Aandeelhouders op de boot in de woelige storm

In Europa blijft het wachten op een ernstig voorstel om de Eurocrisis in te dammen. In de om hervormingen smekende VS lijkt, volgens Peter De Groote, Rick Perry – een cowboy met tandpastasmile, het vleesgeworden antibeleid – een almaar ernstiger kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2012. De beleggers blijven het maar donker bekijken en de consumenten hebben de klep van hun geldbeugel dicht gedaan.
Op de televisie blijven ze elke avond maar sombere berichten doorgeven. Peter de Groote schrijft zelfs dat het de honkvaste Belgische belegger nooit slechter verging sinds de Bel20 in 1991 het levenslicht zag.

Zoals in mijn vorige posting aangehaald zit een groot probleem ook bij de leiders van dit land en van Europa. Reeds van bij de vorming van de Gemeenschap had men er op moeten toezien dat er werd voortgeborduurd op de vroegere Gemeenschap van Kolen en Staal (1952-2002), met de vereiste dat de lidstaten voldoende eigen middelen hadden om te overleven. Door al de lidstaten moest de hoeksteen gevormd worden met een eenheidsdenken. Maar iedereen zag naar haar eigen voordeel en wou daar het meeste uit halen. Opvallend is het gebrek aan eenheidsvisie de dooddoener van de mooie kansen om tot één groot geheel te komen. Verder werkt het tekort aan leiderschap verlammend. Het sluipt vandaag in de hoofden van de consument, én in dat van de bankiers. Europese financiers maken zich achter de schermen stevig zorgen over een opdrogende liquiditeitenstroom uit de VS. Daar draaien professionele beleggers uit angst voor de Eurocrisis naar verluidt langzaamaan de geldkraan naar verschillende Europese financiële instellingen toe. Bange bankiers doen in eerste instantie de economie pijn, maar voeden, als de zenuwen al te strak gespannen raken, eigenhandig een nieuwe financiële crisis. De vorige ligt nog vers in het geheugen, en maakte aandelen nog veel goedkoper dan vandaag al het geval is. Beleggers komen doodvermoeid uit het zomerreces. De Groote hoopt dat de politici goed uitgerust zijn en wij zouden er bij voegen dat zij hopelijk goed nagedacht hebben over hun ziekelijk spel met deze natie.

Zoals in de meeste kapitalistische landen dringt zich de tijd van besparingen meer en meer op, ook al moet men daar minder populaire maatregelen voor treffen. De kemels die vorige maanden zijn geschoten moeten nu eens eindelijk worden opgeruimd en men moet met de grove borstel door dit samenraapsel van gemeenschappen durven gaan. Maar men moet ook oog hebben voor het geheel van een mogelijk te vormen grootstaat, waarbij iedereen er zal moeten aan werken om de verschillende gemeenschappen in vrede en sociale spijs, gelijke rechten en gelijke voordelen te geven. Niemand zal er mogen achter of vooruitgestoken worden. en het gepest moet nu eindelijk eens gaan ophouden. Het wordt tijd dat er eens een “grote broer” aantreed die met een opgestoken vinger beticht. Een goede vermaning met een rechtvaardige terechtwijzing en raad hebben verscheiden politici nodig.

De laatste jaren konden aandeelhouders, volgens mij, met de boot in de storm heen en weer gezwalpt worden en rond de oren geslagen worden door veel valse berichten en vele doemscenario’s. Op basis van de huidige koers en de koersontwikkelingen uit het verleden moesten de technische analisten trachten  trends te ontwaren die een aan- of verkoopsignaal aanduiden. 10 jaar geleden was er de crash van de vliegtuigen in de “moneytowers”. De bal ging wild tekeer in  het kegelspel. Ook al zou men kunnen verwachten dat met de “nieuwe lente in het Oosten” het tij nu ging kunnen keren lijken de laatste maanden toch echt niet erg hoopgevend.

Groot probleem is dat er vele aasgieren op de markt zijn die niet voor een bedrijf gaan maar eerder voor de speculatie. Van deze speculanten en van de nieuwe generatie beurslopers zijn er velen die geen rekening houden met de werkelijk belangrijke elementen voor de waarde van het aandeel, maar eerder paniekerig reageren op allerlei feiten die dikwijls niets te maken hebben met het betrokken aandeel en er normaal niet zo een impact op kunnen hebben. Het zijn die ongecontroleerde reacties die het voor de belegger de laatste jaren zo onberekenbaar hebben gemaakt.

Bij het minste slecht nieuwtje gaat men als gek te keer om te verkopen omdat men denkt anders veel te veel verlies te hebben maar voor sommige beleggers lijkt het een aangewezen opportuniteit als aandelen nog dieper door de bodem zakken om te verkopen om voldoende liquiditeiten te hebben op het moment dat de bodem is bereikt. Het verzekeren van aankopen aan de bodemprijs lijkt voor hen het uitgelezen moment om zoveel mogelijk winst te kunnen halen.

