Energie met vergiftigd geschenk

Iedereen zou nu eens moeten wakker geschud zijn betreft de gevaren van nucleaire energie, maar nog blijven velen doen alsof hun neus bloedt en hebben geen last van de ver van hun bed show. Het ramptoerisme blijkt zelfs nog een redelijke business. De klimaatveranderingen lijken ook voor velen maar een spel tussen wetenschappers, voor en tegenstanders.

In de Amerikaanse zuidelijke staat Alabama roepen ze dat blinden zien, verlamden lopen, doven horen, en dat er een hele opwekking aan de gang is. Maar hier in België heeft men eerder een ‘neer’wekking. De figuurlijke trein zal spoedig wel tot stand komen zoals de echte treinen het al laten afweten. Sommigen kunnen wel trots zijn dat wij een record gebroken hebben van het langst geen regering te hebben, maar dan kan je daarbij de vraag stellen of wij deze dan wel nodig hebben. ‘k Geef toe niet veel landen kunnen er prat op gaan dat alles nog werkt zonder een regering. Dit zegt eerder iets van de degelijke industriëlen, technocraten, aandeelhouders en mensen die bewust iets willen verwezenlijken in dit kleine land.

Vlag en map van een klein land dat makkelijk verscheurt raakt

Maar zij die willen werken of iets positief willen verrichten worden meestal beloond met een schop onder hun achterwerk. Zij die op rust gesteld zijn maar nog iets willen bijdragen aan deze maatschappij worden beloond met een afhouding van hun pensioen, en als zij wat te veel werken verliezen zij het helemaal. In de plaats van de gepensioneerden extra te laten bij verdienen, waardoor zij actief bijdragen tot het lege pensioenstelsel. Niet alleen brengen zij dan nog extra geld binnen voor het Riziv, door hun verdienste kunnen zij een beter economisch haalbaar leven opbouwen en meer consumeren doordat zij zich meer kunnen veroorloven. Door dat zij meer consumeren moet er ook meer gemaakt worden. Om meer producten te maken moeten dan weer meer mensen aan het werk gesteld worden, die op hun beurt weer Riziv inkomsten en belastingen kunnen opbrengen en doordat zij meer voldoening krijgen van hun werkpositie ook meer gaan consumeren en BTW zullen opleveren. Maar al die toegevoegde waarden lijken het niet waard te zijn voor de regering.

Een regering die graag met lokkertjes en bonussen smijt waarbij zij weten dat het niet uit hun portemonnee zal komen. Maar wat is er niet gemakkelijk dan met het geld van anderen te mogen spelen zonder verantwoording te moeten afleggen?

Zij zullen wel Sinterklaas spelen op kap van de anderen. Zo zijn zij wel creatief in het creëren van allerlei soorten geschenken. Populariteit ligt voorop. Kijkcijferkanonnen zijn ook welkom met de ‘leukste ideeën’. Of ze haalbaar zijn zullen ze dan wel aan de volgende regering over laten, of voor diegenen in de verre toekomst.

Ergens moet er wel een lichtje gaan branden zijn dat er iets moet gedaan worden om bepaalde van buiten af opgelegde normen te behalen. Hier zullen wel die maatregelen goed zijn welke de populariteit kunnen verhogen. De bevolking wil wel aan de energie consumptie iets doen. Mar erg genoeg willen zij die verminderen, dit wil zeggen minder inkomsten doen genereren bij die geliefkoosde grote energievoorziener en een vroeger symbool voor België al is het geen generaal meer, maar wil nog wel commandant Suez zijn. Deze is natuurlijk mee op de kar gesprongen en kondigt ook zo mooi aan dat zij nu voor ieder van u 100% groene, 100% Belgische energie kan leveren, inclusief gratis diensten op maat om tot maar liefst 30% energie te besparen en als enige zou mogen prat gaan als enige door een onafhankelijk organisme (Vinçotte) als « groene elektriciteit van België » gecertificeerde hier te mogen bestaan.

