Na de Coronacrisis waarbij de regering haar begrotingsput nog wat verhoogd had wenste deze niet tegemoet te komen aan de werkende mens die de prijzen van de consumptiegoederen enkel maar de hoogte zag inschieten.
Op de valreep van het jaar maakte de Nationale Bank van België bekend dat de Belgische jobmotor in 2022 op volle toeren draaide. Doch kloegen heel wat horecabedrijven dat zij met hun handen in het haar zaten omdat tijdens de economische werkloosheid vele koks, obers en afwassers ander werk hebben gezocht en gevonden en niet van plan zijn om nog terug te keren naar een minder opbrengende job waarvoor zij avonden en weekends voor moeten opofferen.
Goed nieuws was wel dat er 105.000 arbeidsplaatsen beschikbaar kwamen, maar vreemd genoeg kunnen de VDAB en RVA onvoldoende gegadigden onder die vele werklozen vinden. (? Waarom worden die niet gewoon aan het werk gesteld of wordt hun werkloosheidsvergoeding niet geschorst wegens het niet opnemen van een job?)
Dat wij nu het grootste aantal arbeidsplaatsen ter beschikking hebben in zeventig jaar geeft aan dat bedrijven en instellingen volop investeerden in arbeid.
Na de lockdown zijn de burgers als het ware uit een diepe slaap gekomen en vinden die dat zij nu hun achterstand moeten inhalen. Op de luchthaven konden wij op bepaalde ogenblikken een overvloed van toestromende reizigers merken. In de nasleep van de corona pandemie is er duidelijk een stevige economische groei ontstaan.
De omvang van de Belgische economie nam afgelopen jaar met naar verwachting 3,1% toe terwijl de arbeidsmarkt groeide met 2,1%
De winstmarges liggen in België veel hoger dan in de buurlanden, blijkt uit cijfers van de Nationale Bank. Vorig jaar steeg de winstmarge (bruto-exploitatieoverschot tov toegevoegde waarde) naar 45,3%. Belgische grootbedrijven hadden al een torenhoge winstmarge, maar kregen tijdens de pandemie nog een boost.
Heel wat grote bedrijven sloegen er in recordwinsten te maken, maar weigeren die te delen met diegenen die er voor gezorgd hebben dat het bedrijf zo goed draait. Vader staat beweert dan maar dat loonsverhogingen niet aan de orde kunnen zijn omdat wij dan onze concurrentiekracht zouden verliezen. Hierbij onderschat de regering de waarde van de kwaliteit van de Belgische arbeider. In het verleden hebben al meerdere landen ondervonden dat het niet altijd rendeert om naar goedkopere landen af te zakken, omdat ze daar dikwijls met minder kwaliteitswerk af te rekenen kregen.
De regering blijft halsstarrig vasthouden aan haar beslissing om loonsverhogingen boven de 0,4% te verbieden.
Na de mislukte onderhandelingen tussen de sociale partners en aan de vooravond van de algemene staking van 9 november 2022, riep de PVDA minister van Werk Pierre-Yves Dermagne (PS) op om geen Koninklijk Besluit te ondertekenen dat de lonen blokkeert. Die linkse partij vroeg eerder de prijzen te blokkeren in plaats van de lonen. Want daar zou de regering heel wat beter meer werk van gemaakt hebben. Vooral omdat meerdere energie bedrijven de mensen leeg molken. Hierbij kwamen dan ook meerdere burgers, niet alleen in België, in grote financiële problemen.
Voor de PVDA was het in de afgelopen maanden van 2022 hoogtijd voor een andere manier van denken.
“Blokkeer de prijzen, niet de lonen”,
pleite Raoul Hedebouw, die ook op het probleem bij de zelfstandigen wees.
“Op dit moment is het probleem voor veel zelfstandigen en kleine bedrijven de torenhoge energieprijzen.
Daar ligt de oorzaak van de stijgende inflatie. Terwijl in meerdere Europese landen, zoals in Frankrijk, de prijzen worden geblokkeerd, houdt de regering hier het bij enkele cheques. Zij zijn degenen die de economie kapot maken.”
De regering maar ook veel CEO’s vergeten dat indien de burger de idee heeft dat hij onvoldoende verdient en de vinger op de knip moet houden, dat dan de economie zal gaan sputteren doordat de burgers minder gaan aankopen. Dat beloofd niets goed voor 2023.
