Een reactie van zeer lang geleden maar nog steeds actueel, het schrijven van Els Ampe van dinsdag, 1 februari, 2011
Bij joodse mensen draait het niet om taal, godsdienst of geschiedenis, maar wel om afstamming. U moet maar eens rondlopen in Antwerpen. U zal snel merken dat de zogeheten vrijzinnige joden even Joods zijn als de chassidim” aldus Jan Peumans, voorzitter van het Vlaams Parlement tijdens z’n 11 juli toespraak.
Hij ging verder ‘De Vlaamse deelstaat… onderstut een Vlaamse identiteit die zou moeten leiden tot natievorming’
Toen ik hem toeschreeuwde dat hij de reputatie van de Vlamingen besmeurt met z’n nationalisme, was hoongelach mijn deel. Niet onder de aanwezigen, zij stonden even perplex als ikzelf. Daags nadien commentarieerde een vrt-reporter dat mijn uithaal waarschijnlijk aan de hitte te wijten was. Een andere journalist stelde dat hij de toespraak nog eens had herlezen en ‘dat het allemaal zo erg niet was’. Ik werd bedolven onder de hatemails. ‘Vuile Brusselse slet, je moet leren beleefd zijn en de mensen niet onderbreken. Fier Vlaams-nationalist te zijn’ schreef een man, die schelden blijkbaar wel beleefd vindt. ‘Stomme Brusselse hoer. Groetjes, José’ schreef een andere.
Op de internetfora nog meer van dat. Het lijkt wel alsof vlaams-nationalisten een opleiding krijgen om internetfora af te schuimen en er degoutante reacties op te posten. Zes maanden geleden hadden deze mails nog effect, maar nu blijkt dat te keren.
Journalisten Yves Desmet, Luk Vanderkelen en Hilde Sabbe klaagden dit Vlaams-nationaal gedrag al aan. Van zodra je kritisch bent over nationalisme zijn hatemails jouw deel. België bezingen is al helemaal uit den boze. Vraag maar aan Koen Wouters. Vlaams-nationalistisch Minister Geert Bourgois vond het toen zelfs nodig om op Clouseaus liedje ‘Leve België’ te reageren omdat het volgens hem teveel op de openbare zender werd gedraaid!
Zes maanden later verzet de Kunstwereld zich tegen nationalisme. Onder ‘Niet in onze naam’ gaven een 40-tal artiesten vrijdag een prachtig optreden in de KVS. Ook studenten durven de confrontatie aan en organiseerden een grote betoging. 35000 betogers, links of rechts zien alleen vooruitgang als uitweg. En laat ons eerlijk zijn, daar zaten niet veel Vlaams-nationalisten tussen.
Eigenlijk leeft het ongenoegen over de opwaarste koers van de Vlaams-nationalisten al lang onder de Vlamingen. Naast de hatemails kreeg ik na 11 juli telefoontjes uit heel het land. Heel oude mensen klampten me bijna huilend aan op straat. Ze kusten me en zeiden maar één woord. Eindelijk. Hoe is het zover kunnen komen? Waarom hielden zoveel mensen zich in om kritisch te zijn tegenover Vlaams-nationalisten?
Hoe is het mogelijk dat 44% van de Vlamingen oprecht geloven dat Vlaams-nationalisten hen een beter leven kunnen bezorgen? Wij worden al veel te lang platgewalst met beweringen die nooit bewezen zijn. Bijvoorbeeld: Brussel kan zichzelf niet besturen, Brussel krijgt teveel geld. Brussel is een Franstalige stad, Vlamingen zijn beter dan Walen, Er zijn goeie en slechte Vlamingen, Alles dat België doet is slecht, Alles dat Vlaanderen doet is goed Enz. Dit soort onzin wordt maar herhaald en herhaald en nooit meer in vraag gesteld. Dit is het nieuwe politiek correcte denken.
Er zijn geen cijfers die de beweringen staven, niemand vraagt er zelfs naar, maar toch gelooft iedereen het want ‘iedereen weet toch dat het zo is’. De realiteit is nochtans anders en ontluisterend.
Vlaanderen kreunt onder het slechte beleid dat deze Vlaamse regering voert. Regelgeving alom, wachtlijsten te over, maar oplossingen zoek je best met een vergrootglas. De Minister voor Natuur zegt dat mensen moeten leren leven met overstromingen. Als Minister van Cultuur slaagt ze erin om blind te saneren en tegelijk bevriende kunsthuizen meer geld te geven. Het toekennen van vergunningen voor nieuwe bedrijven duurt langer dan in Wallonië. De Minister voor Mobiliteit blijft struikelen over de putten in de wegen. De files in Vlaanderen zijn nog nooit zo lang geweest. Er werden 8 keer zoveel windmolens geplaatst in Wallonië dan in Vlaanderen. Stadsscholen barsten uit hun voegen, maar geld voor onderwijs is er niet meer. De begroting hangt immers met haken en ogen aan elkaar. De lijst is eindeloos, zelfkritiek schaars.