Volgens Sven Sterckx van Dierickx, Leys en Cie is de paniek op de markten overdreven. “Beleggers gaan er blijkbaar van uit dat landen als Italië en Spanje een gelijkaardig scenario te wachten staan als Griekenland. Ik schat de kans in dat dat gebeurt als uiterst klein”, meent Sterckx. Verder haalt hij aan: De beurzen staan nu op het niveau dat we haalden in het diepste van de crisis van 2008. Dat was op een moment dat Lehman Brothers failliet ging, het financiële systeem in vraag werd gesteld en heel wat bedrijven orders schrapten. Dat is vandaag niet het geval”.

De politici moeten eens gaan stoppen met de stokken in de spaken van de wielen te steken. Alsook moeten zij meer aandacht schenken aan de verhoudingen van belastingen, inkomens en uitgaven. Er moet een einde komen aan de gulzigheid van de Belgische Staat en de tering moet meer naar de nering gezet worden.

Eric Maskin op Centenary Conference - Meghana's Gallery

Zoals de Amerikaanse econoom en ontwerper van de speltheorie en de contracttheorie, Eric Maskin zegt moet er werk gemaakt worden van een centraal fiscaal systeem maar zoals de financiële markt deskundige Scholes opmerkt kan die muntunie niet overleven met een centrale bank met 17 onafhankelijk ministers van financiën. Het moet een werkelijk goed gefundeerd orgaan zijn met de centrale idee van één hecht Europa, en niet van verschillende losse entiteiten.
Aan de hoge werkloosheid zal snel iets moeten gedaan worden door de politieke overheden. “Veel te veel mensen zitten zonder werk. Die enorme groep consumeert onvoldoende, wat nogal logisch is.” De economische activiteit is duidelijk te laag en deze zal moeten gestimuleerd worden door de overheid. “Er wordt te weinig geconsumeerd. De bedrijven investeren onvoldoende. Dus is het aan de overheden om de slabakkende activiteit op te krikken.” aldus Maskin. “‘Velen vinden dat we de marktwerking moeten laten spelen en de recessie moeten uitzitten. We zien de gevolgen van die strategie nog altijd in Japan, al 20 jaar lang. Is het dat wat we willen? Daarmee leggen we een vreselijke last op de zwakste groep in onze maatschappij” “We zitten met een enorm probleem inzake infrastructuur. Onze wegen, onze bruggen, ons openbaar vervoer, het valt allemaal in duigen. Gooi daar dan toch geld tegenaan. Ten eerste zal de overheid er duizenden mensen mee aan een baan helpen. Ten tweede zullen we over een betere infrastructuur beschikken, wat enorm belangrijk is voor de economische groei.”

Velen willen het niet graag horen maar belasting zouden moeten gecentraliseerd worden en men zou naar een eensluidend BTW of VAT tarief moeten komen over de gehele gemeenschap, zodat ongelijkheid in prijzen verder kan weggewerkt worden en men ondertussen ook werk maakt van een gelijke en rechtvaardige verdeling van lonen. Men moet ook komaf gaan maken van de buitensporige uitbetalingen en surplus verloningen. Bonussen zouden in evenredigheid naar verdienste moeten toegelaten zijn, maar geen exhuberante hoogten mogen bereiken. Bonussen uitkeren bij een falen, zoals bij de voorgaande bankencrisis zou helemaal uitgesloten moeten zijn. Men zou eerder kunnen zeggen dat zulke lui afgestraft zouden moeten worden, tenminste met het verlies van hun functie. Dat men nu beloningen heeft geven aan mensen die, wie weet bewust, fouten hebben gedaan is een totaal verkeerd signaal geven aan de maatschappij en lokt verdere misstappen uit, want men kan er zelfs een beloning voor krijgen.

Kunnen wij een mooie gedachte hebben voor de toekomst van Europa en verlicht worden door een Mooie Geest?

John Nash (1928), voor velen bekend van de film  “A Beautiful Mind” gelooft dat de Eurozone grotendeels afhankelijk is van Duitsland maar dat indien alle clubleden echt hard werken om deze bij elkaar te houden, dit ook mogelijk zal zijn.  Hij heeft de hoop niet opgegeven en meer mensen zouden de positieve gedachten van bepaalde economen beter eens beluisteren in plaats om zich te focussen op de zwartgalligheid van enkele speculanten die meer geïnteresseerd zijn in hun eigen portemonnee dan het goed van de gehele gemeenschap.

Lees verder: Helse zomer+ ‘We geven de strijd tegen werkloosheid te snel op‘; Nobelprijswinnaar Eric Maskin beveelt een stevige dosis overheidsuitgaven aan

+
Lees ook: Paniek op de beurs? Wat moet u (niet) doen?

Related article

• Lindau talks and consequences for Belgium and Europe (marcusampe.wordpress.com)
• Werkloosheid daalt, faillissementen blijven hoog
  (De Tijd)