In 2022 bleef de arbeidsmarkt uiterst gespannen. De regeringsleiders bewezen het hele jaar hoe ver zij afstaan van de realiteit van de gewone burger. Oplopende personeelstekorten in bedrijven maar vooral ook in het onderwijs en de zorgsector zijn een teken aan de wand dat diegenen die de functies zouden kunnen opnemen niet meer bereid zijn om zo als slaaf te fungeren voor bedrijven of ministeries. Het gaat voor velen in het onderwijs niet meer op om van jut naar jaar te vliegen om daar enkele uren voor een klas te staan, waarbij de verplaatsingskosten alleen al een lelijke streep door hun rekening maakt.
In de zomer bewezen vele werkenden dat zij samen solidair tegen de huidige loonblokkering en stijgende prijzen willen gaan. Het kan gerust zijn dat indien de regering niet snel genoeg met afdoende maatregelen komt dat 2023 nog een ‘heet’ jaar zal moge worden. Over het kanaal bewijzen velen, zelfs zorgverstrekkers, dat.
De PVDA-voorzitter hekelt terecht de houding van de regering en de werkgevers:
“De gretigheid van de Vivaldi-regering en het grootbedrijf om de lonen te blokkeren is omgekeerd evenredig met de starheid van diezelfde regering en de passieve houding van de werkgeversorganisaties ten opzichte van een prijsblokkering.”
Vivaldi heeft heel mooie muziek geschreven, maar daarin is de huidige regering nog helemaal niet ingeslaagd. Zelfs een Boulez-achtig werkstuk hebben ze nog niet kunnen afleveren.
Niet alleen werd alles duurder in 2022, 2023 opende met ook hogere kosten voor vele producten en diensten. Ondertussen merken wij dat de grote bedrijven geprofiteerd hebben van de coronacrisis om de kleintjes weg te concurreren en de prijzen op te drijven. Vervolgens staken zij de schuld op de oorlog in Oekraïne. Dat laatste is tegenwoordig het meeste geliefde excuus om de burger dieper in de portemonnee te laten grijpen. Zo kan ondertussen een steeds groter deel van onze welvaart wegvloeien naar de multinationals, grootbedrijven, aandeelhouders, maar waarvan niemand iets naar de werkende klasse wil laten toekomen. Het is nochtans het werkvolk dat die welvaart maakt.
De regeringsleiders komen wel altijd af met ons mooi indexeringssysteem, dat er gelukkig nog is, ook al willen sommige politiekers daar komaf mee maken. Maar vele burgers wordt daarmee zand in de ogen gestrooid, omdat het om een zogenaamde gezondheidsindex gaat en niet de meest ingrijpende prijsverhogingsproducten in rekening brengt. Concreet werden de tabaksproducten, de benzine en diesel en de alcoholische dranken geschrapt. Maar de mensen hebben wel brandstof nodig om naar hun werk te gaan, en juist dat is de afgelopen maanden enorm gestegen in prijs.
Voor de Belg die nog wat geld opzij wenste te zetten voor later was er ook niet veel speling daar de rente op het spaarboekje de inflatie helemaal niet kan bijhouden en dus elke Belg op dat vlak zijn geld in waarde zag verminderen. Met de verminderde koopkracht is de enigste reddingsboei beleggen in kasbons en aandelen.
De uitbraken van Corona in meerdere toeleveringslanden brachten de binnenlandse assemblagebedrijven in problemen. Deze problemen in de toeleveringsketen in verband met de pandemie bracht dan weer een inflatie-explosie, en vervolgens werd dit verergerd door het Russisch-Oekraïense conflict, dat een zeer snelle stijging van de rentetarieven veroorzaakte, des te indrukwekkender omdat we vertrokken van zeer lage of zelfs negatieve niveaus.
Wie stijgende rente zegt, zegt dalende obligatiekoersen. De schok was heftig voor de hele activaklasse, of het nu gaat om staats- of om bedrijfsobligaties.
In het laatste kwartaal van 2022 kon de burger misschien wat optimisme opbrengen, althans tot november, gedreven door de hoop op een geleidelijke daling van de inflatie en het naderende einde van de renteverhogingen door de centrale banken. Al gauw werd dat optimisme gesmoord, in december toen de toenemende vrees voor een wereldwijde recessie ervoor zorgde dat de indices terug daalden.
Alleen het land waar regelmatig in 2022 alles plat lag, kon nog een omgekeerd parcours voorleggen. Na verregaande betoging moest China haar zero-covid-beleid wel wijzigen. De obligatiemarkten volgden een min of meer gelijkaardig verloop: eerst een daling van de lange rente gevolgd door een stijging, vooral in Europa. Uiteindelijk was 2022 voor beide beleggingscategorieën een moeilijk jaar, een fenomeen dat in decennia niet meer is voorgekomen.