Maar, als er op het nieuws een bus in de ravijn reed was het een Belgische, maar als een ondernemer in het buitenland succes heeft is het geen Belgische maar een Vlaamse. Eerst was er een partij die tegen de vreemdelingen was, nu is er een partij tegen België, tegen Brussel en tegen Wallonië. En tegen de zogenaamde ‘slechte Vlamingen’.
Laat ik duidelijk zijn: het creëren van de externe vijand om in de gunst van de kiezer te staan is een onaanvaardbare manier van aan politiek doen. Sinds wanneer bepaalt de plaats waar je geboren bent of waar je woont of je lui bent of ijverig, capabel of niet? Juist. Sinds nooit. What’s next? De Westvlamingen tegen de Antwerpenaren? De slechte of onbestaande beslissingen over het Schipdonkkanaal, de Lange Wapper en de Ring rond Brussel tonen toch aan dat er een nieuwe Vlaamse ziekte is: de Vlaamse zelfgenoegzaamheid.
Wat de Vlaams-nationalisten willen is dat staatsgrenzen samenvallen met taalgrenzen. Zij geloven immers dat die taalgrenzen de ‘volksaard’ bepalen en dat het onmogelijk is een land te besturen waarin mensen met ‘verschillende volksaarden’ samenleven.
Europa moet zowat het grootste kwaad zijn voor nationalisten. De verschillen tussen mensen worden dus gezien als een beletsel voor goed bestuur. Bovendien gaan ze ervan uit dat mensen die een bepaalde taal spreken meer kenmerken met elkaar gemeen hebben dan mensen die een verschillende taal spreken. Nochtans smeden hobby’s, familiebanden, vriendschappen enz veel meer gemeenschappelijke kenmerken dan grenzen die door politici aan de bevolking worden opgedrongen. Bovendien is elke mens verschillend. Elke mens heeft andere wensen, dromen…
De natie moet geen beleid voeren voor groepen, maar voor elk individu. Het respecteren van de eigenheid van elk individu is immers de enige garantie op een democratische samenleving waarin mensenrechten gerespecteerd worden. Of om het met woorden van Ayn Rand te zeggen
“The smallest minority on earth is the individual. Those who deny individual rights cannot claim to be defenders of minorities.”
– Els Ampe
Vindt het blog van Els Ampe: Els blogt
+++
Related articles
- Belgen mensen zijn niet chauvinistisch. (artnouveauofliving.wordpress.com)
Belgen mensen zijn niet chauvinistisch – when I first heard this phrase I thought it meant that Belgians aren’t chauvinists. I was confused, making the immediate association with male chauvinists. As obvious as this phrase sounds when converted straight into English, there’s a certain context here. - Happy Day of the Flemish Community! (talesofpolygluttony.wordpress.com)
Of, Gelukkige Dag van de Vlaamse Gemeenschap!
Today is the 711th anniversary of the victorious battle between Brugge citizens and the French army, declared in 1973 as the Day of the Flemish Community in Belgium (the French and even German communities also have their own days).
Christadelphians
Guestspeaker
Marcus Ampe
Biblestudents – Bijbelstudenten
0 + Bloggers for Peace
Free Christadelphian Ecclesia
Hoop tot Leven – Redding in Christus
Vrije Broeders in Christus (Free Flemish Christadelphians on Wordpress)
Marcus Ampe's Space 
Hey marcus, een toffe zomerse dag toegewenst, maar
Nu wou ik toch nog even reageren, op dit berichtje, dit is wel huilen met de wolfjes hé;
Een vlaams nationalist(nen echte dan) komt op voor zijn taal, cultuur, en zijn land, zonder
Te vergeten dat hij buren en medemensen heeft met andere opvattingen, maar zoals ,
Ik al aan den lijve ondervonden heb, wordt men, zeker in brussel; de mond gesnoerd;
Ik ben helemaal geen extreem gevalleke, maar altijd” op ons kap zitten” doet er ook niet goed aan
Ik sta voor heel veel open, maar heb ook een luisterend oor voor ; ons; een goed voorbeeld is
Een vriend van mij in steenokkerzeel, die tot verleden jaar bij tak actief was, en nu één der jongste burgemeesters is
Van het land; heel open, en hij is er voor iedereen, maar is het teveel gevraagt, om tenminste
Als outsider, in de gemeente waar je komt wonen; de taal te leren??,
En waar blijven de oplossingen van de belgen, die de vlamingen altijd afbreken??
