De waterval naar de banken

Op 3 jaar tijd is er al meer dan 25 miljard euro naar een paar banken gevloeid en een enorm stuk staatsschuld bij gecreëerd.

Woensdagavond verkondigde men leuk dat de banken er aan dachten om hun klanten extra kosten aan te rekenen vanaf volgend jaar. In plaats van hun klanten wat in de watten te leggen voor de verschrikking die zij hen hadden aangedaan wil men nog eens kosten verhalen op de burger, die al hartstikke veel geld heeft gepompt om die banken te redden.

Velen waren eerst gesmeekt door de banken om mee in te stappen in een verhaal dat niet stuk kon en in de noodzaak om zich recht en groot te kunnen houden in de wereld. Na lang en veel gezaag gaven verscheidene burgers toe om nog extra geld in de bank te pompen. Door aankoop van meer bankaandelen kon de bank haar dromen realiseren, maar deze bleken op zandkastelen gebouwd te zijn. Die technocraten die de bank in de problemen brachten werden niet afgestraft maar integendeel kregen nog een bonus uitbetaalde boven hun al zeer hoge loon.

De regering die er eindelijk na veel dagen gedebateer is gekomen heeft moeten aanvaarden dat de regering in lopende zaken dringende oplossingen had voorzien om de ‘banken te redden’. Door de bankcrisis zal er veel minder geld aan gezondheidszorgen en onderwijs kunnen besteed worden. Ook zal een groot deel van het belastinggeld niet aangewend kunnen worden om het openbaar vervoer te verzekeren, of diegenen die minder middelen hebben toch nog een aangenaam en soepel leven te bezorgen, dit terwijl de veroorzakers van de problemen extra in de watten werden gelegd door hun bedrijven maar niet ingeperkt den door de regering. Onbegrijpelijk dat de regering naast de reeds hoge wedde uitkering de bonussen liet uitkeren zonder in te grijpen. Dit met gevolg dat nu de gehele bevolking mee moet betalen voor die besognes.

De brokkenmakers zouden ter verantwoording moeten geroepen worden.

Hans Lammerant roept dan ook iedereen op om als inwoner namens uw gemeente klacht in te dienen wegens oplichting.
In zijn opiniestuk ” “J’accuse” – de grootste hold up in de Belgische geschiedenis en u betaalt” schrijft hij:

“Het kan geen kwaad eens op een rijtje te zetten wat die bankencrisis van 2008 tot nu gekost heeft en wie de rekening betaalt.

Een eerste reddingspoging van Fortis kostte 4,7 miljard euro, maar toen die mislukte, werd nog eens 4,7 miljard euro op tafel gelegd om de Fortis-bank te kopen. 75 procent van de Fortis-aandelen werd vervolgens ingewisseld voor een kleine 12 procent aandelen in BNP-Paribas.

De KBC-bank heeft in totaal 7 miljard euro nodig gehad, gedeeld over de federale en de Vlaamse overheid. Dexia kostte in 2008 3 miljard euro, Ethias 1,5 miljard euro.

De redding van Dexia nu houdt een opsplitsing in naar een Belgische, een Franse en een ‘bad bank‘ met de restbelangen en rommelkredieten. De aankoop van de Dexia-bank kost bijna 4 miljard euro.

Daarbij wordt nog een staatswaarborg gegeven voor 60,5 procent van 90 miljard euro, ofwel 54,45 miljard euro, voor wat er nog in de overblijvende ‘bad bank’ zit. Premier Yves Leterme (CD&V) sust wel met de boodschap dat in die ‘bad bank’ ook nog veel waardevols zit en dat dit geen weggegooid geld is.

Dit is deels waar, maar in die ‘bad bank’ zitten bijvoorbeeld ook voor 3,4 miljard euro aan Griekse kredieten. Die zijn ondertussen al maar de helft meer waard, dus het eerste miljard euro (60,5 procent van 1,7 miljard) is ondertussen ook al verdampt.

Ondertussen vallen nog enkele dominosteentjes om bij de aandeelhouders van de Dexia-groep. Want de oude aandelen Dexia zijn nu aandelen in de ‘bad bank’ geworden, die voorlopig drijvend wordt gehouden met de aankoopprijs van de Belgische en Franse bank die uit de groep werden gehaald.

