Afrikanerstaat binnen de RSA-eenheidsstaat

Vorige maand steunden GroenLinks, D66 en de SP, samen met de PVV en de Partij voor de Dieren, een motie van SGP en CU die de regering oproept om de ‘racistische aanvallen op Afrikaners’ in Zuid-Afrika te veroordelen. Dankzij de tegenstemmen van VVD, CDA en PvdA werd de motie verworpen.

Is het juist dat Afrikaner misdaadslachtoffers om hun afkomst zijn aangepakt? Of gaat het over een algemeen misdaadgebeuren dat iedereen te beurt kan vallen?

Afrikaans bordje - Foto zam-magazine

Volgens mij is het dat laatste maar moet er ook opgemerkt worden dat de Afrikaner wel door een bepaalde groep meer in het vizier ligt.  Grotendeels door de grote verschillen die er bestaan tussen eigendom en welvaart. Het zijn die verschillen die jaloersheid voeden en  een enorme druk leggen op de omgeving die ook nog eens gebukt gaat door een groot gebruik van verdovende middelen.

Farmitracker probeert een beeld te geven van wat er gebeurd in het Zuid-Afrikaanse grondgebied.  De afgelopen twee jaar heeft het in beeldstatistieken met verscheidene kleuren voor de specifieke aanvallen een overzicht kunnen geven op welke vlakken het geweld zich waar situeert.

Farmitracker doet eigenlijk datgene dat de South African Police Service weigert te doen. Namelijk een procesverbaal opmaken van de vele gewelddadige aanvallen tegen de ‘blanke’ bewoners in Zuid-Afrika. Dit omdat het ANC-regime voortdurend uit is op propaganda verklaringen waarbij zij beweren dat alle aanvallen op Zuid-Afrikaanse blanken onderdeel zijn van de ‘gewone criminaliteit’ zonder enige vorm van ‘raciale motieven’.

Wat wel op valt bij het bekijken van de grafieken is dat er een daling kan waargenomen worden onder Alle categorieën vanaf juli 2011 tot nu Januari 2012, waarbij in het Noord Oosten het toch een concentratiestreek van geweld is. Aanvallen op ‘White refugee camps’ vallen eigenlijk gerust mee met een piek van 98 in 2011 rond Pretoria, waar ook zes helpers plus negen hulp organisaties waren aangevallen. De grootste onrust doet zich ook rond Pretoria voor (61 gevallen) en in mindere mate in Kaapstad (11). Pretoria, Johannesburg, Durban en Kaapstad hadden ook heel wat sabotage te incasseren.

De grote vraag blijft, wegens de onduidelijkheid en niet altijd juiste informatie of de ‘farm-aanvallen’ tegen de Boer-families afzonderlijk als aanvallen kunnen beschouwd worden die anders ook hadden plaats gegrepen en aldus allemaal ‘net gewone misdaad incidenten’ waren?

De Zuid-Afrikaanse media lijken onder censuur gebukt te gaan en de Afrikaanse privé websites bereiken moeilijk de buitenwereld.

Er zijn ook veel snel groeiende beschuldigingen dat de vaak zeer gruwelijke en gewelddadige aanvallen op Zuid-Afrikaanse blanken -, maar vooral tegen de Afrikaners – vaak vergezeld gaan van een grote hoeveelheid racistische opmerkingen of hatespeech naar de slachtoffers. Sommigen spreken zelfs van een genocidale natuur.  De houding van de zwarten naar de blanken toe kan niet al te zuiver genoemd worden. Als wij de Panorama uitzendingen (van BBC en VRT met Channel Four) toch als neutrale berichtgevingen kunnen aanschouwen konden wij hier in Europa toch geen zalig beeld krijgen van hoe dat vele blanken als gevangenen in hun moderne luxeuze vesting moeten wonen. Ook van kennissen die in Zuid-Afrika Bed and Breakfast huizen open houden horen wij toch geen geruststellende berichten. Veel nieuws dat ons ter ore komt doet ons afvragen hoe sommige mensen het er nog kunnen uithouden. Veel van de top-opgeleide Afrikaners zijn reeds het land ontvlucht vanwege deze ‘strubelingen’, en meer dan 400 van hen hebben reeds politiek asiel verkregen in andere landen als gevolg van deze geregistreerde incidenten tegen hen.

