Faal beter

Op de Vlaamse televisie loopt er nu een reeks van de Vlaamse essayist Tom Lanoye. Met Dirk van Bastelaere, Toon Brouwers en Patricia De Martelaere mag hij het rijtje aanvullen van Hugo De Ridder, Yves Desmet, Geert van Istendael, en Max Wildiers.

Maar het vraagt heel wat voor men bij de groten der aarde kan gerekend worden. En hoeft dat wel. Het is een misvatting om dat te denken en het is niet goed om je te laten frustreren als het je maar niet wil lukken om alle papieren zo te krijgen als jij het wil of zoals het hoort te zijn volgens een bepaalde norm (die zeer tijdsgebonden is.)

Voor een beknotte beoordeling of een essay tracht men de tekst in dienst te laten staan van het leveren van een overtuigend betoog, zij het zonder dat er sprake is van een expliciet gegeven wetenschappelijke verantwoording. Het komt er op aan de reflecterende geest die er zich in weerspiegelt zo duidelijk mogelijk naar voor te brengen met de mogelijkheid er een ander dimensie aan toe te voegen. Dat extraatje zou er ook de meerwaarde aan moeten geven en zal er ook de waarde van het essay bepalen op langere termijn.

Allard Schröder schreef in  Nieuwe tijden, 2006: “Waar de wetenschap haar uitspraken het liefst met een haast oudtestamentische gestrengheid doet, lijkt het essay steeds voor de omweg te kiezen door historische dimensie te waarderen en particuliere observaties en door literatuur en andere nevengebieden in aanmerking te nemen. Het heeft daarbij een bredere onzekerheidsmarge nodig, een gebied waar de vlucht der gedachten vrij is, waar de geest mag speculeren en de taal moet verleiden.”

Kent u dat gevoel als u een analyse of korte inhoud moet opgeven als u terwijl het voor minuten of uren zo maar door ging zonder dat je enige nota kon nemen.

Ik herinner mij zo een staatsproef meerdere jaren geleden waar wij een lezing van een half uur moesten aanhoren, zonder dat wij enige optekening mochten maken. Daarna moesten wij er de korte inhoud van geven, de lezing analyseren en er een bespreking over geven. je zou voor minder in je haar krabben.

Nu hangt het af hoe en waarover je een commentaar moet geven. Indien je het onderwerp voor je neus hebt liggen en er terug naar kunt grijpen of het terug kunt bekijken is dat steeds makkelijker dan dat men helemaal niets voor zich heeft en er al een tijdje tussen ligt.

An Essay concerning Humane Understanding in four books (1690) by John Locke (1632-1704) - Image via Wikipedia

Als men bij de commentaar van een tekst deze zelf eerst mag lezen is het steeds makkelijker dan dat men een ander die tekst heeft voor horen lezen.  Ook is het moeilijker indien het te bespreken onderwerp buiten de interessesfeer van de  commentator ligt of een onderwerp betreft buiten zijn algemene kennis.

Het is iets van alle tijden waar diegenen die hun commentaar moeten gaan geven ook wel eens in shock durven geraken of de draad niet meer durven of kunnen oprapen.
Op een test waarbij men niemand kan of mag raadplegen kan men dan de stilte horen snijden. Daar waar dan wel gepraat mag worden of anderen geraadpleegd worden kan men de enthousiastelingen wel zien wenken naar anderen en vragen plus gedachten wisselen.

Dat het dan in een klas wat te luid kan worden beschrijft Siobhan Curious over haar ervaring met haar leerlingen die een thesis moesten maken alhoewel zij zich al enkele weken hadden kunnen voorbereiden voor hun eerste in-klasessay.

De leerlingen freakten uit.

Faalangst kan moordend zijn.

Terecht wees zij op het gevaar dat velen overkomt. Het doemdenken van het niet te kunnen. Het algemeen verlammende van het niet aan te kunnen. Nog meer dan het verlammende “wat zullen zij er van denken?”
Ook al hadden haar leerlingen er wekenlang naar gewerkt, en konden zij er door al de voorbereidingen mee vertrouwd geraken kon daar de shifting ook gebeuren met diegenen die wel hadden op gelet en anderen die meer afwezig waren in hun gedachten. Want zij kunnen wel lichamelijk aanwezig zijn, maar daarom zijn ze nog niet in de les. Voor die ‘arme zielen’ was het dan ook niet verrassend.  Zij hadden klassen gemist en vorige oefenessays en beseften enkel nu dat het hen inhaalde. Niettemin waren de instructies helder, zij hadden een rubriek met alle criteria voor hun en iedere klas tot dan toe was een  voorbereiding voor het essay geweest.
Nu wisten zij dat zij uit de mand zouden vallen en geraakten in paniek.

