde, nu tegen de achtergrond van een industrie die de strijd tegen internetporno aan het verliezen is.Boeiend is ook om te zien bij het weerkeren hoe mensen hun daden van enkele jaren al of niet dan wel of niet met schaamte terug bekijken.
Zo is er ook de aflevering waar Theroux terugkeert om enkele vroegere aanhangers van de controversiële Amerikaanse christelijke organisatie Westboro Baptist Church, die haar hoofdkwartier heeft in Topeka (Kansas) te bezoeken. Als men de twee afleveringen achter elkaar bekijkt en ziet hoe de vroegere volgelingen van Fred Phelps enkele jaren later reageren treft de schaamteloosheid waarmee zij vroeger durfden gaan demonstreren en waar zij zich nu over schamen.

Nu zou hij hen ook kunnen bevragen over Phelps zijn groep hun houding over Anders Behring Breivik die volgen de Westboro Baptist Church door God gezonden is om Noorwegen te straffen omdat het land homohuwelijken en adopties door homokoppels toestaat.

Schaamte mag en moet er zijn in alle maten en soorten, maar de kleinburgerlijke maatschappij houdt er soms wel vreemde normen aan. Langs één kant willen zij alle openheid naar zedelijke gedragingen, maar zijn ze zo bekrompen om mensen af te keuren tot zelfs te verstoten, die een gevoelen hebben naar mensen van hun eigen geslacht of die zich niet goed voelen in het geslacht dat zij mee gekregen hebben bij de geboorte. Hun grenzeloze vrije liefde mag dan niet voor die ander met wie zij geen voeling kunnen hebben of waarbij de gedachte alleen hen al afstoot. Plotseling wordt die schaamte een eenzijdige richting toegewezen van wat wel of niet zou mogen wezen.

Aan de andere kant zijn er weer groepen die hun anders geaardheid uitbuiten om bepaalde perversiteiten te mogen doen of goedgekeurd te krijgen. Daar waar anderen hun relatie tussen mannen en vrouwen botvieren met verscheidene partners, willen ook zij ook die vrijheid genieten om met meerdere partners allerlei genotsdingen te mogen doen. Sommigen vinden zelfs dat zij dat in het openbaar moeten kunnen gaan doen. Zij schamen zich klaarblijkelijk voor niets. als het kan willen sommigen zelfs bepaalde dingen ook opgedrongen zien in de maatschappij waar zij nu in leven.

Van alle diersoorten worstelt de mens het meest met zijn seksualiteit. Al eeuwen heeft die omgang met seksualiteit voor wrijvingen in de gemeenschap gezorgd, en werd er met schaamte naar gekeken. Als menselijk wezen kunnen wij niet onderuit aan dat ‘zijn’ met verschillen, alhoewel velen de meerdere verschillen willen ontkennen, negeren of wegcijferen. Toch kunnen wij als zoogdier en subject de seksualiteit niet wegcijferen en zullen wij in ons leven meermaals geconfronteerd worden met die typische eigenheden van het ene of ander geslacht. Wij zullen tijdens het opgroeien en in het latere leven er nooit onderuit kunnen om bewust te zijn van onze lichamelijkheid. Maar dat houdt ook in dat wij bewust moeten zijn van onze positie in het gehele bestel en onze objectiviteit. Seksualiteit wordt dan een grensgebied waar de tegenstelling subject-object tot uiting komt.

Ons celebraal vermogen mag dan wel uniek zijn in de natuur, onze lichamelijkheid dwingt ons altijd terug naar een bescheiden positie. Om dit conflict te overkomen krijgt seksualiteit niet alleen een biologische lading maar ook een culturele inhoud. Zowel primaire als secundaire geslachtsorganen vormen daardoor een symbool om de dualiteit van ons bestaan begrijpbaar en aanvaarbaar te maken, hoewel dit nog steeds geen garantie op succes biedt. Oftewel in de woorden van Martha Nussbaum:

Martha Nussbaum (Photo credit: Wikipedia)

Our secual organs are symbols of our animality and mortality, states that we are striving to transcend, always vainly.

De vele parades met een hoog gehalte aan narcisme, moeten de wereld er van overtuigen dat wij de ‘Schaamte voorbij’ zijn. Het erge van die vele optochten is dat zij zulke mensen laten zien, die de homobeweging eerder meer kwaad dan goed doen, en een vertekend beeld geven van bepaalde mensen die nu eenmaal met een geaardheid zitten die niet volgens de letter van het voorgeschreven boekje is, of volgens de normale gang van zaken. Dat ‘normale’ staat dan voor vele mensen voor het goede of het enige juiste. Middenwegen zijn voor veel mensen moeilijke dingen, ook al rijden zij graag op de linker rijlaan op de autostrade, met liefst niemand voor hen in de weg. Volgens Pascal Lacroix steunt onze benadering van het ‘goede’ en ‘het slechte’ voor onze normaliteitsnorm op een  fictieve constructie. Niemand kan 100% als normaal geclassificeerd worden, want de praktische vereisten houden in dat we allemaal blanke, katholieke, gezonde, heteroseksuele mannen/vrouwen tussen de 25 en de 50 jaar zijn, volgens hem.

