Kijkend naar een tijdperk van internationale “jeugdcultuur”

Op mijn persoonlijke Google-profielpagina probeerde ik een beeld te geven van waarom ik op een bepaalde manier ben gaan denken en waarom ik zo’n bijzondere keuze heb gemaakt voor zo’n kleine geloofsgroep als de Christadelphians.

In 1968 was op het Europese continent de studentenpopulatie enorm gegroeid (in Frankrijk bijvoorbeeld van ongeveer 175.000 tot meer dan 500.000).

Veel regeringen merkten niet op hoe de jeugd bepaalde andere verwachtingen had gekregen. Voor velen van ons zorgde de wereld niet genoeg voor het milieu en gebruikte ze alles om zoveel mogelijk geld te verdienen. In onze ogen bleef de wereld steken in hun dankbaarheid voor de Amerikaanse bondgenoten en was ze te hiërarchisch en traditie gebonden.

Gen. Charles de Gaulle, leider van de Vrije Franse beweging, c. 1942.

De Franse president Charles de Gaulle stond op het punt zijn 10e jaar in functie te vieren. Hij was in 1958 via extra-constitutionele middelen aan de macht gekomen vanwege het uiteenvallen van de Vierde Republiek op het hoogtepunt van de Algerijnse Oorlog (1954–1962). De twee belangrijkste oppositiepartijen, de radicalen en de socialisten, waren in wezen ingestort,
wat betekende dat progressieve politieke verandering via conventionele parlementaire kanalen zo goed als uitgesloten was en het leek meer alsof de generaal een quasi-goedaardige politieke dictatuur had gecreëerd.

Het was bovendien een tijdperk van gepassioneerd ‘derde wereldisme’. Voor ons waren de beelden van tapijtbombardementen, napalmaanvallen en massamoorden op burgers door Amerikaanse troepen in Vietnam verschrikkelijk en iets dat we niet konden toelaten.
De aanval op het American Express-kantoor in het centrum van Parijs resulteerde in de arrestatie van verschillende studenten en bracht het vuur aan de lont. Bij een protest, ter ondersteuning van de studenten in Parijs, op de campus van Nanterre een paar dagen later werden nog meer studenten gearresteerd.
De Franse protesten escaleerden en al snel kwamen in België ook studenten de straat op om te protesteren tegen de dictatoriale regimes en de onderdrukking van de Vlaamse gemeenschap.

Beroemdste foto van Guevara, genomen in 1960 tijdens de begrafenis van de slachtoffers van de ramp met La Coubre

Che Guevara was een van onze helden en de Bengaalse dichter Rabindranath Tagore was voor ons ook een grote inspiratiebron. We hielden ook van verschillende oosterse filosofische ideeën en van veel Franse en Engelse utopisten hun geschriften. Charles Fourier en Robert Owen hun ideeën over gemeenschappen van mensen die met elkaar leven en delen, trokken ons enorm aan.
De mens was te individualistisch en materialistisch geworden, vonden we, en we moesten terugkeren naar de natuur en de broederlijke liefde zoals gepresenteerd door de Nazarener–meesterleraar Jeshua Ben Josef en Ben HaElohim, beter bekend als Jezus Christus. Opgegroeid in een zogenaamde christelijke wereld, zagen we niet veel in de praktijk van die leringen,
maar merkte een meer regerende dictatoriale Rooms-Katholieke Kerk op, die overal haar wetten en regels probeerde door te drukken, en altijd haar hiërarchische geestelijkheid en bedrijfsmanagers beschermde die de arbeiders uitbuitten.

Nederlands-Amerikaanse schrijver van romans, toneelstukken en filmscenario’s Jan de Hartog, zoon van de hervormd theoloog Arnold Hendrik de Hartog

De Nederlands-Amerikaanse auteur van Hollands Glorie en The Hospital (Het Hospitaal), over de liefdadigheidsziekenhuizen uit de jaren 60 in Houston, Jan de Hartog was voor mij een geweldige schrijver en een voorbeeld van hoe we elkaar moesten helpen om de armen en behoeftigen te dienen. Hij was aangesloten bij de Quakers en Shakers, en deed me meer kijken naar die celibataire duizendjarige groep die in de 18e eeuw gemeenschappelijke nederzettingen in de Verenigde Staten vestigde. Als danser voelde ik me ook aangetrokken tot religieuze groepen waar dansen, wervelen en zingen veel aandacht kregen in de eredienst. The Shakers hun modelboerderijen, ordelijke en welvarende gemeenschappen,
en eerlijk omgaan met buitenstaanders bewees mij dat het mogelijk zou kunnen zijn om mensen bij elkaar te brengen, waardoor ze allemaal een mooi ontwikkelende samenleving opbouwen. Ook de Brethren of Broeders, Amish en de Mennonieten met hun wil om dicht bij de natuur te blijven en geen onnatuurlijke of niet-biologische producten te gebruiken, trokken mij enorm aan.
Overtuigd van de noodzaak om terug te keren naar het gebruik van puur natuurlijke hulpbronnen, ging ik ook helpen in een gemeenschap waar biologische producten werden verwerkt en de eerste rijstwafels werden geproduceerd.

De Shakers waren de eersten die zaden verpakten en op de markt brachten en waren ooit de grootste producenten van medicinale kruiden in de Verenigde Staten. Thuis had mijn vader, die zijn laboratorium had en medicijnen produceerde, ook een grote interesse in natuurlijke medicijnen, homeopathie en fytotherapie. Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat de mens in harmonie met de natuur is gaan leven.

We waren ervan overtuigd dat we jong moesten blijven, dat wil zeggen levendig, altijd enthousiast om nieuwe dingen te creëren, terwijl we voor elkaar zorgden in een bloeiende samenleving. Met elkaar samenwerken, samen een doel nastreven, leek een succesvollere manier te zijn dan het creëren van alle individuele ‘strebers’ die zichzelf probeerden te verrijken in plaats van de hele gemeenschap.

*

Vind om meer te lezen of te ontdekken: Utopian Dreams of Utopische gedachten