Resultaat: de Gemeentelijke Holding is zo goed als waardeloos geworden. Deze holding hield een belang van 14,67 procent aan in Dexia, dat geboekt stond voor 2,1 miljard euro (aanschafwaarde). In 2009 werd het eigen vermogen van de Gemeentelijke Holding geschat op 1,25 miljard euro. Maar in 2008 heeft de holding zich zwaar in de schulden gestoken om aan de redding van Dexia te participeren en haar belang op peil te houden, zodat er nu een kruis getrokken kan worden over het spaarpotje van de steden en gemeenten.”

Groep Arco

Verder brengt hij ook het andere lijk dat uit de kast viel voor het voetlicht. Het is een onderbelicht verhaal. De ARCO groep, de coöperatieve vennootschappen van de Christelijke Arbeidersbeweging ACW welke investeert in aandelen van bedrijven als Elia en Belgacom, maar ook in Dexia, zou moeten beschermd worden, zogezegd voor de spaarders, maar die kunnen op hun kin kloppen.
Deze “spaarders” werden tot twee maal toe belogen en bedrogen door de ARCO Groep alias ACW, en de overheid mag nu opdraaien. Als “veilig spaarmiddel” werden meer 800.000 BACOB-klanten aandelen in een vennootschap aangeprezen.

De ARCOPAR en ARCOPLUS aandeelhouders mogen jaarlijks van 1 april tot 30 september aandelen terug inleveren bij de vennootschap en de waarde uitbetaald krijgen. Daarbuiten is dit onmogelijk. In de laatste week van september komt Jean-Luc Dehaene, voorzitter van het Dexia waarvan de Arco Groep vrij veel aandelen (tot 17,66 % van het totaal) in bezit heeft en notoir ACW’er, nog zeggen dat er van geen splitsingsscenario’s voor Dexia sprake is. Een week later, de eerste week van oktober, wordt de ontmanteling beslist en gecommuniceerd, en komt Didier Reynders in de commissie Financiën doodleuk vertellen dat men al twee weken bezig is met de deal uit te werken. Nieuws dat voor de ARCOPAR en ARCOPLUS aandeelhouders verzwegen werd en natuurlijk te laat komt om nog te kunnen uitstappen.

De afhandeling van dat dossier laat duidelijk zien hoe de mensen in het ootje werden genoemen en hoe de regering doet alsof zij de ‘arme spaarders’ wil beschermen maar enkel een bescherming naar voor brengt voor de hoger geplaatsten en organisaties.

In het Dexia dossier dacht men wel niet zozeer aan de vele gemeenten (lees burgers) die veel geld verloren maar koos men duidelijk voor de structuren van ACW en ARCO coöperatieven.

“Arcopar was in juni 2011 al een vereffening met staatswaarborg aan het voorbereiden. Door een statutenwijziging kan men nu bezittingen van de vennootschap uit de vereffening tillen. Zo kan de maximumfactuur aan de belastingbetaler worden doorgeschoven. Dit is gewoon diefstal op kap van de gewone mensen!” zei fractieleider Jan Jambon van de N-VA op 17 november. De N-VA herhaalt haar eis voor een parlementaire onderzoekscommissie.

Voor hen die beweren Christelijk te zijn is het ongehoord dat zij zouden willen dat anderen dan de schuldigen zouden moeten opdraaien voor de kosten.

Econoom Geert Noels vergelijkt het gebeuren als het afsluiten van een verzekering na een ongeval en dan toch verzekeringsgeld opstrijken. Betaald worden voor de schade ook al had men zich er voor niet ingedekt.

Opmerkelijk is dat in heel het debacle de Gemeentelijke Holding, de gewesten en ACW hun gewicht hebben laten doorwegen.

De tak van de christelijke werknemersorganisaties die zich zich vooral op het sociaal-economische terrein toelegt zou beter moeten weten en hun leden veel meer moeten beschermd hebben. Ook hadden zij moeten zien dat hun eigen groep ARCO, de coöperatieve pijler van het ACW als holding met een eigen, sociale en maatschappelijke invalshoek die op de eerste plaats de financieel-economische belangen van haar aandeelhouders verdedigt en die de coöperatieve gedachte op een hedendaagse en sociaal geëngageerde wijze invult, niet verwezenlijkte zoals zij in haar opdracht had. De Fundamentele Doelstellingen van de Christelijke Arbeiders Beweging werd duidelijk reeds meerdere jaren met de voeten getreden, en niemand van het bestuur trad op.