Twee organisaties, de Pro-Afrikaans-Action Group en de Verkenners, dienden reeds  in april en mei 2011 een formele aanklacht in Den Haag in het verband met de genocide aanvallen.

In Nederland kan men diverse groepen vinden die zich zorgen maken over de hoge criminaliteit in Zuid-Afrika die de zwarte en blanke bevolking treft. Men kan er niet naast zien dat verhoudingsgewijs de blanke bevolking harder wordt getroffen en achter deze moorden gaan dikwijls een diepe haat tegen de blanke schuil. Er heerst als het ware iets als een diepgewortelde haat die haar oorsprong niet in de taal maar in de apartheid heeft gevonden.
Het zou mooi zijn indien de door de regering Zuma oogluikend toegestane onteigeningen in Zuid-Afrika, overvallen, mishandelingen, verkrachtingen door jeugdbendes, waarbij ook de Zuid Afrikaanse politie niet altijd even alert optreedt, tot een einde zouden kunnen brengen.

Of het wetsvoorstel met OASE het acroniem dat staat voor Onafhanklike Afrikaner-selfbeskikkingsekspedisie, voor het oprichten van een Afrikaner grondgebied met zelfbeschikking een oplossing gaat bieden is een andere vraag.

Europa moet er goed op toe zien waar het schoentje knelt en hoe er een blijvende oplossing kan gevonden worden. Eveneens zal zij moeten nagaan of in alle omstandigheden iedereens rechten worden gevrijwaard. Het is namelijk zo dat elk volk of groep een mogelijkheid moet krijgen om zich vrij te uiten en ook eigen rechten te hebben. Het recht op zelfbeschikking is een onvervreembaar recht dat goed gevestigd is in het internationale recht en Artikel 235 van die RSA-grondwet maakt ook hiervoor voorziening.

Zoals uit de vorige artikelenreeks en uit de internationale pers kon blijken vergeet de huidige RSA-regering wel eens welk een miskenning van die rechten kan teweeg brengen. De kleurlingen weten het natuurlijk maar al te goed, maar zouden ook moeten inzien indien zij nu zelf zouden overgaan tot een apartheidssysteem zij terug naar af gaan.

Indien wij vandaag nu zien dat de Afrikaners binnen die eenheidstaat waarvan Afrikaners as minderheidsgroep burgerschap genieten onheus zouden behandelt worden en het gevaar acuut aanwezig is dat die in het nauw gedreven mensen zich genoodzaakt voelen om voor hen een debatsforum te maken dan moeten wij oog en oren hebben voor alle Afrikaners.

Zij hebben hun ogen wel gericht op een externe zelfbeschikking en territoriale soevereiniteit, maar ik vrees dat zulk een afzondering in een eigen zelfstandige “oase” of eerder “enclave” het gat afzonderen van de rest van de wereld en het in een economische impasse gat brengen die ook de stabiliteit in de zone zal kunnen in gevaar brengen.

Ook de Afrikaners moeten er goed over nadenken of een vrije Onafhankelijke Afrikaner Staat de oplossing gaat kunnen bieden.

Het zou niet slecht zijn als men tot een soort Federale Staat zou komen want een echt afzonderelijke Afrikaanse Nieuwe Staat voor Afrikaners lijkt mij niet de goede oplossing. Het zou wenselijker zijn indien de verschillende bevolkingsgroepen elkaar respectvol aanvaarden en geen soort “Wiedergutmachung ” betaling van elkaar verlangden.
Ik stel ook meer hoop dat de Afrikaners het Grote Zuid Afrika niet gaan laten verzuipen in een economisch vacuüm en met hun afzondering ook bij de andere volkeren het Afrikaans als taal gaan doen laten verdwijnen door vervanging van het Engels en de verdere doorzetting van hun eigen moeder taal, waardoor er nog meer taalgroepen uitgesproken naar voor gaan komen en voor linguistische problemen zullen gaan zorgen. (Welke nu met het Afrikaans en het Engels als handelstalen zou kunnen vermeden worden).