Wij staan ver van de Sociétés Réunies d’Energie du Bassin de l’Escaut, in 1956 afgekort tot Ebes en haar vroegere mooie plannen om iedereen van goedkope energie te voorzien. Hun Hernieuwbare energie ( waterkracht, fotovoltaïsch, biomassa, windparken) verzinkt in het niets in vergelijking met hun nucleaire energie van de Kerncentrale van Tihange en
Kerncentrale Doel. Of het wel zo ecologisch verantwoord is hoe zij de stroom opbrengen met de Stoom- en gasturbines (STEG): Amercoeur, Drogenbos, Herdersbrug, Saint-Ghislain, Zandvliet, Esch-sur-Alzette (Luxemburg) en de warmtekracht: Solvay, Total, Almere, alsook met de erg vervuilende kolengestookte centrales: Centrale Ruien, Awirs, Kallo (sluit in 2011), Mol, Rodenhuize naast de betere spaarbekkencentrales: Coo-Trois-Ponts, Plate-Taille (Meren van de Eau d’Heure) mag Joost weten. Zij wrijven hun handen lekker in hun haar want als allergrootste kunnen zij de prijzen bepalen.

Vader Staat is hun nog steeds een getrouwe bondgenoot – al vele jaren. Electrabel maakt niet enkel monsterwinsten op kernenergie door deals te maken met de federale regering. Ze maakt nu ook deals met de Vlaamse regering om via bedenkelijke groene stroom grote winsten te maken.

Mooi klonk het in de oren dat er een beloning zou komen voor hen die moeite zouden doen om de vervuiling tegen te gaan en mee energie zouden opwekken. Voor elke 1.000 kWh groene stroom die men in Vlaanderen zou opwekken kon men een recht verkrijgen op 1 groenestroomcertificaat (GSC), zoals beschreven in Artikel 6.1.7 van het Energiebesluit, in 2008 nog met een minimumprijs van 450 €. Die groenestroomcertificaten bestaan niet op papier en blijken nu ook geen vaste waarde te hebben. De VREG houdt ze bij in een centrale databank die iedereen die aan een computer kan mag raadplegen via het internet. In 2008 kon men er op de vrije markt er slechts 180€ voor krijgen. Op de regulier markt zou men in 2010 er 350€ voor 20 jaar moeten voor krijgen terwijl dit in 2013€ nog maar 290 voor 15 jaar zou zijn.

Als de certificaten echter niet verkocht raken, dan moeten distributienetbeheerders zoals Eandis en Infrax deze verplicht kopen tegen een wettelijk bepaalde minimumprijs en dat is vragen om moeilijkheden. Wie gaat er zijn certificaten in het buitenland verkopen? Of  welke frima gaat er happig zijn om zulke dure papieren te kopen als men ziet dat ze goedkoper kunen zijn als men er niet op in gaat?

Op de markt wil men er maar 100 € voor geven in de plaats van de 330 € per MWh. Men voelt zich dus geroepen om bij de distributienetbeheerder Eandis en Infrax aan te kloppen om de certificaten te laten opkopen. De laagspanningsnetten elektriciteit en de lagedrukleidingen aardgas vormen de laatste schakel naar de klant. Dat distributienetwerk is het werkterrein waarbinnen Eandis haar taken uitvoert. Iedereen hangt voor de nutsvoorziening voor energie dan ook af van deze ‘tot aan de deur brenger’. Zij zal de GSC’s opkopen maar dan ook weer moeten verkopen. Deze verkopen aan de energieleveranciers de GSC’s met een verlies van 230 €. Voor dat verlies kloppen ze aan bij de consument die een hogere factuur krijgt.

Volgens Groen! ligt de meerkost van groene stroom uit zonne-energie in onze energiefactuur niet zo hoog als Eandis beweert. ‘Zonnepanelen kosten ieder gezin slechts 16 euro per jaar. Toch wil Eandis ons 72 euro per jaar aanrekenen’, rekent Vlaams parlementslid Hermes Sanctorum voor. Hij vindt ook dat het systeem van groenestroomcertificaten zelf moet worden herzien. Hij verwijt Eandis het succes van zonne-energie te hebben onderschat en nu een inhaalbeweging te willen doorvoeren. Bovendien kan het niet dat enkel burgers en KMO’s hiervoor moeten opdraaien. Nochtans wordt de helft van de elektriciteit uit zon geproduceerd door grotere bedrijven. Het is voor Groen! dan ook logisch dat ook zij bijdragen.

Men kan er niet naast zien dat toen België nog een regering had (ja dat was nog mogelijk), de overheid subsidies heeft goedgekeurd zonder haar huiswerk goed te maken. Door haar foute berekenigen komt men nu tot een situatie van oversubsidiëring waarvoor de gewone burger zou moeten voor opdraaien. Want wordt er bij de bedrijven aangeklopt?