Naar de maatschappij wordt door die zichtbare uitspattingen bij die publieke optochten ook een beeld geschapen dat ‘al’ de homo’s zo pervers zijn of aan veel mannerij doen met beestachtige ondernemingen. Zulk danige verkeerde inprentingen creëren dan ook een homohaat waarvan de gevolgen terug meer zichtbaar worden.

Naar de buitenwereld wordt er dan ook een verkeerd beeld gegeven van bepaalde houdingen van Christenen, die dan ook veelvuldig over een zelfde kam worden geschoren, zoals het andere kamp ook onterecht over de zelfde kam wordt geschoren.

Een groot probleem van de houding van vandaag bekritiseerd ik reeds in 2006 toen ik in Waarden en antwoorden schreef:

“Sommigen beweren dat de waarheid iets relatiefs is. Wie weet ben je ook reeds iemand tegen gekomen die je gezegd zal hebben dat jouw waarheid daarom niet bepaald zijn waarheid is. Heb jij ooit eens gezegd:
“Wat voor jouw waar kan zijn, kan niet waar zijn voor mij”

Sommige mensen denken ook dat de waarheid en de waardebepalingen voor het juiste of de standaards voor goed en kwaad van decade tot decade kunnen veranderen of van persoon tot persoon verschillend kunnen zijn.

Vandaag zijn wij gekomen tot een punt waar iedereen zelf lijkt te bepalen wat het juiste is. Vele bestuurders denken zo zelf te kunnen bepalen hoe snel er ergens kan gereden worden en wie niet rijdt volgens hun gedacht is een stommerik en een last op de baan.

Het is die keuze om zelf ieder voor zich uit te maken wat kan of niet kan, wat tolereerbaar is of niet, dat niet werkt in een gemeenschap van meerdere mensen en culturen. Het niet rekening houden met de ander maakt een samenleving onmogelijk. Het niet houden aan bepaalde essentiële waarden of ethische regels laat een maatschappij ontsporen.

Of men nu gelovig is of niet er zijn de humanitaire regels en wetten van natuurlijke ordening, de ‘geboden van het universum’ waar men zich moet aan houden. Indien men de wetten van de natuur verbreekt zal men in een ontaarde wereld komen.

Onze maatschappij moet werk maken van een referentie kader om in de publieke ruimte plant, dier, en mens elkaar samen te laten leven in goede verstandhouding.

Iedereen zal zich bewust moeten maken van de kwetsbaarheid van de ander. Zoals artistiek leider van NTG, Wim Opbrouck zegt: “Het besef dat die kwetsbaarheid in ieder van ons verborgen zit, is een bewijs van respect voor een belangrijke emotie in onze levens. De subtiliteit van de schaamte.”

Iedereen wou alles hebben en liefst helemaal voor zich alleen. Die hebzucht is de ondergang geweest van vele grote rijken. Doorheen de geschiedenis hebben wij vele volkeren zien opleven, overwinningen zien behalen, zich monsterlijk weten gedragen, het normale leven weten te buiten gaan, alle normen en waarden weten opzij zetten, maar ook zien ondergaan.

Het is hoogtijd geworden om in de spiegel te kijken en te kiezen of men zich voor bepaalde zaken wil schamen en beramen of zo verder gaan in alle schaamteloosheid.

…

+

De Standaard (Photo credit: Wikipedia)

Aangeraden: Grote Gevoelens: een nieuwe reeks van de Standaard en NTGent; met o.m. “Is er nog nood aan Schaamte?”, dS Weekblad zaterdag 5 mei 2012, nr.37

Aanverwante lectuur:

Laatste dagen omroepers

De Meest gehate familie in America – inleiding tot vervolg

Antichrist and The Most Hated Family in America in crisis

Homoseksuele priesters worden opgeroepen de kerk te verlaten

Califonische jongeren meer open voor homoseksualiteit

Het woord Homoseksueel niet in de bijbel

Britse kerken hoeven geen homo’s aan te nemen

Homoseksualiteit is religie geworden

In ‘t Veld: ‘Paus zet aan tot haat’

+++

 