Beschouw me maar als een vrijzinnige vlaams nationalist; maar ééntje die graag; andere
Horizonten, verkent(cultuur , religie, levensopvattingen enz…
Groetjes, van alainke, en zonder te schelden hé
LikeLike
Beste Alain, hartelijk dank voor je reactie.
Ik heb ook meerdere jaren in Brussel Hoofdstad gewerkt en heb de vele moeilijkheden daar ondervonden. Meeste hinder heb ik ondergaan met de verschillende mensen ( Walen en vreemdelingen) die weigerden open te staan voor andere taalgemeenschappen of die zich superieur achten tegenover de Vlamingen). In Leefdaal-Bertem wonende, ook werkzaam geweest zijnde in Sint Pieters Woluwe en Weznbeek Oppem heb ik ook de opmars van het Frans en de verdrukking mee gemaakt van de Nederlandse Gemeenschap door de Franstalige Gemeenschap.
Met die onrechtvaardigheid van het inpalmen van Vlaamse gebieden kan ik helemaal niet akkoord gaan.
Voor iedereen zou het van vanzelfsprekend moeten zijn waar zij gaan wonen om die taal van de streek te leren, het is te zeggen in de Vlaamse grondgebieden: Nederlands. Als een Belg in Duitsland gaat wonen kan hij ook niet eisen dat er Nederlandstalige of Franstalige scholen voor hem ter beschikking gesteld worden. Ook daar zal men de gemeenste documenten niet in de taal van die inwijkeling opstellen. De grote fout van de beleidsvoerders in het verleden hier, is geweest dat zij geprobeerd hebben de inwijkelingen in de watten te leggen en dat voor de rest van het land steeds compromissen zijn gesteld om de Franstaligen niet tegen de borst te stoten. In plaats van duidelijke rechte lijnen te trekken. Nooit heeft men getracht klare taal te stellen en tot een algemene respectvolle herkenning te komen van de typische taalgemeenschappen. De kunstmatige verdeling van dit land heeft voor al de nodige commotie en huidige en nog toekomstige problemen gezorgd.
Els Ampe, de schrijfster van het gastartikel, weet dat wij politiek niet op de zelfde lijn liggen. Maar haar tekst heb ik hier ook mogen publiceren om het debat op gang te trekken. Ik wil zeker niet huilen met de wolven en vast en zeker niet de Franse Gemeenschap goed praten, noch sommige Royalisten. Ook al vind ik dat er veel te veel geld op gaat in het koningshuis en er volledig van overtuigd ben dat er hier absurd veel geld vergooid wordt aan al die verdeelstaten met hun eigen ministers. Weet dat er in vergelijking met andere landen hier voor elke post vijf mensen tegenover staan. Dit is totaal absurd en geld verslindend, dat iedere Belg beter zou kunnen besteden in eigen huis. Maar ik zie ook het gevaar van de opsplitsing van dit land in verscheidene kleine identiteiten die de kans lopen door hun afzondering te verdrinken in het geheel.
Ik waardeer ten zeerste je terechte aanmerkingen en hoop dat er nog meer hierover van gedachte kan gewisseld worden.
Als Utopist en Europeeër denk ik niet in kleine schijfjes en vindt ik dat mensen veel meer zouden moeten proberen om elkaar elk met hun eigen identiteit te respecteren en zouden moeten proberen in eenheid samen te leven en te gaan voor een algemeen voor iedereen leefbaar klimaat.
In Duitsland en Zwitserland kan men schoolvoorbeelden vinden hoe deelstaten toch met elkaar in vrede kunnen leven en hoe verschillende taalgemeenschappen respectvol naar elkaar kunnen opkijken. Ook al zal het in Zwitserland op dat vlak niet altijd koek en ei zijn, maar zulke taalproblemen als hier in België stellen zich daar toch niet. Door dat die stukken, welke toch nog veel groter zijn dan onze eigenste volksnestjes, daar nationaal geïntegreerd zijn gebleven zijn die deelstaten mooi verder kunnen ontwikkelen in alle glorie, buiten het Ruhrgebied waar de veranderende industrie voor de nodige economische problemen heeft gezorgd.