Een van de grootste knelpunten in het debat rondom externe zelfbeschikking is het argument dat de blanke Afrikanen geen aanspraak zouden kunnen maken op hun eigen grondgebied binnen de RSA-eenheidsstaat, omdat zij zogenaamd nergens de meerderheidsbezetter is.  Maar uitgaan van zulk een stelling dat men een meerderheidsgroep in het algemeen moet zijn houdt geen steek. Men moet het historisch perspectief onder ogen zien van de toestand van de gronden voor aleer de Boere  of andere bevolkingsgroepen in die gebieden waren. Natuurlijk is “wie was er eerst” een eeuwig probleem, waar in Europa ook nog heel wat over gebakkeleid kan worden, zoals in de Balkan bijvoorbeeld.

De voorwaarde van een meerderheidsbezetting als zodanig is nergens in het internationale recht als voorwaarde voor het verkrijgen van soevereiniteit beschouwd.
Permanente bezetting daarentegen is wel een criterium krachtens het Verdrag van Montevideo (1933). Het recht op zelfbeschikking voor alle volkeren heeft allang in het internationaal recht de status van ‘erga omnes’ bereikt, wat betekent dat alle soevereine staten – ook dus de RSA-eenheidsstaat – ondergeschikt zijn aan deze internationale rechtsbeginsels.

De culturele aftakeling, economische ontmachtiging en de impact van geweldsmisdaad op Afrikanen als minderheidsvolk sinds 1994, dwingt bijna de Afrikaans sprekende blanken tot geen andere keuze dan om externe zelfbeschikking op te eisen in een eigen territorium.

Men kan zich afvragen of Afrikaners hun permanentie als inheems volk van Afrika binnen het door OASE vast omlijnde gebied de mogelijke rechtsbasis kan bieden om Afrikanen bewust te maken van hun onvervreemdbare recht op externe zelfbeschikking binnen het betrokken gebied.

Krachtens het Verdrag van Bloemfontein is de Republiek van de Oranje-Vrijstaat haar soevereiniteit in 1854 door Groot-Brittannië erkend. Kort na de ontdekking van diamanten in 1877 is het meest westelijke deel van dit gebied door Groot-Brittannië gekoloniseerd geworden. Na afloop van de Anglo-Boerenoorlog waaraan de Republiek van de Oranje-Vrijstaat als soevereine staat heeft deelgenomen, heeft Groot-Brittannië ook dit grondgebied veroverd en in 1902 gekoloniseerd. Daarna is het als provincie opgenomen in de Unie van Zuid Afrika in 1910 en later in de Republiek van Zuid-Afrika in 1961. Sinds de democratisering in 1994 stond het gebied bekend als de provincie Vrijstaat.

Het door OASE voorgestelde grondgebied voor Afrikaners hun externe zelfbeschikking welk deel uitmaak van dat oude Transvaal zal slechts 12% beslaan van die voormalige soevereine Boererepubliek, en het deel dat deel uitmaakte van die oude Oranje-Vrystaat zoals dat in 1902 was, zou slechts 73% beslaan van die voormalige soevereine Boererepubliek.

Zij die voorstander zijn van een eigen grondgebied wijzen op het gevaar van de mogelijke teloorgang van én een taal én een cultuur maar ook van een volk dat in de loop der jaren uitgegroeid is geworden tot de gekende Afrikaner.

Het is namelijk zo dat de enige manier waarop de Afrikaner ooit zal overleven zowel cultureel als fysiek in Afrika enkel kan geschieden door middel van externe zelf- vastberadenheid en territoriale soevereiniteit volgens hen.
Het concept van zelfbeschikking is altijd gezien als behorend tot “een extreem-rechtse minderheid ‘onder Afrikaners en de media – en ANC propaganda is er altijd in geslaagd de etikettering ‘ extreem rechts ‘ er op te kleven. De overgrote meerderheid van de Afrikaners, zowel in Zuid-Afrika en in het buitenland, verlangen naar een oplossing en met de juiste aanpak zijn zij van mening dat territoriale soevereiniteit voor de Afrikaners kan worden bereikt op de middellange tot lange termijn. Net om die reden hebben zij een onafhankelijke organisatie opgericht, OASE (Onafhanklike Afrikaner-selfbeskikkingsekspedisie of: Onafhankelijke Afrikaner zelfbeschikking expeditie), die niet is gekoppeld in de directe of indirecte manier aan een of andere politieke en / of culturele organisatie. In die groepering kan men mensen van alle slag vinden waarbij zowel academici als arbeiders en boeren. De organisatie bevat personen die over een breed spectrum van de Afrikaner samenleving valt en dit heeft geresulteerd in een aantal excellente onderzoeken. Om die reden van gemengdheid geloven zij dat hun inspanningen uiteindelijk vruchten zullen behalen omdat ze niet ten laste vallen van het dragen van een ‘rechts-of links-politieke bagage’.
We baseren onze vorderingen op het Internationaal Verdrag van de Verenigde Naties inzake burgerrechten en politieke rechten, artikel 1.1 (en andere relevante verklaringen en resoluties) waarin duidelijk staat:

Een expert internationaal recht – David Raic – voerde een grondige studie van de processen die betrekking hebben op externe zelfbeschikking. Zijn bevindingen, samen met het Verdrag van Montevideo (1933) criteria voor staatsvorming hebben de basis gevormd voor de rechtsgrondslag voor het verzoek tot een soevereiniteit waarbij men wil overgaan tot een welbepaald domein met een permanente bevolking van de groep binnen het afgebakend gebied die de wil heeft om te slagen binnen de unitaire staat. Dit met een effectieve overheid en met de mogelijkheid tot het aangaan van overeenkomsten met andere soevereine staten.

Een vijfde vereiste is vervolgens ontwikkeld in het internationale recht, dat wil zeggen dat de nieuwe staat de fundamentele mensenrechten zou moeten onderschrijven en bevorderen.

In het verleden tot juni 2010, was dit ‘uti possidetis iuris principe’ een ernstige belemmering voor de Afrikaners om die gewenste externe zelfbeschikking te verkrijgen, omdat afscheiding alleen kon plaatsvinden als voormalige koloniale grenzen intact bleven – wat zou betekend hebben dat Afrikaners zouden zijn geëindigd als nog een minderheid in één, of beide, van de voormalige Boerrepublieken (Vrijstaat en Transvaal), die in 1902 gekoloniseerd werden na een vicieuze ‘verschroeide aarde’ oorlog door de koloniale bezetter Groot-Brittannië. Maar dit veranderde na de uitkomst van het Kosovo voorval in het Internationaal Gerechtshof in Den Haag in juni 2010 – en ook, als gevolg van enorme druk van de juridisch adviseurs sinds het afbrokkelen van Oost-Europese landen, is de uti possidetis regel minder belangrijk geworden.

Men zou nu kunnen verwachten dat de weg open ligt en dat men er werk van zou kunnen maken om enkele denkpisten op tafel te leggen zodat het geheel geen dode letter wordt.

Het is verkeerd van de wereld om het Afrikaans en de Afrikaners te gaan verbannen wegen een verleden van oorlogen en apartheid.

De wereld moet ook inzien dat Afrikaners slechts één ‘Heimat’ hebben. De Afrikaners van vandaag moet men vergelijken met de Amerikanen van vandaag. Ook dezen gaat men niet terug sturen of hun taal (het Engels Amerikaans en/of het Spaans) uitsluiten wegens de volkerenmoord die hun voorvaders hebben verricht.  In Zuid-Afrika is er nooit op zulkdanige wijze een slachting geweest als de Europese emigranten in Noord en Midden Amerika hebben uitgevoerd.

Die blanken die nu het Zuidelijk deel van Afrika bevolken zijn daar grotendeels geboren en opgegroeid. Het is een bevolkingsgroep waar men niet naast kan kijken, en die men niet als een minderheidsgroep van de kaart mag wissen. Men moet de Afrikaners erkennen en begrip hebben voor hun vraag naar ‘recht op externe zelfbeschikking’. Als een vorige eeuwen ontstane bevolkingsgroep moeten zij ook cultureel en fysiek overleven.

De optie die OASE voorstelt zal ongeveer 6,5% van het totaal van het land landoppervlak omvatten om aan de Afrikaners aan te bieden, rekening houdend dat Afrikaners als een minderheid vormen 6% van de totale bevolking van Zuid-Afrika kunnen aanschouwd worden maar dat er in dat specifieke gebied onafgebroken Afrikaners hebben gewoond  sinds de Grote Trek in 1836. Ook moet men er aan denken dat het vroeger wildernissen waren die door de boeren vruchtbaar en gecultiveerd zijn geworden. In de Verenigde Staten van Amerika heeft men een bevolking getolereerd die van de plaatselijke bevolking (de roodhuiden) land had afgenomen, maar hier werden ook onbewoonde gebieden bewoonbaar gemaakt. Het gebied dat de Afrikaners hebben geïdentificeerd werd “getemd door de Afrikaners”, die er zich in grote aantallen sinds de Grote Trek in 1836 nestelden en waarin ook de Afrikaner buitenwijken van de twee voornamelijk Afrikaner steden Bloemfontein en Pretoria evenals verscheidene andere Afrikaner steden van culturele en historische waarde voor Afrikaners werden gevormd. Het gebied is economisch duurzaam en kan volgens OASE verder worden ontwikkeld tot een rijke onafhankelijke staat waar alle Afrikaners (ongeveer 3 miljoen) uiteindelijk kan overleven, moest dit ooit nodig zijn.