Related articles

• Flirting/Flirten (chindor.wordpress.com)
  Flirting is a way to communicate, wich has certainly not ‘seducing’ as a goal. Flirting happens in all sorts of ways: a conversation, eye contact or touching, but also by e-mail, telephone or tekst-messages. Flirting is airy: playful, without expectations, demands or serious ulterior motives.
  +
  Flirting is harmless, flirting happens automatically and unconsciously, or sometimes while very aware as to attract attention or to make someone laugh, it can be subtle or obvious.
  +
  Het grootste misverstand over flirten is dat het altijd puur seksueel is. Flirten doe je niet alleen met mensen die je seksueel aantrekkelijk vindt, en het betekent al helemaal niet dat je een relatie met die ander wil. Flirten is meer dan ‘het hof maken’. Flirten is een manier om jezelf te presenteren aan de buitenwereld. Flirten is het geven van positieve aandacht aan een ander met het doel iets te bereiken. Wat dat ‘iets’ is, kan ieder voor zich invullen. ‘
• The Grand Sanhedrin (rabbihotzenvotz.wordpress.com)
  The Grand Sanhedrin was a Jewish high court convened in Europe by Napoleon I to give legal sanction to the principles expressed by the Assembly of Notables in answer to the twelve questions submitted to it by the government.
  +
  by virtue of the right conferred upon it by ancient custom and law, it constituted, like the ancient Sanhedrin, a legal assembly vested with the power of passing ordinances in order to promote the welfare of Israel and inculcate obedience to the laws of the state. These resolutions formed the basis of all subsequent laws and regulations of the French government in regard to the religious affairs of the Jews, although Napoleon, in spite of the declarations, issued a decree on March 17, 1808, restricting the Jews’ legal rights.
• Exceptions prove the rule/Uitzonderingen bevestigen de regel (chindor.wordpress.com)
  You may not kill, steal, use violence and you are not allowed to urinate in public display … Without these rules you’ll get an environment that nobody likes. I imaging…. When you are in the bushes to relieve any congestion, you’ll come across a corpse, you’ll be beaten up and, at the same time, they rob you of your wallet. All this misery while your pants are on your ankles. Well, I prefer a living environment with rules …
  +
  Je mag niet doden, niet stelen, geen geweld gebruiken, niet wildplassen… Als niemand in staat is zich hieraan te houden krijg je een omgeving die er niet uit ziet. Ben je je aan het ontlasten in de bosjes, kom je een lijk tegen, word je op dat moment in elkaar gemept en beroven ze je van je portomonaie terwijl je met je broek op de enkels hangt. Tja, dan doe mij maar een leefomgeving met regels…
  +
  As you probably already have thought of yourself, bus shelters are generally close to public roads. So basically I was not just a person peeing “in the wild” but also an exhibitionist in the eyes of anyone who would pass by… Brrr, I was so glad that nobody came along, I was capable to pee in my pants while I would put them back on in a hurry and run away.
  +
  Zoals je wellicht zelf al bedacht had staan bushokjes over het algemeen langs te openbare weg. Dus eigenlijk was ik niet alleen een wildplasser maar ook nog eens een exhibitionist in de ogen van eventuele voorbijgangers… Brrr, ik was vreselijk blij dat er niemand langskwam want ik was in staat geweest om al plassend mijn broek op te hijsen en weg te rennen.
• Ying, yang and gender recognition in the Netherlands. (aliceverheij.wordpress.com)
  After many years of hardship the government decided to finalize the draft of the gender recognition act and have it send to the State Council for evaluation. When they agree, and let’s hope and pray they do so, a new law will finally replace the current law that is breaching a number of articles of the international Human Rights.
  +
  Het kabinet verwacht dat transgender mensen beter in de samenleving zullen functioneren omdat belemmeringen worden weggenomen. Daarnaast hebben verschillende instanties als Human Rights Watch, het Comité van Ministers van de Raad van Europa en de Mensenrechtencommissaris van de Raad van Europa voor de aanpassing geijverd. Internationaal is steeds meer het inzicht gegroeid dat wettelijke erkenning van de genderidentiteit van een persoon niet afhankelijk moet zijn van eisen als geslachtsoperaties of hormonale behandeling. Nederland sluit zich daarbij aan.
• ‘Tegenpolen (wildcart)’ verslag deel 4 (praktijkresearch2dg.wordpress.com)
  ons wordt aangeleerd wat goed en fout is, maar dat we daardoor haast twee werelden maken. De ‘goede’ en ‘slechte’ kant.
• EU, ECB working on Greece exit contingency: trade commissioner (news.yahoo.com)
• Commission denies working on exit plan for Greece (ekathimerini.com)
• EU, ECB said to be working on Greece exit contingency [update] (ekathimerini.com)
• Charlie Sheen: from rehab to resurrection (thetimes.co.uk)
• EU, ECB working on Greece exit contingency (theglobeandmail.com)
• EU ‘plans for Greek exit option’ (bbc.co.uk)