Die goede burger doet volgens C-Change toch wel inspanningen om netjes in het gareel te lopen en uit te kijken voor de geldbeugel en het milieu. Vandaag passen 69% van de Belgen hun koopgedrag aan uit bezorgdheid voor mens en milieu. Vorig jaar waren dat er maar 40%. De cijfers zijn gebaseerd op een bevraging die begin maart plaatsvond bij een representatief staal van 1.045 Belgen, door iVox en Professor Verleye van UGent. Zelfs diegenen die minder middelen hebben (31%) kiezen toch voor duurzaamheid, zeker wanneer ze de keuze hebben uit producten met gelijke prijs en kwaliteit.

Kon de overheid in haar beleid niet handelen als een goede huisvader en op voorhand zeer goed na gaan of die subsidies voor een bepaalde (meer kapitaalkrachtige) groep wel haalbaar waren. Ook wist men op voorhand dat die staatssubsidies (dus waar iedereen reeds voor bij draagt) slechts enkel huiseigenaren zoden kunnen toekomen. Huurders in het privésysteem en onder het sociaal woning circuit zouden sowieso niet van deze steun gebruik kunnen maken. Nu worden zij echter het meest aangetast in hun portemonnee,  want zij kunnen zelf geen energie winnen van waterpompen, voltaïsche cellen of andere energie voorzieners en zouden zij juist extra moeten bijdragen om die anderen het genot daar van te laten derven. Er zijn zeer veel mensen die gewoon nooit tot het punt van een eigen woning zullen komen. Zij die in een sociale woning wonen waar zij geen zonnepanelen mogen op plaatsen worden, ook al mogen zij aangesloten zijn bij een groene stroom leverancier, toch nog eens afgestraft worden voor hun onmogelijkheid meerdere luxe te hebben.

Niemand schijnt stil te staan wat het vergt om de zonnecellen te vervaardigen en als ze kapot gaan om ze te vernietigen. De bekendste zonnecel is de geheel uit vaste stof bestaande fotovoltaïsche cel, die met vele tegelijk wordt gemonteerd in zonnepanelen.  De moderne halfgeleider zonnecel op basis van silicium werd in 1941 gepatenteerd door de Amerikaan Russell Ohl, destijds werkzaam bij Bell Labs, die hier verder op borduurden en met silicium te doteren met arseen een zonnecel bouwden die een rendement haalde van 4½ tot 6 procent. Pas na de oliecrisis werden in de jaren 1980, op basis van galliumarsenide (GaAs), zonnecellen ontworpen met een rendement van meer dan 20 procent. Het bleven echter niet zulk een al te gezonde stoffen voor de mens. Als heel veel mensen dan zonnepanelen zullen geplaatst hebben kan de regering dan weer afkomen met een speciale milieu heffing voor deze verwerking te bekostigen. – Belasting op zonnewarmte, waarna enkele jaren later de belasting op windenergie ook zal kunnen volgen, maar voor het ogenblik wordt zulke energie door de lokale regeringen nog te hard tegen gewerkt zodat veel mensen geen kans zien om in hun tuin of op hun gronden windmolens te plaatsen. Die milietaksen zijn trouwens de laatste jaren al het stokpaardje geweest om de begroting in evenwicht te brengen. Wij kunnen slechts hopen dat de komende regeringen er eindelijk eens zullen toe komen om de totale milieubelasting inclusief de indirecte milieubelasting in aanmerking te nemen. Of het nu gaat om elektriciteit die wordt opgewekt middels windenergie, zonne-energie of waterkracht kan er een aanzienlijke milieubelasting optreden, ofwel door koolstofdioxide-uitstoot bij de opwekking van elektriciteit met conventionele brandstoffen, ofwel door radioactief afval bij de opwekking middels kernenergie. De gevaren in acht nemend van atoomenergie zijn elektriciteitscentrales, zelfs kolencentrales efficiënter en minder vervuilend.

Het lijkt hier erg moeilijk om zoals in de Scandinavische landen wel degelijke oplossingen voor energie te vinden. Vroeger konden wij elektrische stroom uitvoeren, nu moeten wij ze invoeren. En voor de verwerking van het afval voor zulk een opwekking maakt men geen zorgen. Men durft zelfs de afval van andere landen er bij nemen. Men zal het hier toch wel ergens kwijt geraken zeker!

