Na een lange stilte vanuit Oekraïne had ik gisteren en vandaag nieuws van het Oekraïens front.
Spijtig genoeg moest ik vernemen hoe een choreografie lerares met één van haar jonge leerlingen helemaal uiteengereten is toen er een granaat op haar gevallen is.
Verscheidene van mijn collega’s zijn het land ontvlucht in de eerste dagen na de inval van Rusland in hun land. Maar ook Russische danseressen zagen het niet zitten om in Oekraïne te blijven óf om terug te keren naar hun vaderland. Ook zij wensten zich niet aan te sluiten bij Rusland, maar verkozen in de Europese Gemeenschap hun toevlucht te zoeken.
De danseressen die in Groot-Brittannië terecht kwamen, en een 23-jarige viool speler waarvan ik weet heb, stellen het goed en proberen de cultuur van hun land uit te dragen. Om die reden mocht trouwens die violist Oekraïne verlaten en moest hij niet naar het front. Een van de danseressen denkt er aan een restaurant te openen in Londen waar de vioolspeler de muziek wil laten leven en laten horen hoe zij blijven doorzetten en hun cultuur blijven verdedigen.
Verscheidene Oekraïense dansers hebben in Den Haag de mogelijkheid gekregen om zich in het leegstaande conservatorium te vestigen. Daar delen ze slaapkamers in de vroegere leslokalen en gebruiken de repetitiezalen om hun balletten te oefenen. Met het Verenigd Oekraïens Ballet willen zij zo naar buiten komen en hun kunst in ere houden.
Van de dansers die in Kyiv (Kiev) zijn gebleven heb ik vernomen dat zij niet bij de pakken zijn blijven zitten. Naast het noodzakelijk blijven trainen is er nu een heel ander soort oefenen bij gekomen. Zij hebben namelijk militaire training gekregen en hebben deze nu al drie maal moeten gebruiken om als soldaten hun stad te verdedigen.
Daarnaast komen zij wekelijks in een café samen om voedsel- en kleding- verdeling te organiseren voor de getroffen burgers. Dit is echt lovenswaardig werk dat zij vol enthousiasme uitvoeren.
Hun gedrevenheid noodzakelijk voor een danser zet zich nu verder in het dienen van Oekraïne.