Dat ACV-lidmaatschap ook meer dan alleen een veilige rugdekking bij conflicten met de werkgever of met de werkloosheidsverzekering zou zijn zal die groepering nu meer dan ooit moeten bewijzen, door voor die ‘kleine man’ ook werkelijk op te komen en zijn rechten in dit financieel debacle te verdedigen. Voor het ACW, de koepel van de christelijke werknemersorganisaties, gaat volgens hen de bezorgdheid op de eerste plaats uit naar de meer dan 700 000 particuliere coöperatieve vennoten van Groep ARCO. Zij voelen zich ook een zwart schaap doordat de Beweging  zelf ook wordt getroffen door het voorstel van vereffening van Groep ARCO. De christelijke arbeidersbeweging beweert niet uitgeteld te zijn en haar rol te  blijven spelen. Dat is meer dan ooit nodig in tijden van economische onzekerheden. Het ACW wil wel de tijd nemen om de gebeurtenissen kritisch te evalueren, maar vergeet ondertussen dat de burger zijn spaargelden ondertussen wel continue in waarde ziet dalen.

ACW-topman Patrick Develtere, tevens bestuurder bij Dexia, weet dat in deze onzekere tijden sociale bewegingen meer dan ooit nodig zijn. “Bewegingen die opkomen voor wie verlangt naar een betere, meer rechtvaardige, meer duurzame wereld. Onze missie blijft overeind.” zegt hij.

Voor het coöperatief kapitaal van de particuliere vennoten van Arcopar, Arcofin en Arcoplus heeft Groep ARCO de staatswaarborg gevraagd en bekomen. Met deze staatswaarborg genieten deze vennoten dezelfde financiële bescherming als spaarders met spaarrekeningen of tak 21-verzekeringsproducten. Zij zullen het bedrag van het door hen aangehouden coöperatieve kapitaal terugkrijgen bij de sluiting van de vereffening.
Verenigingen en rechtspersonen (bvba, NV ,…) kunnen niet genieten van de staatswaarborg. Zij zullen mee delen in de eventuele restwaarde na vereffening en dit à rato van hun participatie in het kapitaal van de vennootschap. Maar men kan indenken dat er van hogerhand wel zal gezorgd worden dat die restwaarde nul is.

Een voormalig topkader van BAC en BACOB is weinig verrast over de evolutie van een coöperatieve spaarkas naar de grootaandeelhouder van de financiële gigant Dexia met een balanstotaal groter dan het bbp van België die uiteindelijk op de fles gaat. “Het gaat tenslotte om een logische evolutie. De BAC opereerde volledig in een vrije markt. De kapitalistische concurrentie dwingt nu eenmaal tot een continue schaalvergroting om de concurrentie een stapje voor te blijven. Opboksen tegen de KBC en tegen de Generale, het uitbouwen van een zeer breed kantoornetwerk, de groeiende complexiteit van de sector en de producten… het vereiste een steeds groter rendement.”

Bij de BAC draaide het de eerste dertig jaar om basisbankieren. “Na de werkuren verzekerden vele medewerkers uit de beweging tegen een kleine vergoeding de werking van een spaarkas: sparen en uitlenen.” Veelal op zondag werden deposito’s van de arbeiders ingeschreven op het spaarboekje waarin ‘wijsheden’ geschreven staan als: “Geld sparen om te verkwisten is zich langzamerhand verarmen” of “Spaargeld mag niet dienen voor drinkpartijen”.

De naoorlogse generatie is ook opgegroeid met de zichtbare tekenen van tekorten na de oorlog. (Wij zaten met drie aan één bank met het lesboek in het midden) Er werd duidelijk gemaakt dat wij moesten sparen, maar kregen ook wel het verhaal te horen van de moeilijkheden die onze families in de jaren dertig moesten ondergaan wegens die grote financiële crisis. Een verwittigd man is er twee waard zou men kunnen zeggen. Maar ons was het dik en dun ingewreven niet te vlug alle geld van de banken te halen om zo niet een grote crisis te veroorzaken. Daardoor waren velen veel te laat om hun aandelen nu van de hand te doen en nog voldoende geld te incasseren.