Ik ben voorstander om alle landen verenigd te zien in één groot Europa, zoals men de verschillende staten in de Verenigde Staten van Amerika heeft. Iedere staat maar daar nog eigen regels naar voor schuiven maar steeds in evenwicht met het grote geheel en volgens de normen toegelaten in de hele Gemeenschap van de Verenigde Staten. Bij zulk een groot geheel is de belangrijkheid van het ‘klein landelijke’ niet meer van zulk een belang en worden koningschappen of individuele republieken irrelevant. In zulk een Verenigd Europa is elke vorm van koninkrijk of republiek op zich eigenlijk overbodig.
België is al zo klein en weinig zeggend op wereld vlak. Toch zijn wij niet verwaarloosbaar en hebben wij als geheel veel in te brengen. Spijtig genoeg kennen veel Belgen de vele mensen niet die veel goeds hebben bijgedragen op wereldvlak. Er zijn meerdere wetenschappers en uitvinders die niet te onderschatten bijdragen hebben geleverd aan de universele wetenschap. Ook op vlak van de kunsten hebben meerdere mensen uit deze contreien deze streken op de wereldkaart geplaatst. Het valt te betreuren dat meerdere Belgen (Vlamingen, Walen Brusselse Gewesters en Duitse Gemeenschapsmensen) geen oog hebben voor de belangrijke verwezenlijking van die mensen die hier op dit kleine grondgebied gewoond en gewerkt hebben. Ik geef toe dat er sommigen van hen onterecht in de wereld door gaan als ‘Fransen’, maar dat komt danjuist door dat België als eenheid niet echt bestaat en al de voorbije jaren steeds een gekunsteldheid is geweest.
Wij zouden eens moeten volwassen worden en moeten toegeven dat de oplossing van 1930 een grote flop is. Die gekunstelde oplossing heeft helemaal geen oplossing gebracht, tenzij het voor enkele jaren toch nog wat stabiliteit heeft gebracht voor de mensen door een einde te brengen aan het gebruikelijk oorlogsgebied. Want voor eeuwen mocht deze streek het slagveld van Europa zijn.
Men kan stellen dat men nu helemaal geen bufferstaat tussen Duitsland en Frankrijk nog nodig heeft. Mits onze streken regelmatig onderdrukt zijn geworden en veroverd door allerlei volkeren zijn de inwoners ook helemaal vermengd geraakt en kan men stellen dat het nog moeilijk zal zijn om zuivere Keltische Belgae of nog echte zuivere Germaniërs te vinden.
Ook heeft het geen zin om nog te dromen van een Belgica Prima (met toentertijd hoofdstad Trier) en Belgica Secunda (met hoofdstad Reims) en het in noordoosten gelegen Germania Inferior (met hoofdstad Keulen) terug te voegen tot het originele grotere Belgica.
Vlaanderen bij Nederland voegen heeft ook totaal geen zin omdat de Noordelijken een veel koeler volk zijn met heel andere smaken en de Bourgondische inslag missen waar elke Belg van nu mee opgezadeld zit. Niet dat dat een slechte eigenschap is, in tegendeel. Geef mij maar die heerlijke Bourgondische cultuur van lekker eten en genieten van het leven.
Wallonia (Wallonië) kijkt wel oogluikend naar Frankrijk toe, maar dat land met zijn arm Noord Frankrijk kan een tweede armzalig gebied missen als kiespijn.
Midden in de stoofpot zit er dan dat eikel punt Brussels Gewest waar twee honden vechten voor een been. Wat zou men daar bij een opsplitsing van België mee gaan doen? Ik vindt het hele circus van de regelmatige verhuis van Brussel naar Straatsburg (Straßburg) een totaal overbodige zaak waarmee men komaf moet maken en daarmee ook de gevechtsreden ontkracht. Door het Europees knooppunt in de Elzas te laten plaatsgrijpen met de zetel voor goed in de hoofdstad van het departement Bas-Rhin te brengen zal met het getouwtrek beslechten. Algemeen zal het ook beter zijn om de zetel van de Raad van Europa, het Europees Hof voor de Rechten van de Mens alsook de zetel van het Europees Parlement samen op één plek te hebben. Toegegeven zal Straatsburg snel haar 272.000 inwoners zien aangroeien en en zal het voor oplossingen moeten zoeken om de eurocraten op te vangen en de huisprijzen niet zo te laten escaleren zoals zij hier in onze streken heeft gedaan.
Als vroegere stad van het humanisme zou het dan terug haar rol kunnen opnemen, nu niet meer als een economisch centrum, zoals in de middeleeuwen, maar als politiek centrum van het Verenigd Europa.