2022 zal de financiële annalen ingaan als een van de weinige jaren waarin zowel op aandelen als op obligaties negatieve resultaten werden waargenomen. En het laatste kwartaal heeft er niets aan veranderd. Alle portefeuilleprofielen beleefden dan ook het hele jaar door een moeilijke periode. Zij die in cryptomunten hadden belegd, waaronder vele jongeren, kunnen nu meestal fluiten naar hun geld dat met de hele hype weggespoeld is.
Uitgedrukt in euro’s kenden alle grote beursregio’s een daling. Europa, de Verenigde Staten en Japan eindigen dicht bij elkaar, terwijl China de meest teleurstellende performance kende en India de grootste weerstand bood. Het laatste kwartaal verslechterde de situatie niet, maar zorgde evenmin voor een significante heropleving, ondanks een poging tot herstel in oktober en november.
Het jaar 2023 begint in een context die nog altijd vol onzekerheden is, zowel economisch als geopolitiek. en zolang de regering geen toegeving zal willen doen naar haar ingezetenen zal het ook mogelijk een woelig jaar kunnen worden.
De afgelopen weken werden gekenmerkt door een reeks aankondigingen van ontslagen, onder andere bij Amazon, Meta en Goldman Sachs. Dat typeert een geleidelijke verzwakking van de arbeidsmarkt in de komende maanden.
In ieder geval hebben ze in Groot-Brittannië de regering al laten voelen dat het zo niet verder kan. De vele stakingen aldaar zouden voor vele regeringen een teken aan de wand moeten zijn. Maar de arbeiders en bedienden zouden ook moeten leren van hun collega’s op het westelijk eiland die zo onafhankelijk willen zijn van de EU. Hopelijk zullen de EU ingezetenen ook inzien dat het anders moet en zullen zij zich niet meer laten ondergraven door de wereldindustrie.
De bedrijven zullen moeten gaan beseffen dat de behandeling van werknemers zoals aan het begin van de Industriële Revolutie niet meer kan en dat het slaventijdperk al lang voorbij zou moeten zijn.
+
Vindt ook te lezen
- Stijgende inflatie samen met COVID het grote onderwerp van 2021
- Markten en hun reflexiviteit.
- Geldbehoeders overstap
- Een regering die maar geen stappen wil nemen om haar burgers dure energierekening te verlagen
- Beloften van energie bijdragen
- Nog nooit was de Solidariteit zo groot.
- Vakantietijd in 2022
- Niet enkel hogere energie prijzen
- Het leven dat onbetaalbaar duur wordt
- Grootste obligatiecrash van de afgelopen vijftig jaar
- Dominante, gedomineerde en volksklasse
- 10 jaar na het Jaar van de armoede
- Zéér mager akkoord voor de Belgische bevolking
- Naar het eind gaand van een turbulent jaar
+++
Aansluitend
- Hoe pakken Nederland, Frankrijk en Duitsland de energiefactuur aan
- Mogelijke nieuwe partij tegen het rechts extremisme in België
- Gaan we van een vagevuur naar een hel
+++
Verder aanverwant
- VAE: waar werknemers lijden en werkgevers leiden?
- 21.000 moderne slaven in Nederland
- “Hervormingen” zijn een globalistische agendapunt
- Algemene informatie – Geef je meer geld uit dan er binnenkomt en krijg je maar niet de juiste balans tussen inkomsten en uitgaven te pakken?
- Herstelalfabet
- Banken moeten luisteren, aandacht geven en idealen hebben
- Mens of Consumens: Het Gebroken Systeem: Leven wij in een bedrijf? (de Nieuwe Slavernij)
- Meer met minder: Introductie
- Meer met minder: Werk bepaalt status
- Meer met minder: Relaties en je plek in de samenleving
- Dom (heel erg)
- Bijverdienen naast je “normale job” is moeilijk!
- Gevolgen
- Tip 1 om uit je geldzorgen te komen
- Tip 2 – 100 tips om uit je geldzorgen te komen
Guestspeaker
Marcus Ampe
Biblestudents – Bijbelstudenten
0 + Bloggers for Peace
Free Christadelphian Ecclesia
Hoop tot Leven – Redding in Christus
Vrije Broeders in Christus (Free Flemish Christadelphians on Wordpress)
Marcus Ampe's Space 
Pingback: Zorg is mensenwerk, geen bandwerk – Some View on the World