Na de aanval op de Twin Towers in New York waren de aandelen al ver gezakt en zij die niet bang waren geweest voor een nieuwe oorlog hadden wel hun spaartegoed zien kelderen voor een eerste keer. En er zouden nog dieptepunten komen, waarbij men steeds hoopte dat het een tijdelijk gebeuren zou zijn waar bij aandelen tijd raad brengt en ook terug heropleving. Maar de heropleving is wel degelijk in haar bed blijven liggen. Ook de zon wou maar niet opgaan. Wij bleven in het donker zitten en er is nog geen eind aan de tunnel.

Er komt vanuit de ACW-hoek geen evaluatie van hoe het coöperatieve ‘ethisch bankieren’ speculatief casinobankieren werd. Patrick Develtere,  legt de verantwoordelijkheid voor de problemen bij de Amerikaanse recessie: “De bank heeft de tijd niet gekregen om de fouten uit het verleden recht te trekken. De oorzaak ligt in de Amerikaanse ziekte. Terwijl de bank de gevolgen daarvan nog aan het wegwerken was, werd ze getroffen door de Europese schuldencrisis”. Develtere is niet van plan om op te stappen als bestuurder bij Dexia: “Wij streven nog altijd naar een duurzame langetermijnrelatie met Dexia”.

Men kan zich afvragen of ook nu weer niet , zelfs bij de staatsgarantie voor de leden van Arco, of vele ACW’ers zich niet in de zak voelen gezet door het beleid dat mee door hun leiding werd gesteund. Het falen van dat beleid is niet louter aan de ‘Amerikaanse ziekte’ toe te schrijven, maar aan het volledig meestappen in de neoliberale ideologie van kortetermijnwinsten door speculatie. Daar moet de leiding van de christelijke arbeidersbeweging en alle andere groeperingen die de ‘burgers’ verenigen mee breken.

Vandaag zijn wij met de Belgische staat mede aandeelhouder geworden van meerdere banken, die nu echter heel wat minder waard zijn. En dat geld moet geleend. Met een rente op de overheidsschuld over de 5 procent. Gebleken is dat het overheidsapparaat ofwel deze rompslomp niet heeft zien aankomen of dat zij haar ogen heeft dicht gehouden en sommige mensen veel door de vingers heeft laten kijken.
Wij kennen in België een overvloed van parlementaire onderzoekscommissies, waarvan de meeste maar een dekmantel zijn om de mensen te sussen en het gevoel te geven dat er iets zal aan gedaan worden. Maar waar men weet dat men het zo op de lange baan en in de vergeethoek kan schuiven.

Zullen wij hier nu eindelijk eens een serieus onderzoek mogen krijgen naar wat er gebeurd is? En zal men durven overgaan tot  of een openbaarmaking van de stukken (zoals verslagen van de raden van beheer) waaruit de verantwoordelijkheden kunnen blijken? IK betwijfel het.

Onbegrijpelijk is dat de banken nu durven afkomen met een verhaal dat zij tegen extra kosten moeten opzien die verhaald moeten worden bij de klanten. Eerst een vooral zouden zij de lonen van de kaderleden mogen verminderen en al de bonussen terug opeisen en deze ook niet meer uitbetalen. Iedereen moet zijn werk doen en moet dit goed doen, anders dreigt er ontslag. die mensen gaan beschermen en in de watten leggen zijn juist de verkeerden die vertroeteld worden.

Ik ben benieuwd hoe lang de bevolking, de nodige consument, dit nog zal pikken.
Gisteren heb ik in ieder geval mijn grieven laten weten aan twee van mijn standaard of grootbanken, die lelijk in mijn achting zijn gedaald: Fortis (nu BNP ParisbasFortis Bank) en Dexia (Binnenkort onder een andere naam, omdat zij zelf verlegen zijn van hun eigen naam en beseffen dat het een naam is die mensen zou kunnen afschrikken, met rede.)

