Leo Kersley voormalig danser van Ballet der Lage Landen stierf op 92 jarige leeftijd

Leo Kersley, danser en docent, geboren op 30 mei 1920, overleden 3 juli 2012

Mascha  Peereboom Ter Weeme (1903-1995) bracht met Max Dooyes, Bob Nijhuis en Florrie Rodriego op 2 juli 1947 een dansprogramma met de Amsterdamse Ballet Combinatie, met o.m. het “Verzet”. Zij had dansers gehaald bij het gezelschap van Yvonne Georgi gezelschap (1936-1945). Na enkele maanden wordt het gezelschap omgedoopt tot het Ballet der Lage Landen.

Het gezelschap wenste populariserend en balletpropagerend werken, zonder bang te zijn omlichtvoetige en vrolijker kanten van de danskunst te laten zien. Al was Max Dooyes wars van het ballet als een kijkspelletje en wenst deze een visuele weergave van menselijke gevoelens en fantasieën, het opbouwen van een illusie op het toneel.

In haar tweede seizoen trok zij al buitenlandse dansers aan, waaronder Leo Kersley van het Londense Sadler’s Wells, uit de school van Marie Rambert.

Geboren in Watford in 1920 onder niet zulk een goede economische omstandigheden beschouwde deze danser zich als bedacht op de bijstand, geboren op de bijstand en groot gebracht op de bijstand. Om uit de harde realiteit te vluchten van het leven was eigenlijk niets beter dan weg te dromen onder de bühne lichten. Elke extra cent werd besteed aan kaartjes voor het theater, en indien er genoeg geld was om naast de staanplaatsen voor een zetel te betalen ging deze naar Leo, die later een bekend figuur in het Sadler’s Wells publiek werd.

Omdat de Vic Wells ballet van Ninette de Valois geen faciliteiten had voor jongens ging hij naar het Ballet Rambert en starte op de leeftijd van 13 met de lessen in oktober. Aan het eind van december moest hij van Marie Rambert al op het podium staan, al was het maar om er te staan met een speer, in de lijn van Rambert’s denken: ‘Je hebt iemand, schuif’ em op ‘, en je schilderde het landschap en je werkte in de box office en je leverde koffie en ga zo maar door.

‘s Morgens vroeg kreeg hij eerst les van Antony Tudor welke hij zeer fascinerend vond om als choreograaf te hebben. De psychologische werken en de zeer technische portretten van Tudor waren een goede voorbereiding voor het Nederlandse werk, ook al waren de werken van Pieter van der Sloot een vlottere vlugger tevreden choreograaf, wiens balletten zelden zwaarbeladen waren en minder dramatisch.

In 1949 creëerde hij voor het Ballet der Lage Landen in 1949 ‘De Behekste Kostuums’.

Kersley was oorsponkelijk getrouwd met Celia Franca, maar nadat ze in 1951 naar Canada vertrok om er het Nationaal Ballet van Canada te gaan stichten, trouwde hij met Janet Sinclair met wie hij naar Denver, Colorado ging, waar hij was uitgenodigd om een school te stichten, maar de familie strande er toen de financiering daar niet door ging. Na 18 maanden, nam hij een lesgevers post aan in Rotterdam.

Met choreograaf Jack Carter, danseres Angela Bayley en de danser  decor/kostuumontwerper Norman McDowell er bij vindt de pers, met name Joop Schultink dat er een Engelse invasie is die slecht is voor de mogelijkheden van het Nederlandse potentieel. Volgens de criticus imiteren deze Engelsen ook alleen maar alles wat in het verleden grote naam had. Wat ik mij echter van de balletten van die tijd kan herinneren bleken toch een echt typische Nederlandse stempel te dragen als ik deze vergeleek met wat ik in Engeland te zien en te dansen kreeg. ‘Witchboy’ of ‘Het Heksenjong’ op muziek van Leonardo Salzo, vond ik toen wel sterk en het ‘Impromptu for twelve’ (1954) vond ik in de jaren zestig-zeventig typisch Nederlands. Ook zag ik duidelijk waar mijn leraar Hans van Manen de mosterd vandaan had gehaald. Duidelijk was de pers niet goed gezind naar het creatieve werk dat er in de Lage Landen werd verwezenlijkt.

Na het vertrek van Carter en McDowell kan Leo Kersley deze laatste zijn soloplaats innemen. Als nieuwe Engelse choreografen worden Walter Gore en Peter Darrell aangetrokken om samen met Denis Carey, Michael Holmes, John Gregory en Janet Sinclair een nieuw repertoire uit te bouwen.

Hij verdiende maar een peulenschil bij  de drie Nederlandse balletgezelschappen waar hij voor werkte.

In een choreografie van Netty van der Valk op muziek van Duke Ellington en Strayhorn danste Kersley met Ine Rietstap in ‘De Kennismaking’ (1957) Maar het betekende ook het laatste seizoen voor Kersley en zijn vrouw Janet Sinclair, die zoals Marten Molema  vertrok terwijl Greetje Donker en Karel Poons hun danscarrières afsloten.

In 1959 keerde het gezin terug naar Engeland voor het opstarten van een school en de Royal Academy of Dancing vroeg hem om op een volledige productie van de Notenkraker voor hun grote productie club in Liverpool met orkest en alles er op en er aan. Hij ging naar Liverpool op zondagen om er te repeteren en bleven er soms langer. Dit deed iedereen in Harlow in Essex, die over deze Notenkraker te horen kregen er naar verlangen dat deze ook daar zou gepresenteerd worden. Zo werd hij er’ ingeluisd’ om de Notenkraker te bezorgen in Harlow. Voor Kersley was het een erg leuke ervaring. Hij en zijn vrouw konden er hun ding doen en vrienden uitnodigen om dingen voor hen te maken. Zo bracht Wayne Sleep een choreografie voor hen, die Fred Ashton niet mogelijk achte om voor het Londense publiek te brengen.

De Harlow Ballet School met een club gaf reguliere voorstellingen, en trad ook op  bij het Aldeburgh Festival. De school boekte succes en voorzag en voorziet nog training voor kinderen die gewoon danslessen willen, maar ook voor die welke hun aspiraties gericht hebben op een professionele carrière in de dans.

Sir Peter – ? – Leo Kersley (Photo credit: Archway Andres)

Kersley onderwees en Sinclair speelde muziek voor de klassen. Ze schreven ook samen een standaard werk, “A Dictionary of Ballet Terms” (1952) evenals een groot aantal artikelen en recensies voor specialistische dans publicaties. Kersley gaf full-time onderwijs tot kort voor de dood van zijn vrouw in 1999.

+

Aanverwante artikelen:

Interview with Leo Kersley

Harlow mourns death of ballet school founder

Leo Kersley interview and a Dictionary of Ballet Terms + RIP Leo Kersley
Leo’s funeral was on Monday, 16 July at 1.45pm
Parndon Wood Crematorium,
Parndon Wood Road,
Great Parndon,
Harlow,
Essex,
CM19 4SF

Bij het overlijden van Mascha Ter Weeme

+++

Related articles

• Leo Kersley (guardian.co.uk)