Ook al was de invoer en verwerking van nucleair afval uit het buitenland sinds 1988 al een politiek erg geladen onderwerp in België, haalt de huidige ploeg van ‘heersers’ het verantwoord om 120 ton laagradioactief afval uit Duitsland in te voeren. Ook al gaat het om 120 ton laagradioactief afval uit de medische sector van het Duitse bedrijf Nuclitec, dat verwerkt zal worden door het verwerkingsbedrijf Belgoprocess in Dessel, komt dit toch maar de rest van de energie-afval vervoegen.

Zou men die verbranding om het afval te reduceren dan ook gaan beschouwen als ecologisch verantwoorde energie verwekking?  Want De Tijd berekende dat de centrale “Max Green”, de nieuwe elektriciteitscentrale van Electrabel in de Gentse haven,  jaarlijks meer dan 1 miljoen megawattuur aan elektriciteit zal produceren, goed voor een opbrengst van 100 miljoen euro aan groenestroomcertificaten per jaar, de krant. Mede hier voor krijgen wij de faktuur voorgelegd. De verbouwing van de steenkoolcentrale kostte Electrabel en de holding Ackermans & van Haaren, die 27 procent van Max Green bezit, 125 miljoen euro. De installatie wordt begin 2011 in gebruik genomen en heeft dankzij de Vlaamse wetgeving tien jaar recht op groenestroomcertificaten. In die periode brengen ze meer dan 1 miljard euro op.

Zoals Electrabel projecten als Max Green promoot als een van zijn ‘groene toegevingen’ voor het langer openhouden van zijn kerncentrales kan de Staat het verbranden van nucleair afval nu ook gaan promoten als een bijdrage voor het milieu omdat wij dan onze steenkoolmijnen niet moeten heropenen. Volgens Koen Janssen namens Max Green is biomassa de meest kostenefficiënte hernieuwbare energiebron en zullen er in ons land de komende jaren 7 tot 8 biomassacentrales moeten bijkomen om tegen 2020 de beoogde 21 procent aan groene stroom te bereiken. Maar waar zijn de wetenschappelijke studies van al de verschillende partijen om elkaar te counteren?

Laten wij die vergiftigde geschenken van de regeringen die ons willen bekoren met allerlei subsidies goed onder ogen kijken en neit zo maar aanvaarden.

De Waalse subsidiëring Wallonië volgens de vermeden CO2-uistoot kan een verbetering van het systeem zijn, maar in weze kan men het ‘groene’ niet vesjacheren. Vlaams minister van Energie Freya Van den Bossche (sp.a) is geen voorstander van het Waalse systeem van groenestroomcertificaten. Van den Bossche merkt op dat ook via dit systeem de stroomfactuur kan stijgen. In dat systeem is niet de netbeheerder, maar de leverancier die de certificaten opkoopt. En die leverancier kan de kost op een meer verdoken manier doorrekenen, zegt ze.

Of de boven aangehaalde blinden in het zonnige Atlanta hier de verblinding van de (weinige) zon weg kunnen halen en de actoren betreft het alternatief energie voorzieningssegment duidelijk te profileren.  “We vinden het intellectueel niet correct dat de maatschappelijke kost voor zonne-energie moedwillig hoger wordt voorgesteld dan die eigenlijk is en dat terwijl diezelfde netbeheerder in alle talen zwijgt over de forse winsten die door zijn aandeelhouder gemaakt worden met nucleaire energie. Blijkbaar zijn nogal wat actoren verblind door de zon om te zien dat daar voor een stuk de energie van de toekomst ligt”, staat in een persbericht van de sectorvereniging voor fotovoltaïsche energie BelPV.

Vindt meer informatie:

• Fotovoltaïsche cel
• Foto-elektrochemische cel
• Polymeerzonnecel
• CIGS zonnecel
• DSC zonnecel
• Fotodiode

en lees meer over deze kwestie:

Lijst van elektriciteitscentrales in België

Zonnepanelensector beschuldigt Eandis van desinformatie

“Kostprijs steun zonnepanelen verlagen en eerlijker verdelen”

VREG wil systeem certificaten groene stroom bijsturen …

Consumentenactivist Boonen richt pijlen op Eandis

Ruim twee op drie Belgen koopt ecologisch