°°°

U kan, als inwoner van uw gemeente, zelf klacht indienen tegen de misdrijven waarvan uw gemeente schade heeft ondervonden. Het gemeentedecreet voorziet de mogelijkheid aan inwoners om namens hun gemeente in rechte op te treden, wanneer het gemeentebestuur blijft stilzitten. Een ontwerp van klacht vindt als bijlage bij dit artikel.

Met de actie “J’accuse” willen we dat in zoveel mogelijk gemeenten klacht wordt ingediend door de inwoners. U kan hier zelf mee terecht in het politiekantoor in uw buurt. Nog beter is een J’accuse-manifestatie te organiseren, waarbij inwoners collectief klacht gaan indienen in hun gemeente.

Wie wil meewerken of deelnemen, kan zich aanmelden op onze Facebook-pagina of een mailtje sturen naar Jaccuse2011@gmail.com

U bent degene die de rekening gepresenteerd krijgt. Genoeg redenen om degenen die deze rekening veroorzaakt hebben ter verantwoording te roepen.

Want dit is niet zomaar een ongelukje, maar wel een misdrijf. Het zakenmodel van Dexia leek nog het meest op een Ponzi- of pyramidespel. Langetermijnleningen werden slechts in beperkte mate met spaargelden gefinancierd, maar wel met bij andere banken op korte termijn geleend geld. Dit werkt zolang het lukt om dat krediet te krijgen, maar bankieren en gokken, blijken dan ook niet veel meer te verschillen.

°°°

+

De banksector in het algemeen kende vanaf de jaren 60 een enorme uitbreiding. Het aantal kantoren nam zeer sterk toe. Deze tekening werd in 1989 gemaakt voor ‘Het slijk der aarde’, een kartoenale ingericht door de BAC van Hasselt. (Cartoon uit "Van arbeiderscoöperatie tot bank. De geschiedenis van BACOB", 1995, Uitg. Lannoo, Tielt)

Lees meer:

1. Het verhaal van de coöperatieve spaarkas BAC die in 1994  een commerciële bank werd en voortaan door het leven ging als BACOB. In 1996 neemt BACOB een deel van het Landbouwkrediet over. BACOB gaat nu ook voluit op de markt van de rijke particulieren en de bedrijven. Het neemt in 1997 zakenbank Paribas Bank over en vormt samen met onder meer de verzekeringen DVV de financiële dienstengroep Artesia Banking Corporation. In 2001 ruilt haar aandelen in voor een participatie in de groep Dexia.
   “Schaalvergroting is de toekomst in de financiële wereld en alleen heel grote banken zullen overleven”, schreven zij toen in 1999. “Alle specialisten probeerden ons te overtuigen dat er geen toekomst was voor een standalone voor BACOB. Scale en scope waren de toverwoorden. Op Europees niveau mochten er nog 15 grote banken overblijven. Belgische banken zouden gedegradeerd worden tot kruideniers. Dat was een obsessie.”
   > Dexia en de Groep Arco :: Het verhaal van de hoogmoed voor de val
2. “J’accuse” – de grootste hold up in de Belgische geschiedenis en u betaalt
3. Speculatie waar vakbonden niet graag over praten: ARCO Groep
4. Arcopar wijzigt georkestreerd statuten
5. De christelijke zuil moet hiervoor opdraaien, niet de belastingbetaler
6. Speculatie waar vakbonden niet graag over praten: ARCO Groep
   Of hoe de overheid, en dus de belastingbetaler, ook hier weer mag opdraaien voor de verliezen van een bedrijf dat belegde in aandelen, dat speculeerde, dat haar mensen moedwillig een belegging in aandelen als spaarproduct verkocht en door één van haar voornaamste leden voorgelogen werd over haar belangrijkste participatie. Nochtans beschikt ACW zelf over nog genoeg financiële middelen om de aandeelhouders te compenseren, mocht het haar echt menens zijn met haar leden. Maar als men dat kan afschuiven op alle belastingbetalers, is dat natuurlijk iets handiger.

+++

Related articles

• Troubled European Bank Gets New Lifeline (huffingtonpost.com)
  Dexia said on Monday a draft temporary guarantee agreement had been submitted to its board of directors and to the European Commission, which will need to determine whether the rescue complies with state aid rules.