En dat laatste deeltje van die zin vind ik belangrijk: men mag het niet zo ver laten komen dat dit zou nodig moeten zijn. Er moet een weg uit zijn om zoals in de verenigde staten van Amerika verscheidene staten onder één algemeen beheer te laten vallen met bepaalde eigen vrijheden, maar wel een gezamenlijk streven. Dit kan slechts alle partijen ten goede komen.

Europa zal moeten toezien hoe de Zuid-Afrikaanse regering eigendomsrechten zal willen  beschermen en hoe het verloopt met de wettige opkoopprogramma’s om de ongelijkheid uit de apartheid te verminderen. Terwijl de Afrikaners goed moeten nagaan hoe zij hun eigen Afrikaner staat al of niet als een apart land of een confederale staat zullen wensen maar ook hoe zij hun bruto nationaal product in evenwicht zullen kunnen houden met een goede verhouding import en export. Want hun stat zal leefbaar moeten kunnen zijn en ik vermoed dat volledige zelfvoorziening niet mogelijk zal zijn. (Misschien wel voor voedsel, maar zeker niet voor elektronica en andere hardware.)

Mocht de Zuid-Afrikaanse regering in de toekomst eigendomsrechten niet beschermen, zullen niet alleen de Nederlandse en Belgische regering hun daar op moeten aanspreken.
Ook de gehele Europese gemeenschap moet duidelijk laten zien welk een houding zij wil innemen betreft de mensen- en minderheidsrechten.

+

Vindt:

1. Onafhanklike Afrikaner-selfbeskikkingsekspedisie: OASE
2. Die gety in die Nederlandse politiek is duidelik besig om ten gunste van Afrikaners te draai
3. Demografiese werklikhede in OASE se voorgestelde afgebakende gebied vir ‘n Afrikaner-republiek
4. SA media harmed by self-censorship of racial friction
5. Far-left Dutch MPs voted with conservatives in favour of Afrikaners
6. Afrikaners will perish without legal autonomy
7. Afrikaner autonomy rights: valid International Laws
   Daar is groepe binne bepaalde minderhede in Suid-Afrika wat van mening is dat hulle regte nie voldoende beskerming geniet binne die bepalings van die Grondwet van Suid-Afrika nie. Sowel die Vendas as die Afrikaners het as uitvloeisel hiervan byvoorbeeld gaan registreer by die Unrepresented Nations and Peoples Organisation (UNPO). Die mening bestaan dat die meerderheidsregering onregmatig teen hierdie mindersheidsgroepe diskrimineer op grond van taal, etnisiteit en kultuur, en dat die huidige Grondwet nie voorsiening maak vir doel-treffende minderheids¬verteenwoordiging binne bestaande regeringstrukture nie. Hierdie groepe is verder van mening dat afskeiding van die Suid-Afrikaanse eenheidstaat (eksterne selfbeskikking) die enigste blywende oplossing bied vir hulle strewe na selfbeskikking.
   Marieke Ehlers, Oase schrijft: “Boere-Afrikaners kan nie beskou word as koloniale besetters nie: is is nooit so beskou deur die internasionale gemeenskap nie:
   Die besetting van die binneland van Natal, die Vrystaat en Transvaal deur gemelde groep in die 19e eeu waarna vir die doel van hierdie artikel verwys kan word as Boere-Afrikaners, kan nie beskou word as kolonisering nie en is ook nooit so beskou deur die internasionale gemeenskap nie.” + “In die onlangse Kosovo-uitspraak (soos uiteengesit in my voorafgaande artikel The independence of Kosovo and the links with South Africa) word dit egter duidelik gemaak dat die kwessie van territoriale integriteit en soewereiniteit slegs van toepassing is op die verhouding tussen State en dat die reg tot eksterne selfbeskikking van ‘n volk binne ‘n eenheidstaat nie daarop inbreuk maak nie.
   Die internasionale reg is minder gemoeid met grondeise of die verskuiwing van grense en wil eerder vasstel of ‘n nuwe onafhanklike staat tot stand gekom het, aangesien die internasionale reg eerder staatspraktyk reguleer as die optrede van individue of groepe.
   Ten spyte van teenstrydige opinies in die internasionale gemeenskap word dit toenemend duidelik dat volke of etniese groepe se onvervreembare reg op selfbeskikking die gees van ons tyd kenmerk. ”
   “Myns insiens kan die gedagte van moontlike Afrikaner-selfbeskikking en selfs afskeiding dus nie beskou word as in stryd met die internasionale reg nie. Die vraag wat dan bly staan, is of sodanige strewe prakties haalbaar is binne ons Suid-Afrikaanse konteks. Ek hoop om hierdie vraag in ‘n volgende artikel te behandel.” aldus Marieke Ehlers.
8. GroenLinks volhardt in steun aan extreem rechtse campagne
   “Wellicht bij u bekend, maar toch het vermelden waard: GroenLinks heeft in geen geval de motie van de heer Van Der Staaij gesteund omdat wij steun geven aan de “eerder dit jaar door PVV-Kamerlid Bosma begonnen campagne voor herstel van de oude stamverwantschap tussen Boeren en Nederlanders” of omdat wij maar op enige manier de herinvoering de apartheid wensen.”
   “In het buitenlands beleid van GroenLinks staan mensenrechten en internationaal recht centraal. Wij vinden elke vorm van disciminatie en geweld hierop gebaseerd verkeerd. De motie spreekt niet uit dat wij de “blanke Afrikaners” hulp willen bieden. Het is een algemeen verzoek tot het inzetten van Nederlandse expertise om mensenrechten en grondrechten in Zuid-Afrika te waarborgen. In een tijd waar zeer zwaar wordt bezuinigd op de aandacht voor mensenrechten in de Nederlandse diplomatie, lijkt dit ons niet verkeerd.”
9. groenlinks en d66 onthouden steun aan nieuwe afrikaner moties
   “Gelukkig hebben D66 en GroenLinks afgelopen dinsdag hun steun onthouden aan nieuwe moties gericht op herstel van de blanke stamverwantschap tussen Nederlanders en Afrikaners. Vorige maand schaarden deze partijen zich nog achter een (verworpen) motie van SGP-er Van der Staaij die zich keerde tegen het ‘racistische geweld’ waarvan blanke boeren ‘massaal’ het slachtoffer zouden zijn.
   Afgelopen dinsdag diende het PVV-kamerlid Driessen een motie in die minister Rosenthal oproept bij zijn Zuid-Afrikaanse collega’s te protesteren tegen ‘misdrijven tegen minderheden.’ In een tweede motie verzoekt de Kamer de regering om Zuid-Afrika te vragen ‘eigendomsrechten, zoals landrechten, waaronder die van minderheden, nu en in de toekomst, te respecteren.’ Beide moties werden verworpen.”
10. nogmaals bosma – het afrikaans als multiculti taal
    Wie het Afrikaans liefheeft, verwerpt Bosma´s pogingen om deze taal weer te veroordelen tot een leven in isolement. Dan zal ze op een dag alleen nog gesproken worden door een zielig hoopje mensen aan de oevers van de Oraniarivier in de Noord-Kaap, een paar honderd mensen in Orania, Bosma’s exclusief blanke Volkstaat.

++

Vervolg op: ANC Wil Afrikaans wissen #1 Land van dromen en daarop volgende artikelen

en verdere commentaar op ANC-regime wants to wipe every presence of Afrikaans from the SA map #1 History

+++

Related articles

• ANC-regime wants to wipe every presence of Afrikaans from the SA map #4 Task (marcusampe.wordpress.com)
• Dutch dailies: SA cops & justice are a huge, corrupt, rotten gang .. (nolstuijt.wordpress.com)
• Support for Afrikaner plight from Dutch Minister Rosenthal, and MPs (nolstuijt.wordpress.com)
• ANC Wil Afrikaans wissen #5 Rechten (marcusampe.wordpress.com)
• ANC Wil Afrikaans wissen #6 Opdracht (marcusampe.wordpress.com)