In plaats van naar verdeling van allerlei kleine entiteiten, zoals Vlaanderen, Wallonia, Baskenland, Wales, Schotland, Corsica e.a. te streven, zouden wij meer moeten werken naar een universele autoriteit voor een uitgestrekt gebied dat echter geen grootheidswaanzin krijgt en niet te vlug wil groeien door te arme landen of te Aziatische of Moslim landen er bij te willen nemen. Vandaag zouden wij onze lessen moeten leren van de mogelijkheden maar ook van de gevaren voor verval van de moderne eenheidsstaat door goed te zien wat er met het Rijk van Keizer Karel V is gebeurd.
Indien men België toch zou willen gaan splitsen in iets anders dan confederale staten (welk geen slechte oplossing zou zijn), dan moet men eens overwegen wie men aan het hoofd van dat kleine rijk wil plaatsen onder welke hoedanigheid van zeggenschap. zoals het er nu naar uit ziet willen velen het koningschap weg en verkiezen zij een republiek. Hierbij vergeten zij dat een presidentschap wel duurder uit valt dan een koninkrijk, mits de koning of koningin lange tijd op de troon regeert en aldus als functionerende in die mate zal vergoed worden. bij een republiek krijgt men om de zo veel jaar een verkiezing met als mogelijkheid een wissel maar ook telkenmale een op rust gestelde president. (Gaat men kiezen voor de veel te korte termijn van 4 jaar of de regeringsuitvoerbaarheid vergrotende 6 jaar nemen?) Na enkele jaren zal men meerdere ex-presidenten een ‘op rust stelling’ moeten betalen, welke in totaliteit hoger uit komt dan het betalen van de vergoeding van de regerende koning of regent, zijn voorganger en zijn opvolger. Uiteindelijk is het prijskaartje van een republiek hoger dan van een koninkrijk. Maar indien het een koninkrijk zou blijven of worden, moet er in ieder geval in de dotaties gesnoeid worden en moet men algemeen ook bij een republiek de vergoedingen van de staatslieden in verhouding laten geschieden. Algemeen moet er een betere inkomensverdeling komen in dit land of in de te ontstane landen of staten.
In het kort gezegd:
moeten zij die dit land willen opsplitsen opletten waar zij naar toe willen gaan en goed na denken welke mogelijkheden voor het grijpen liggen. Wie weet zijn er makkelijker oplossingen door het hete hangijzer, zoals het Europees centrum in Brussel, gewoon weg te laten nemen en te verplaatsen naar het buitenland. zo kan het gevecht voor Brussel Hoofdstad al weg vallen.
Indien men dan nog het land wil onderverdelen kan men dat beter doen door het eiland Brussel autonoom te laten beslissen of het een eiland wil blijven of opgenomen wil worden in één of twee deelstaten. Noord zou dan een Vlaamse Deelstaat kunnen worden waarbij men Antwerpen of Gent als hoofdstad maakt. Het Zuiden kan dan voor Charleroi of een andere stad als hoofdstad opteren, waarbij men niet mag vergeten dat Mons een enorm opkomende stad kan zijn zie de schaal mag doen overhellen. Verder is er het Oostelijk gebied dat men dan ook autonoom democratisch zal moeten laten beslissen of het zich terug wil verenigen met Duitsland of ook een eigen identiteit wil blijven, welk haar economisch wel erg zou doen verzwakken.
Ook mag men niet vergeten dat in grotere delen van het land het taal probleem voor de burgers zelf niet zulk een probleem stelt, maar dat er daadwerkelijk nog te veel gebieden zijn waar er wel degelijk een taalprobleem en onevenwicht heerst. In alle gevallen wordt dit echter door de politici aangewakkerd en verder uitvergroot. Hun fout is steeds geweest dat zij er niet aan gewerkt hebben om meer tot eenheid en samengang te komen. Zij hebben de symbiose eigenlijk onmogelijk gemaakt en er voor gezorgd dat wij nu na 183 jaar nog niet veel verder staan dan in 1302.
Het Vlaamse bewustzijn is zeer belangrijk, en zou volgens mijn inziens zelfs nog wat groter mogen zijn. Maar dat mag niet inhouden dat men de leefbaarheid voor iedereen zou ontkrachten voor het eigenbelang. De Vlamingen zouden niet enkel moeten denken dat zij zelf de dingen kunnen doen, wat zij zeker zullen kunnen doen, maar zij zouden beter denken “wat wij samen kunnen doen zullen wij beter kunnen doen”.
LikeLike