Zij zagen over het hoofd dat het er dan juist op aan komt om kalm te blijven en niet met de armen te beginnen zwaaien. elke optekening kon hen al vooruit helpen om al was het maar een basis tekst te krijgen. Het kwam niet in hen op dat zij dat dan later op een rustiger moment zouden kunnen bekijken om dan te reviseren. Namelijk door een reeks aantekeningen te hebben en er dan eens goed mee te puzzelen kan men tot een coherent geheel komen dat dan literair in vorm kan gegoten worden.

Stoppen met zich zorgen te maken dat men het onjuist zou behandelen of iets verkeerd zou doen. Iemand die niets doet kan volgens sommigen niets verkeerds doen, maar zal zeker niet iets goed doen.  Niet overgaan tot een actie is verkeerd dus steeds negatief.
Beter iets in handen te hebben om later voort te borduren dan een leeg bladHet eerst geschreven essay kunt u verzuimen en een revisie kan later alles recht zetten. Maar indien u niet slaagt voor het  af te leggen essay zal de wereld niet vergaan.

In school hebben wij meermaals uitstekende leerlingen gezien die er uiteindelijk niet in slaagden hun kennis in praktijk om te zetten of haalbaar voor de medeburger te brengen. Vele primussen van de humaniora slaagden niet in de universiteit om dat ze niet hadden leren studeren. De studenten die in universiteit volhardden waren niet noodzakelijk degenen die academisch zo uitmuntend waren. Zij waren degenen met buitengewone tekenkrachten, als optimisme en hardnekkigheid. Diegenen die volhardingszin hadden maar ook sociale intelligentie. Zij waren degenen die  zich konden herstellen van een slechte beoordeling en vastberadenheid aan de dag konden brengen om de volgende keer het beter te doen; om terug te veren van een gevecht met hun ouders; om de drang te weerstaan om uit te gaan, naar de film of disco,  en in de plaats daarvan thuis te blijven en te  studeren.

Ook zij die zich niet te vroeg nestelden in amoureuze avontuurtjes konden in de plaats van  tijd te besteden aan vrijpartijen tijd vrij maken om zich op een gezonde manier te ontspannen en voor de rest te concentreren op de belangrijker studie, zodat zij later een geslaagd leven konden verkrijgen in een hogere positie.

Het is al doende dat men leert, met vallen en opstaan. Maar men moet durven vallen om te kunnen leren opstaan.

+

Lees het boeiende artikel van Siobhan Curious: Fail Better

to help them practice grit: Yes, it’s hard.  Just keep going.  If you fail, fail as well as you can, and then try again.

We need to spend less time talking about literary techniques and more time talking about grit.

Vindt ook:

1. The Problem With Desire Paths
   … we have to pay more attention to our students’ actual needs, as opposed to our perception of their needs, but “desire” and “need” are not the same thing.The tasks we resist most are often the ones we most need to do.  This is what “learning” entails.
2. Pearls of Wisdom to Offer Students About Writing
   “If you think you won’t have to write anymore once you’re done with your English classes, you need to think again.”
   There are five things that Rob Jenkins tells his composition students every semester.
3. What to Do When You’re Fed Up
   Learning is difficult, and teaching is a constant process of learning.  They will get frustrated, and so will I, because if we’re doing our jobs right, we’re taking on tasks that aren’t easy.  Getting fed up is normal, and it doesn’t have to be destructive, as long as we recognize it for what it is: a knee-jerk response to fear.  Fear of losing control, of being disliked, of failing at whatever it is we’re trying to do.  We can go beyond the knee-jerk if we give ourselves, and them, some authentic and receptive time.

Related articles

• Denk er ook aan dat een werk al of niet op het juiste moment kan komen. Bij het brengen van een gedachte kan de tijd daarvoor nog niet rijp zijn. Het kan te vroeg zijn, maar het kan ook te laat komen.
  Too late, too little, (and how) to fail gracefully: Gracieus achterhoedegevecht (jessevanwinden.wordpress.com)
• • Some one or something to fear #1 Many sorts of fear
  • Some one or something to fear #2 Attitude and Reactions
  • Some one or something to fear #3 Cases, folks and outing
  • Some one or something to fear #4 Families and Competition